เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม" ตอนใจกล้า...
"ฟ้าคราม" ช่วงวัยใกล้ ๆ จะ ๓ ขวบนี้...ย่าสังเกตเห็นพฤติกรรม
ของหนูในช่วงวัยนี้ว่า...หนูจะเป็นเด็กที่กล้าแสดงออกมาก ๆ...โดยเฉพาะ
ความกล้าของหนู...บางครั้งย่ายังคิดว่า...หนูมีความกล้า ไม่กลัวใคร...
จะเรียกว่า "แก่น" เหมือนเด็กผู้ชายก็ว่าได้...ใจหนึ่งก็คิดว่า...ก็คงคล้าย ๆ
กับย่ากระมัง เรื่อง ความไม่กลัวคน...
ยกตัวอย่าง ย่าพาหนูไปโรงพยาบาล ไปเยี่ยมตารัญ หนูจะไม่กลัว...
หนูจะยืนดูพยาบาลมาฉีดยา นำเลือดไปตรวจ ลอกเสมหะตารัญ...หนูจะยืนดู
ย่าถามหนู ๆ ก็ตอบว่า "ไม่กลัว" นี่คือ ความกล้าของหนูในวัยนี้ เพราะเด็กบางคน
ย่าเห็นเขาจะไม่ดูกัน...ย่าเคยถามหนูว่า..."โตขึ้นหนูจะเป็นอะไร?" หนูตอบว่า...
"โตขึ้นจะเป็นหมอ"...เออ!!! เอากับแม่สิ!!!...ใจนะหนูกล้า ๆ ที่จะยืนมองดู...
แต่สำหรับย่านี่สิ!!! เข้าไปห้อง ICU คราวใด ย่าจะเป็นลมต้องดมยาดมทุกครั้งสิน่า!!!
เหมือนกัยเรี่ยวแรงมันหายไปไหนหมดก็ไม่รู้...แต่ "แม่ฟ้าคราม" ยืนมองแถมบังคับย่า
ให้ไปดูเป็นเพื่อนอีกแน่ะ!!!...เป็นเพราะหนู "กล้า"...
ขนาดพวกเขานำศพตารัญเข้าโลงเย็นไปแล้ว...ตอนกลางคืนพวกเรามาฟังพระสวด
กัน หนูบังคับให้ตาของหนูพาไปดูศพตารัญที่โลง...ถ้าไม่ไปก็จะร้องไห้...จนตาต้องพา
ไป...อั๊ยยะ!!!...ฟ้าคราม...ไม่กลัวผี...ย่าถามหนูว่า...หนูไม่กลัวผีรึ? หนูตอบว่า...
"ไม่กลัว"...แต่พ่อเพรียง - แม่อ้อม กลัวผี...ha ha ha...ดูสิยังมาว่าพ่อเพรียง - แม่อ้อม
ได้อีกแน่ะ...หนูบอกย่าว่า...ตารัญเคยทำผีหลอกหนู...ย่าบอกแม่อ้อม ๆ บอกว่า...
น้ารัญเคยหลอกไอ้ฟ้าฯ มัน เพราะมันชอบร้องไห้ตามเขา ๆ ไม่อยากให้ไปด้วยเพราะ
มันร้อน...หนูเล่าเป็นเรื่องเป็นราว...และก็จริงตามที่หนูเล่า...แสดงว่า..."ความจำ"
ในวันใกล้ ๆ ๓ ขวบ ของหนูเริ่มจำความได้แล้ว...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๑๗ เมษายน ๒๕๕๗
ความเห็น (5)
อนาคตคุณหมอฟ้าครามค่ะ
หนูฟ้าครามกำลังน่ารัก น่าเอ็นดูมากค่ะ
ขอบคุณทุก ๆ ท่านค่ะ และขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจด้วยนะคะ...
คุณหมอเกิดขึ้นแล้ว เก่งมากเลย