วันที่ ๕ พฤษภาคมเป็นวันสุดท้ายของงานมหกรรมรวมพลังยกระดับคุณภาพการศึกษาด้วยหลายเหตุผลทำให้ผู้เข้าชมในวันนี้มีจำนวนน้อยกว่าทุกๆ วันที่ผ่านมา วันนี้ครูนกตั้งใจจะเข้าฟังบรรยายด้านภาษา โดยเรื่องแรกคือ ภาษาและการสื่อสารได้จริง : กรณีภาษาเกาหลี และเรื่อที่สองคือ เทคนิคการเรียนรู้ภาษาญี่ปุ่น จุดประสงค์ในการฟังครั้งนี้เพื่อจะนำข้อมูลการเลือกเรียนภาษาต่างๆ ไปแนะนำการเลือกวิชาเพิ่มเติม และวิชาภาษาที่สองของนักเรียนทั้งระดับมัธยมศึกษาตอนต้นและมัธยมศึกษาตอนปลาย
ในเรื่องแรกวิทยากรหลักนำโดย ดร.ไพบูรย์ ปิตตะเสนและครูโรงเรียนมัธยมศึกษาอีก ๒ ท่าน สรุปจากการฟังคือ ภาษาต่างๆ เราจะสื่อสารได้จริงก็ต่อเมื่อเรารักหรือสนใจในภาษานั้นๆ เรามีคลังคำศัพท์ และเรียนรู้จากสื่อรอบๆ ตัว เช่น เว็บไซด์ คลิปวิดีโอต่างๆ การดูภาพยนต์ และการฟังเพลง จากนั้นค่อยเรียนรู้หลักไวยากรณ์
ในเรื่องที่สองคือเทคนิคการเรียนภาษาญี่ปุ่น มีวิทยากร ๓ ท่านจากโรงเรียนมัธยมศึกษาได้แก่ ครูเบญจลักษณ์ สว่างเนตร ครูสุพรพรรณ์ จิตรบรรเทา และครูอาทยา ธนชัยศักดิ์ ซึ่งมาแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในการจัดหลักสูตร และกิจกรรมต่างๆ ในการเรียนภาษาญี่ปุ่น โดยกิจกรรมค่ายภาษาญี่ปุ่นนักเรียนจะให้ความสนใจมากเพราะเป็นการเรียนรู้จากวิถีชีวิต หรือเรื่องราวน่าสนใจ
สรุปอยากเรียนภาษาแบบสื่อสารได้ต้องขยันท่องศัพท์ ฝึกฟังผ่านภาพยนต์ เพลง หรือคลิปวิดีโอ รับรองสำเนียงจะแบบฉบับเจ้าของภาษา ครูนกเองมีฝันเล็กๆ คือ อยากใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสารให้ได้เพื่อจะได้นำศิษย์ก้าวเข้าสู่ AEC เพราะเด็กๆ สมัยนี้เขาจะเก่งภาษา บางคนสำเนียงใกล้เคียงเจ้าของภาษามากๆ ดังนั้นครูต้องปรับตัวค่ะ และได้มีรูปแบบในการสอนเคมีที่เชื่อมโยงความรู้เรื่องภาษาได้อีกด้วย ตอนนี้เริ่มปัดฝุ่นตำราภาษาอังกฤษแล้วค่ะ ไม่มีคำว่าสายสำหรับการเรียนรู้
ภาษาที่ลืมเก็บข้อมูล คือ ภาษา ฅน ครับ
ใกล้เปิดเทอมแล้ว....ก็ยังมีแต่งาน งาน งาน นะจ๊ะ
งานประชุมด้านการเรียนการสอนศตวรรษที่ 21 เยอะมากเลยค่ะช่วงปิดเทอมนี้
ผมว่าปัญหาคุณภาพการศึกษาของไทยไม่ได้อยู่ที่โรงเรียน แต่อยู่ที่บ้าน ดังนั้นการรวมพลังเพื่อยกระดับคุณภาพทางการศึกษาต้องพุ่งเป้าไปที่บ้าน โดยเน้นที่การยกระดับคุณภาพบ้านในมิติต่าง ๆ ทั้งในเชิงชีวะ สังคม เศรษฐกิจ การเมือง ฯลฯ ว่ไหม!?