เมื่อทำงานอยู่ที่ส่วนส่งเสริมวิชาการตัวเองเป็นฝ่ายขอข้อมูลจากส่วนงานต่างๆ อยู่เป็นประจำ แต่เมื่อย้ายมาทำงานที่สำนักวิชา ก็ตกเป็นฝ่ายถูกขอข้อมูล หน่วยงานต่างๆ ทำหนังสือขอข้อมูลโน่นข้อมูลนี่ ซ้ำซ้อนอยู่เรื่อยๆ ตลอดปี ซึ่งข้อมูลที่ขอก็เป็นข้อมูลการทำงานของอาจารย์ในสำนักฯ เป็นส่วนมาก ความยุ่งยากใจที่เกิดขึ้นคืออาจารย์ไม่มีเวลามานั่งกรอกข้อมูลให้เนื่องจากภาระงานมีมาก จะกรอกให้เองก็ไม่ได้เพราะไม่ได้ทำเอง หน่วยงานผู้ขอข้อมูลก็ทวงอยู่นั่นแหละ คนกลางจึงยุ่งยากพอสมควร เมื่อมีโอกาสได้เป็นเลขานุการในการประเมินผลการปฏิบัติงานของอาจารย์ จึงได้รู้ว่าข้อมูลการทำงานทุกอย่างของอาจารย์จะอยู่ในเอกสารสรุปภาระงาน ทั้งภาระงานสอน วิจัย บริการวิชาการ กรรมการ คณะทำงาน ครบถ้วนอยู่ในเอกสารนี้ และจุดจบของเอกสารสรุปภาระงานนี้คือเมื่อสรุปผลการประเมินฯ เสร็จแล้วจะไปนอนกองเป็นขยะอยู่ที่ส่วนการเจ้าหน้าที่ ทั้งๆ ที่ประโยชน์จากเอกสารนี้มีมากมายทีเดียว จึงนำข้อมูลเหล่านี้มาบันทึกใหม่แยกหมวดหมู่ตามภาระงาน ดังนี้
1. ภาระงานสอน แยกเป็นระดับปริญญาตรี และบัณฑิตศึกษา เก็บข้อมูลเกี่ยวกับ
- สอนวิชาบรรยาย
- สอนวิชาปฏิบัติการ
- สอนวิชาสัมมนา
- ควบคุมโครงการพิเศษ
2. วิจัยและพัฒนางานวิชาการ เก็บข้อมูลเกี่ยวกับ
- โครงการวิจัย
- การเผยแพร่ผลงานวิชาการ (วารสารวิชาการวิชาการระดับนานาชาติ ระดับชาติ
Proceeding , Presentation )
- ตำรา เอกสารคำสอน
- ผลงานวิชาการอื่นๆ เช่น E-learning การจดสิทธิบัตร
3. ภาระงานอื่นๆ
- การเป็นอาจารย์ที่ปรึกษา การบริการวิชาการ ผู้ประสานงานหลักสูตร อาจารย์ที่ปรึกษาชมรม คณะกรรมการ คณะทำงาน
สาเหตุที่มาบอกเล่าวันนี้เพราะว่าข้อมูลที่จัดเก็บของ 2 ปีที่ผ่านมาได้ถูกนำมาใช้ประโยชน์ ในการทำข้อมูลรับการประเมินคุณภาพการศึกษาภายนอก การทำรายงานประจำปีของสำนักวิชา และการวิเคราะห์ภาระงานของอาจารย์ในสำนักวิชา ซึ่งหน่วยงานภายนอกขอเข้ามา หากเมื่อ 2 ปีที่แล้วไม่ได้เก็บข้อมูลนี้ไว้ก็คงต้องเสียเวลาไปหาข้อมูลพอสมควร และอาจจะไม่ครบถ้วน เท่าที่มีอยู่ ก็คงยังไม่สายเกินไปถ้าเพื่อน น้องๆ ในสำนักอื่นๆ จะนำวิธีการนี้ไปใช้บ้างก็จะมีประโยชน์มากทีเดียวค่ะ เพราะการประเมินผลการปฏิบัติงานเพิ่งจะจบสิ้นไป ก่อนที่จะปล่อยให้เอกสารสรุปภาระงานของอาจารย์ลอยนวลไปนอนนิ่งอยู่ที่ กจน.
ขอบคุณจะลองนำไปใช้ดูนะคะ เพราะที่ทำอยูตอนนี้ก็มีข้อมูลและเอกสารเยอะมาก....หากไม่จัดเก็บให้เป็นระเบียบเรียบร้อย อนาคตข้อมูลคงสูญหาย และหรือเมื่อต้องการใช้ก็ต้องเสียเวลาค้นหากันน่าดูนะคะ