มือใหม่ VS แมลงหวี่
เมื่อเข้าวัดเพื่อปฏิบัติ ความตั้งใจ มุ่งมั่นของหลายคนคือ มาเพื่อฝึกการ " นั่ง " สมาธิ ............ ให้สงบ บางทีคิดไปโน้นเลย อยากให้เกิดความสงบ ขั้นต่างๆ ...... (ผมเป็นหนึ่งในนั้นด้วย 5555)
แต่พอมาอยู่วัดกับหลวงปู่ ..... หลวงปู่บอก ทุกอิริยาบทสามารถทำสมาธิได้ ไม่ว่าจะ ยืน เดิน นั่ง หรือ นอน (ตามนั้น !)
อุปสรรคของคนโลกสวยอย่างผมก็คือ ยุง !!!!! 5555
" ยุงวัดป่าทำไมมันตัวใหญ่เท่าบ้าน ขนาดนี้!!!!! "
ตอนผมบวช ก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเขาเลย (เสียดายโอกาสเหมือนกัน) ทำวัตรเย็นทีไร ที่วัดหนองป่าพง ยุงเยอะมากกกก
อาตมาก็ทายากันยุงไปทั่วตัวเลยขอรับ ..กลัวยุงกัดมาก...หุหุ (ที่สำคัญผมก็ไม่ได้ สนใจ พระรูปอื่น เขา จะทาหรือ ไม่ทายากันยุงละ)
// ....... //
การมาปฏิบัติธรรม ก็คือการฝึกการพิจาณากาย และจิต ว่า สองสิ่งนี้ นั้นจริงๆแล้วมันแยกออกจากกันได้ หลวงปู่ย้ำเสมอว่า
" ให้นึกเสมอว่า กายก็สักแต่ว่า กาย ....เป็น ธาตุตามธรรมชาติ ประกอบไปด้วย ธาตุดิน น้ำ ไฟ และลม .....ร่างกายก็เป็นไปตามเหตุตามปัจจัย เราไปบังคับมันไม่ได้ ...... " เริ่มเข้าหลักการมากไปขอหยุดก่อนเดี๋ยวผู้อ่านจะหลับก่อน 55555
สรุปว่า เราฝึกว่า .ร่างกาย. ก็สักแต่ว่าธาตุ " เกิดขึ้นเบื้องต้น แปรปรวนท่ามกลาง แตกดับที่สุด " หลวงปู่บอก
ผมจึงพิจารณาให้เข้าใจว่า จริงๆแล้ว ร่างกายก็ไม่ใช่ของของเรา เราจะห่วง จะถู จะขัด จะฉีด stem cell เข็มละ เกือบล้าน (มีหมออยากให้หลวงปู่ใช้ แต่หลวงปู่ได้เพียงขอบใจ) ท้ายที่สุดเราจะไปห้าม การป่วยให้ไม่ป่วย ไม่แก่ ไม่ตาย ไม่ได้
// ..... //
ยุงกัด เป็นอะไร ที่ผมกลัวมากในตอนนั้น กลัวเป็นโรคไข้เลือดออก ไข้จับสั่น ไข้มาลาเรีย ..... สรุปคือโรค .กลัวตาย. นั้นเอง 5555
ดังนั้น สำหรับนักปฏิบัติ บางท่านก็พิจารณา ถ้ายังไปห่วงหวงร่างกายตัวเองอยู่ ก็ไม่ใช่วิถีการปฏิบัติฯ การพิจารณา กาย ว่าเป็นสักแต่ว่าธาตุตามธรรมชาติ คงไม่เห็นผล
// ... //
หลวงปู่เล่าสนุกๆว่า....... ทุกๆเย็น..... 5 โมง ถึง 6 โมง พระก็จะเดินจงกรม หลังจากนั้น 6 โมง ถึง ทุ่ม ก็จะเข้ามานั่งสมาธิ
ตอนแรกๆ หลวงปู่นั่งสมาธิ ก็เห็น พระ.... (พระเถระในปัจจุบัน ตอนนี้มรณะภาพไปแล้ว) นั่งไปก็เอามือลูบตัวไป ยุงมันกัด!!ลูบตรงโน้นที ลูบคอ ลูบแขน...... หลวงปู่ก็เป็น ทำไปก็หมดชั่วโมง...... ไม่ได้อะไร 5555
ท้ายที่สุดหลวงปู่บอก เอาละ จะนั่งพิจารณาไป ไม่เคลื่อนไหวละ ยุงจะกัดก็กัดไป ...... ในที่หลวงปู่ก็นั่งได้โดยไม่สนใจว่าจะโดนยุงกัด
"......เฮาสังเกตดู ยุงมันซิกัด บ่เกิน สามที ครบพุทธัง ธัมมัง สังฆัง แล้วก็ไม่กัดอีกเลย....." (สำหรับผม ถ้าหลวงปู่บอกเช่นนั้นคือ เมื่อใดจิตเราสงบ เมื่อนั้นเราก็ไม่ได้ไปใส่ใจกับการโดนยุงกัด การปวดเมื่อย หรือเวทนาใดๆ อีกต่อไป......)
// .... // (จะเขียนเรื่อง แมลงหวี่ นอกเรื่องมายุง ....... 5555 นอกเรื่อง ประจำเลยเรา 5555)
เมื่อเร็วๆ ผมได้มีโอกาสไปอยู่วัดในระยะเวลานานหน่อย (ปิดเทอม....สุดยอด ฮาๆๆๆ)
กองทัพแมลงหวี่โจมตีวัด....... ตอมตา หู ..ผิวหนัง เท้า ......สรุปคือตอมทั้งตัว!!!!! ที่พูดว่าตอมนี่ไม่ใช่ตอมเล่นๆนะครับ พี่หวี่ขนกันมาเยี่ยมเราเป็นรังๆ บางทีถึงกับบินพลีชีพ บินเข้าตาเราเฉยๆนี้แหละ.......... เราเคลื่อนไหวนั้นไม่เท่าไหร่ แต่ถ้านั่งเฉยๆ นี้เป็นเรื่อง!!! หลวงพี่บางรูป ถึงกับเอาผ้ามาอุดหูไว้ เพราะพี่หวี่ บินเข้าหูได้อีกต่างหาก .....
สำหรับผม ก็พยายามที่จะไม่ไปรู้สึกรำคาญ หรือคิดว่านี้คือสิ่งรบกวน ให้เกิดความไม่สงบจิต สงบใจ ...... ก็ทนเอาพะยะค่ะ .... คิดเสียว่าก็ดีกว่าโดนยุงกัด ไม่เจ็บ // แต่นะ ขนาดนั่งหลับตา พี่แก่ก็ยัง พยายามพลีชีพ ทะลุทะลวงเข้าตาให้ได้ แหมมม!!! (สงบ สติไว้โยม สงบไว้ ...... 5555) แล้วก็ตั้ง สติขึ้นใหม่ 5555
// .... //
แต่สิ่งที่ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่า แมลงหวี่นี้ตัวอันตรายไม่เบาเหมือนกัน
// ..... //
ส่วนใหญ่ เมื่ออยู่กับหลวงปู่ วิธีสอนท่านคือ ท่านจะให้ทำงาน "โยธา" คือฝึกให้ .สติ. อยู่กับงานที่ทำ ท่านมีวิธีสอนที่เยี่ยมยอดมาก ไว้มีเวลาผมคงมาเขียนเป็นบันทึก แต่คำที่พระที่วัดพูดติดปากขณะทำงานก็คือ " ทำงานทุกชนิดให้จิตว่าง " นั้นคือการฝึก สติ ให้มีตลอดเวลา
เมื่อเป็นงานโยธา เมื่อเราเผลอก็เจอแผล เป็นของธรรมดา 5555 (เมื่อเราไม่ประคองสติให้ตลอดนั้นเอง)
ผมได้แผลจากการทิ้งจอบ เพื่อรีบที่จะเดินไปขนหินอีกที่ แล้วใบจอบพลิกด้านคมมาเฉียดนิ้วเท้า เป็นแผล เลือดไหล (แผลเล็กๆ) ผมดูแล้วไม่เท่าไหร่ เด๊๋ยวก็หาย ..... ปรากฏว่า กลับมาบ้าน แผลเป็นหนอง ไปหาพี่เขย เลยไปกินยา .......ไปตามเรื่อง
ผมได้โอกาสกลับมาอยูาวัดอีกรอบ ทำงานขนหินอยู่ ก็เผลอไปโดนหิน ได้แผลถลอก นิดหน่อย ........ ผมสังเกตเห็นแมลงหวี่มาตอมก็ได้ได้สนใจ....... เพราะปกติแผลถลอก ผิวหนังเปิดนิดเดียว ไม่กี่วันก็หายเอง .......
ปรากฎว่า ไม่เป็นเช่นนั้น ผมปล่อยแผลไว้ ........ กว่าจะหายาใส่ก็ข้ามวันไปละ (ช่วงนั้นผมเดินทางกับหลวงปู่ตลอด อาชีพคนขับรถให้หลวงปู่) ................ เริ่มเป็นหนองอีก คราวนี้บวม เจ็บ เดินๆอยู่แผลระเบิดออกเอง เลยเพิ่งรู้ว่าข้างในเป็นน้ำหนองนี่เอง 55555 กลับมาบ้าน พี่เขยถามจะฉีดยาไหม??? ข้าน้อยบอก....ขอกินยาดีก่าาา 5555 (นี้ก็ 4-5 วันละ ขนาดทานยาอยู่หนองยังไม่หายเลย แผลไม่ยอมแห้ง ทายาแดง เอาหนองออก) ..... ( ขำๆนะครับ ไม่ใช่เรื่องบาดเจ็บใหญ่โต เมื่อเทียบกับคนป่วยที่ รพ. 101 หรอก)
// .... //
สิ่งที่มือใหม่ บ้านนอก เข้าวัด ต้องระวังคือ ถ้าช่วงนั้นแมลงหวี่มาก เมื่อเกิดแผลก็ต้องล้างใส่ยา ปิดแผลไว้ไม่ให้พี่หวี่ตอม เดี๋ยวเป็นเรื่อง...... ถ้ายอมฝึกให้เป็นแผลอักเสบ อันนี้คงไม่ใช่วิธีพิจารณากายที่ดีเท่าใดนักนะครับผมว่า 5555
// .... //
ใครมีวิธีดูแลแผลจาก แมลงหวี่ ดีๆก็บอกด้วยนะครับ จักขอบพระคุณยิ่ง เพราะพระอาจารย์ที่วัด ท่าน เท้าเป็นแผล และแผลหายช้ามาก เต็มสองขา สองเท้า เลย ผมเองยังมีโอกาสพักยกกลับบ้าน แต่พระปฏิบัติท่าน ตลอด 24 ท่านต้องอยู่วัดทำงาน รบกับอารมณ์
จบข่าว
รูปเมื่อกลับถึงบ้าน
ความเห็น (7)
แมงวี่ชอบแผลแบบนี้ครับ
ที่บ้านผมใช้ยาสูบป้องกันไว้ครับ
สาธุๆครับการฝึกสมาธิ
ใช้ยังไงครับ?
<p> อาจารย์คงไม่บอกว่าให้คนสูบยามานั่งข้างๆนะครับ 5555 (ล้อเล่น)</p>
น่าจะติดยาล้างแผลสดและยากินฆ่าเชื้อแบคทีเรียไปนะคะ
อาจารย์คร้าบเรื่องแผลไม่หายนี่ไม่ธรรมดานา นอกจาก cellulitis แล้วอาจเกิด sepsis เข้ากระแสเลือด เป็น septic shock ว๊า หวาดเสียว
อิ อิ ข่มขู่ไปงั้น ผ่านมาพิมายโทรบอกล่วงหน้า จะเตรียมเวชภัณฑ์ ที่จำเป็นต้องใช้ที่วัดไปให้ ฝากให้วัดน่ะ บ่แม่นให้ ดร.ดอก อิ อิ อิ
1. แอลกอฮอลกะยาแดง น่าจะใช้ได้ใช่ไหมครับ ?
ยาทาแผลกะพระมี แต่กะโยม ผมไปขอใช้ที่ครัว หมดอายุปี 53 ผมก็ต้องทา 555 ก็กว่าไม่ทา (อย่าเข้าใจผิดนะครับ วัดนี้พอจะมียาที่เขาถวายอยู่ แต่ผมไม่ได้ไปขอจากหลวงปู่ หรือครูบาเอง เพราะคิดว่า แผลจิ๊บๆ เรื่องเล็กน้อย)
ระวังจะถูกตัดเท้า อิ อิ