บันทึกธรรมทบทวน...บาดแผล

บันทึกธรรมทบทวน... ทุกชีวิต ต่างล้วนมีบาดแผล หากใครก็ตาม ที่คิดจะเปิดปากแผลใคร ? ทั้งที่เขาตั้งใจปกปิด หรือ แม้เขาถูกศาลพิพากษาลงโทษสำเร็จแล้ว เพื่อหมายนำมาประจาน... ก็พึงตรอง และก้มดูแผลของตน...ยิ่งผู้ที่มุ่งหมายทำงานเพื่อชาติ เพื่อแผ่นดินนั้น...จักต้องตรวจเฉพาะมหากุศลเจตนา ณ ปัจจุบันให้มาก หากพบว่า...เจตนาใคร...ที่ดำเนินอยู่เป็นกุศล เป็นมหากุศล ชัดแท้ ก็ให้ร่วมมืออย่างเต็มพลัง ฯ

ส่วนเจตนาใด ที่ชัดว่า...เป็น อกุศล ก็ไม่ต้องให้ความสนใจ หรือ ดีสุด ก็พึงช่วยกันหาทางป้องปรามระมัดระวังอย่างไม่ประมาท... ฯลฯ

สำหรับ นักประวัติศาตร์ ที่ให้ความสำคัญกับวิชาประวัติศาสตร์อาจจะแย้งได้นั้น โดยจริง ก็คงให้ความสำคัญด้วยเช่นกัน เพื่อจะได้นำประวัติศาสตร์มาตรวจ และ มาทบทวน... ณ การกระทำแห่งกาลสมัยนั้น ๆ ว่า... เป็นกาละ แห่งเรื่องราวบาดแผล หรือ เรื่องราวแห่งเจตนา... ก็พึงศึกษา โดยจะไม่ปล่อยใจให้จม.. ฝัง.. คา.. อยู่แต่กับประวัติศาสตร์นั้น จนขยับก้าวไปไหนไม่ได้ !!!

ประวัติศาสตร์ โดยแท้ ย่อมเพียงคือ ร่องรอยที่แต่ละชีวิตได้กระทำแล้ว และ วิบากของใครที่ก่อ...จะโดยนัยอย่างใด ? ผลแห่งวิบาก...ย่อมจักจ้องตามสนองส่งผลอยู่แล้ว...

จึงพึงศึกษาและร่วมพลังกับเรื่องราวแห่งกาละที่เป็นมหากุศล ณ ปัจจุบันอย่างสำคัญยิ่งเถิด ..นักการศึกษาทั้งหลาย...