คนเราเกิดมาจะไม่ให้ผิดเลย เป็นไปไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใด โดยเฉพาะเรื่องการทำงานมีบางคนกล่าวว่า คนที่ไม่ผิดคือคนที่ไม่ทำอะไรเลย แต่จริงๆแล้วคนที่ไม่ได้ทำอะไรเลยนั้นแหละคือคนผิด
ท่านนบีได้สอนว่า
كُلُّ ابْنِ آدَمَ خَطَّاءٌ وَخَيْرُ الْخَطَّائِينَ التَّوَّابُونَ
“ลูกหลานอาดัม(มนุษย์ทุกคน)จะต้องผิด และคนผิดที่ดีที่สุดคือคนที่สำนึกได้และไม่หวนกลับไปทำผิดอีก”
(หะดีษนีรายงานโดยอะนัส บันทึกโดยอัตตัรมีซีย์และผู้บันทึกหะดีษคนอื่นๆ)
ทุกคนต้องผิด ผิดมากผิดน้อยแล้วแต่กรณี ถ้าความผิดที่ต้องไปเกี่ยวกับบุคคลอื่นต้องไปขอโทษเขา ถ้าผิดกับตัวเองหรือผิดในเรื่องศาสนา ก็ต้องยืนยันกับตัวเองว่า ไม่กลับไปทำผิดอีก และที่ผ่านมาถือเอาเป็นบทเรียนในด้านการบริหารจัดการก็เช่นกัน ความผิดพลาดย่อมเกิดขึ้นเสมอ บางครั้งเป็นความผิดพลาดที่ไม่ร้ายแรง ไม่มีความสูญเสียเกิดขึ้นหรือสูญเสียน้อย บางครั้งเป็นความผิดที่รุนแรง
ท่านนบีได้สอนในอีกบทหนึ่งว่า
لاَ يُلْدَغُ الْمُؤْمِنُ مِنْ جُحْرٍ وَاحِدٍ مَرَّتَيْنِ
“มุมินไม่ปล่อยให้ถูกกัดสองครั้งในรูเดียวกัน” (หะดีษรายงานโดยอะบู หุร็อยเราะฮฺ บันทึกโดย อัล-บุคอรีย์)
หะดีษเป็นการเตือนให้มุสลิมตื่นอยู่เสมอ ไม่อยู่ในความประมาทที่อาจทำให้เกิดความผิดพลาดได้ และเมื่อมีความผิดพลาดเกิดขึ้นแล้วก็ต้องจดจำ เก็บเป็นบทเรียน ไม่หวนไปกระทำอีก เช่นเดียวกับคนที่ถูกงูกัดในรูนั้นแล้วไม่น่าที่จะให้งูในรูเดียวกันกัดอีก
ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นในหน่วยงานตัวเองหรือหน่วยงานอื่น ถ้ามีการจดจำหรือบันทึก บุคคลที่มาภายหลังจะได้ไม่ผิดเป็นซ้ำสอง เรามุสลิมด้วยกันหรือคนไทยด้วยกันเมื่อรู้ว่าพี่น้องเราเคยมีประสบการณ์ในด้านนี้แล้วความผิดพลาดที่เกิดขึ้นกับเขา ไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะเกิดขึ้นกับพี่น้องคนอื่นอีก