(70) ผลงานเก่า.. เล่าอดีต
ระหว่าง explicit knowledge (EK) กับ tacit knowledge (TK) ดิฉันให้ความสำคัญกับความรู้ประเภทหลังมากกว่าค่ะ หากมีเวลาจำกัด แล้วจำเป็นต้องเลือก ระหว่างการเข้าฟังนำเสนอผลงานวิชาการที่ประสบความสำเร็จดีเยี่ยม กับ การร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับผู้มีประสบการณ์ ที่มีตัวเป็นๆ มาให้ 'จับ' ให้ 'บาย' (ในภาษาอีสาน) หรือได้สัมผัส ดิฉันเลือกประเภทหลังค่ะ เพราะมัน 'ได้อารมณ์ ร่วมความรู้สึก' มากกว่า อารมณ์ความรู้สึกร่วมนี้จะเกิดขึ้นไม่ได้เลยหากเลยช่วงเวลานั้นไป ต่างจากการนำเสนอผลงานวิชาการที่หาอ่านได้ในภายหลัง หากสงสัยยังสามารถสอบถามได้ตามที่อยู่ที่ให้ไว้
แล้วมาบอกทำไม!
อยากบอกว่า ดิฉันทำได้โดยส่วนตัว ไม่มีอุปสรรคหากต้องการ .. แต่ดิฉันล้มเหลวในการสร้างเครือข่ายการเรียนรู้แลกเปลี่ยน อย่าว่าแต่ TK เลย แม้แต่ EK ก็ไม่เท่าไร เมื่อสังคมชุมชนที่ดิฉันพักอาศัยและทำมาหากินยังเข้าไม่ถึงหลักการของมัน
ดิฉันรู้สึกเศร้าใจเมื่อทราบว่าหน่วยงานไม่มีผลงานเก่าเก็บ เหตุเพราะไม่เคยเก็บงานเก่า ปล่อยให้ TK ดีๆ ติดตัวไปกับผู้เฒ่าวัยเกษียนโดยไม่ถอดบทเรียนไว้ก่อน สิ่งที่พอทำได้ คือ การตามล่าหาต้นฉบับที่ทิ้งๆ ขว้างๆ มาสำเนาไว้ชิ้นละ 3 ชุด เพื่อเรียงร้อย บอกเล่าอดีตของชีวิต ทิศทางการพัฒนาองค์กร .. เป็นประวัติศาสตร์ให้ลูกหลานรุ่นหลังได้เรียน ได้รู้จักตนคนพระศรีมหาโพธิ์
.. ภาพเก่าเพียงหนึ่งภาพ .. อักษรเก่าจารึกลายมือเพียงหนึ่งแผ่น .. สิ่งของเก่าๆ เพียงหนึ่งชิ้น ล้วนบอกเล่าอดีตของมันได้ หากคุณไม่เรียนรู้ที่จะเก็บของเก่า คุณจะบอกเล่าอดีตที่มีคุณค่าด้วยสิ่งใด.
ความเห็น (4)
เป็นกำลังใจให้นะคะ
จริงค่ะ ปล่อยความรู้ดีๆ เกษียณไปกับคนเปี่ยมประสบการณ์นี่น่าเสียดาย
อ่านถึง "ผู้เฒ่าวัยเกษียณ" แล้วกระเทือนค่ะ 5555
เป็นกำลังใจให้ครับ
น่าเสียดายโอกาสในการเรียนรู้ และเก็บเกี่ยวประสพการณ์ของผู้อาวุโสนะคะ เขาน่าจะนำไปต่อยอดได้เร็วขึ้น หรือไม่ต้องตกหลุมตกบ่อที่ท่านเหล่านั้นเคยผ่านมาแล้ว