ด้วยมือของลูกชาย
"เคยได้ยินผู้เฒ่าผู้แก่ บอกว่า ถ้ามีลูกขอให้ได้ลูกสาว เขาจะได้ดูแลยามแก่เฒ่าเจ็บป่วย"
ทุกเช้าที่ผู้เขียนมาทำงาน
จะมีเด็กหนุ่ม ตาใสๆคนหนึ่ง คอยถามทุกวัน ว่า "พ่อมีอาการเป็นอย่างไรบ้าง"
หนุ่มน้อยเป็นชาวลาวที่พาพ่อ ข้ามมารักษาที่ฝั่งไทย
พ่อของเขาติดเชื้อในกระแสเลือดอย่างรุนแรง
จนโรงพยาบาลที่เขาไปรักษา รักษาไม่ได้ ไม่มีเครื่องช่วยหายใจ จึงต้องส่งตัวมายัง โรงพยาบาลของผู้เขียน
เด็กหนุ่ม ดูแลพ่อดีมาก คอยเช็ดตัว คอยนวดแขนขาให้พ่อ
ญาติผู้ป่วยหลายคน มักจะถามเขาว่า
"ไม่มี พี่น้อง เป็นผู้หญิง เหรอ " เพราะต่างประหลาดใจ ไม่ค่อยเจอลูกผู้ชาย มาดูแลพ่อแม่ยามเจ็บป่วย
เขาจะตอบว่า "ให้พี่สาวอยู่เป็นเพื่อนแม่ เขาทำหน้าที่อยู่กับพ่อ"
พยาบาลหลายมักจะเอ็นดูเขา
เพราะแนะนำอะไร จะรีบปฎิบัติตามทุกครั้ง
แม้ว่า บางครั้งต่างไม่เข้าใจในภาษาที่สื่อสารกัน
มีครั้งหนึ่ง เรานิมนต์หลวงพ่อมารับสังฆทาน
หนุ่มน้อย ไม่รู้จัก สังฆทาน
วัฒนธรรมบ้านเขาไม่เคยถวายสังฆทาน
เขาทำตามญาติผู้ป่วยคนไทย อย่าง งง งง
จนถึงช่วง รดน้ำมนต์ เขาดูตื่นเต้นมาก
แววตาสุกสดใส ขอน้ำมนต์เยอะๆ พ่อจะได้หายไวไว
ถามหลวงพ่อว่า มีฝ้ายผูกแขนไหม
สมัยก่อน คนอิสาน คนลาว จะทำสิ่งใดๆ แม้การเจ็บปวด ก็มักจะให้หลวงพ่อผูกแขนและรดน้ำมนต์ให้
เด็กหนุ่ม ไหว้ขอบคุณผู้เขียน
บอกว่า ดีใจมาก พรุ่งนี้ จะโทรบอกให้แม่ เอาน้ำมนต์มาให้พ่ออีก
เขาเล่าว่า อยากเอาน้ำมนต์มาให้พ่อมาก
แต่ไม่กล้านำมา เกรงว่าจะผิดระเบียบของทางโรงพยาบาล
คราวนี้ รู้แล้ว ว่าทำได้ คนไทยก็มีน้ำมนต์เหมือนกัน
ถึงเวลาเลิกงาน เขามารอผู้เขียนอยู่หน้าประตูห้อง
บอกว่า จะรอไปส่ง "แม่หมอ" ที่รถ
แม้ผู้เขียน จะสะดุดกับคำว่า "แม่หมอ"
แต่ก็อดยินดีไม่ได้ ที่เห็นเด็กน้อย ตาแป๋ว ดูใสซื่อ ปฏิบัติอย่างนั้น
พร้อมกับ รู้สึกดี ที่ได้เข้าถึงจิตวิญญาน ของคนไข้และญาติ
ผู้เขียนลืมถามไปจริงๆ ว่า "เขาต้องการสิ่งใด ที่อยากปฏิบัติต่อพ่อ"
แต่…ก็เป็นสุขใจ ที่ได้เห็นโอกาสของเขา จิตวิญญานของเขา ของชาวบ้าน ในวันนั้น.......
ความเห็น (7)
ป้าแดง ดูแลมิติจิตวิญญาณให้กับผู้ป่วยและญาติอย่างธรรมชาติ เข้าถึงจนญาติยกให้เป็น..แม่หมอ
อยากให้ป้าแดงเล่าถึงการประเมินมิติด้านจิตวิญญาณ ในฐานะผู้มีประสบการณ์ในการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย เราจะมองเห็นเมื่อไหร่ อย่างไร และดูแลแต่ละระยะอย่างไรค่ะ จะรอตามอ่านนะคะ
มีความสุขกับการทำงานนะคะ
โจทย์ยากจังค่ะ อ.พี่แก้ว
อ่านแล้วน้ำตาซึมนิดๆ ซึ้งในความกตัญญูและ อิ่มเอมในความเมตตาที่หนุ่มน้อยผู้นี้น่าจะรู้สึกได้จาก"แม่หมอ"ค่ะ ทำให้เขาเรียก พี่ 
อย่างนั้น
บันทึกสั้นๆแต่ได้ใจไปเต็มๆเลยครับ
นำไปรวบรวมไว้ที่นี่แล้วครับ http://www.gotoknow.org/posts/567212
มีคำถามเพื่อการเรียนรู้ร่วมกันนะครับ อยากให้พี่แดงวิเคราะห์เหมือนเดิมครับว่า เพราะเหตุใตพ่อหนุ่มถึงยิ้มออก และเพราะอะไร พี่แดงถึงประทับใจเรื่องนี้จนเก็บมาเล่า
ประเด็นที่เป็นปัจจัยสำคัญ สำหรับบันทึกที่ผ่านมา เช่น
- เพราะได้ทำในสิ่งที่อยากทำ แล้วได้ทำจนสำเร็จ
- เพราะเข้าใจในธรรม ธรรมชาติ เป็นต้นครับ
ของที่ระลึก จะรอส่งทีเดียวนะครับพี่
ขอบคุณครับ
เจอบ่อยๆ นะคะที่ลูกชายดูแลพ่อแม่อย่างเอาใจใส่ และทำได้ดีมากกว่าลูกสาวด้วยค่ะ
ชอบบันทึกนี้นะคะ