เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม" ตอน ผลของการไปโรงเรียน ๓ วันแรก
ตั้งแต่วันที่ ๖ - ๘ พฤษภาคม ๒๕๕๗...เจ้าฟ้าครามเริ่มเข้าเรียนที่โรงเรียนใกล้ ๆ บ้านก่อน โดยแม่อ้อมไปส่ง...แม่อ้อมเล่าให้ย่าอ่านใน Line ว่า...วันแรกเจ้าฟ้าครามร้องไห้...แต่ก็ยอมเดินไปเข้าห้องเรียน...ครูบอกว่า...ฟ้าฯ มีการสะอื้นนิด ๆ...๕๕๕...ย่าคิดแล้ว...ว่าหนูต้องร้องไห้...แม่อ้อมเล่าว่า...พอตอนกลางวันครูให้เด็ก ๆ นอนกลางวัน...แต่เจ้าฟ้าครามไม่ยอมหลับ แถมบอกครูว่า..."คนตั้งเยอะแยะ (ประมาณ ๒๐ คน) จะหลับเข้าไปได้อย่างไร"...เออแน่ะ!!! หนูมีเหตุผล ๆ ที่ยังไม่อยากนอน...แต่อ้างว่าคนเยอะแยะจะนอนหลับได้อย่างไร?...เข้าใจตอบครูเขานะจ๊ะ แม่ฟ้าคราม...แม่อ้อมเล่าต่อว่า..."ฟ้าฯ ฉลาดนะแม่ ช่างรู้ว่าครูคนไหนใจดีก็จะไปอยู่กับครูคนนั้น"...นั่งคุยกับเขาเหมือนรู้จักมานานวัน...๕๕๕...เข้าใจประจบตั้งแต่เล็ก ๆ เชียวนะ..."แม่ฟ้าคราม" ของย่า...ตอนขากลับ แม่อ้อมบอกหนูว่า...เอารองเท้าไปวางไว้ตรงไหน? ไปเอามา...ฟ้าครามก็เดินไปหยิบได้ถูก เพราะหนูเป็นคนนำไปวางไว้ โดยแม่อ้อมนำเชือกสีฟ้าผูกไว้กับรองเท้าของหนูและบอกหนูว่า...จำด้วยว่า นี่คือ รองเท้าของหนูต้องมีเชือกสีฟ้าผูกไว้...ช่วงนี้ ครูสอนให้หนูเลิกดูดนมจากขวด ให้หันมาดูดนมกล่องโดยใช้หลอดดูดแทนขวดนม...หนูก็ยอมแต่โดยดี...เพราะตอนอยู่กับพ่อเพรียง - แม่อ้อม - ย่า หนูจะไม่ยอมต้องให้เทใส่ขวดแล้วนอนดูดนม...
วันที่ ๒ (๗ พฤษภาคม ๒๕๕๗) หนูก็ร้องไห้เช่นกัน...แต่ก็ยอมไปเข้าห้องเรียนกับเพื่อน ๆ...ครูบอกว่า...วันนี้ไม่ค่อยร้องไห้ ได้แต่สะอื้นนิด ๆ...นี่คือ อาการของเด็กที่ต้องเริ่มห่างอกพ่อ อกแม่ โดยต้องไปอยู่กับคนอื่น + ครู ซึ่งหนูเกิดอาการแปลกหน้า...จึงมีเพียงเสียงสะอื้นในอก...เป็นอาการของเด็กที่ต้องเข้าเรียนในวัยเยาว์
วันที่ ๓ (๘ พฤษภาคม ๒๕๕๗) แม่อ้อมเล่าให้ย่าใน Line ว่า...วันนี้ฟ้าครามบอกว่า..."โรงเรียนปิด" ไม่ต้องไปเรียนแล้ว...๕๕๕...เล่ห์เหลี่ยมมากนักนะเรา...ใครบอกว่า "วันนี้เป็นวันหยุด"...จนแล้วจนรอด แม่อ้อมก็พาหนูไปส่งที่โรงเรียนจนได้...ช่วงนี้อยู่ในช่วงที่ต้องปรับตัวเองให้เข้ากับเพื่อน ๆ และคนอื่น ๆ ได้ นี่คือ การสอนให้หนูได้รู้จักการเรียนรู้เกี่ยวกับชีวิตเป็นเรื่องแรกสำหรับบทเรียนชีวิตที่หนูจะต้องได้รับ...
สรุปแล้ว ๓ วันแรกที่หนูไปโรงเรียน ผลก็คือ หนูกำลังปรับสภาพตนเองให้อยู่ร่วมกับคนอื่น ๆ ให้ได้ โดยที่อยู่ห่างพ่อเพรียงและแม่อ้อม...ย่าได้เจอเพื่อนของย่าซึ่งเป็นครู ค.ศ.๓ ได้บอกย่าว่า..."พยายามให้ฟ้าครามอยู่ใกล้พ่อ แม่ เป็นดีที่สุด...อย่าทิ้งเด็ดขาด...เพราะเมื่อวันก่อนเห็นพ่อเพรียงกับเจ้าฟ้าครามซ้อนรถ ฯ ไปเที่ยวกัน อดยิ้มไม่ได้ที่เห็นพ่อ - ลูก ใกล้ชิดกัน...เพราะที่เห็นในห้องเรียนที่เพื่อนของย่ารับผิดชอบโดยทำการสอนนั้น...เด็ก ๆ มักมีปัญหากันเกือบทุกคนเพราะอยู่กับปู่ ย่า ตา ยาย ตามลำพัง ถึงแม้ว่าพ่อแม่จะส่งเงินมาให้...แต่สิ่งที่เด็ก ๆ ได้รับ นั่นคือ "เรื่องของความอบอุ่น" ของครอบครัว นั่นเอง...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๘ พฤษภาคม ๒๕๕๗
ความเห็น (6)
เผลอแป๊บเดียว ไปโรงเรียนแล้วเหรอคะฟ้าคราม น่ารักจัง
ค่ะ คุณ 
...tuknarak เกือบ ๓ ขวบแล้วค่ะ...แล้วเราจะไม่แก่ได้ไง จริงไหมค่ะ...คริ ๆ ๆ
ขอบคุณค่ะ...และขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจด้วยค่ะ
มาลุ้นกับการไป รร. ของน้องด้วยค่ะ อ่านแล้วตื่นเต้นไปด้วย ^^ น้องน่ารักมากๆ เลยค่ะ
เป็นเรื่องปกติของเด็กที่เป็นธรรมชาติยิ่ง ฟ้าครามเก่งมากเลย เพียงสามวันปรับตัวเข้ากับเพื่อนได้..ที่ รร.บางคนเป็นเทอมต้องให้ผู้ปกครองมาแลตลอด..นี้คือความสุดยอดของฟ้าคราม
อ่านแล้วคิดถึงตอนหลานชายเริ่มไปโรงเรียนครั้งแรก มีงอแงบ้าง เพราะไม่เคยอยู่ในกฏระเบียบ...สักอาทิตย์เดียวเริ่มคุ้นชิน...อาจต้องระวังสุขภาพของเด็กวัยนี้ จะติดโรคหวัดจากเพื่อนๆบ้างค่ะ...
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่านค่ะ และขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านด้วยนะคะ