ในยามที่เราอยู่ว่าง ๆ สงบ ๆ ปลอดโปร่งจากภารกิจใด ๆ เราก็ควรแบ่งเวลามาทำสมาธิบ้าง สักชั่วครู่ก็ยังดี ทั้งนี้เพราะ ยามที่เราว่างๆ ไม่ได้ทำอะไร จิตของเราจะสงบได้ไม่นาน ด้วยเป็นธรรมชาติของจิตที่จะต้องเคลื่อนไหว คิดไปในเรื่องต่าง ๆ นานา.. ส่วนใหญ่แล้ว จิตมักจะเกิดการปรุงแต่งไปในทางที่เป็นโลภ โกรธ หลง ดุจน้ำมักไหลลงสู่ที่ต่ำอยู่เสมอ เพราะการเสพคุ้น หรือเคยชินนั่นเองครับ
หากต้องการใช้เวลาทำสมาธิเพียงเล็กน้อย ก็ทำได้หลายวิธีเช่น การมองอยู่กับสิ่งที่กำหนดไว้ ดังที่ผมได้กล่าวมาแล้ว..หรือ การยกมือ แล้วให้รู้ตัวว่า ตนเองกำลังยกมือขึ้น หรือเอามือลง , การเดินจงกรม โดยกำหนดรู้ว่า กำลังก้าวด้วยเท้าซ้ายหรือเท้าขวานะครับ..
หากในระหว่างปฏิบัติ จิตยังฟุ้งซ่าน หลากหลายความคิดอยู่ ก็ให้ทำการภาวนาในใจ ที่สอดคล้องกับขณะปฏิบัติ เช่น ขึ้นหนอ ลงหนอ (สำหรับการยกมือขึ้นลง) , ซ้ายหนอ ขวาหนอ (สำหรับการเดินจงกรม) หรือ พุท โธ สำหรับการมองดูวัตถุกำหนด เป็นต้น
เวลาผมไปบรรยายการปฏิบัติที่เวทีไหน ผมมักจะเริ่มด้วยการให้ยกมือขึ้น-ลงก่อนครับ เพราะง่าย สะดวก ใช้พื้นที่น้อย และจิตสัมผัสสมาธิได้เร็วครับ..
...
ชยพร แอคะรัจน์
...
เยี่ยมเลยค่ะอาจารย์
เป้าหมายสูงสุดในพระศาสนา ทำได้ง่าย แต่มีคนทำน้อยไปหน่อย