โพสพสะอื้น
โพสพสะอื้น
รอคอยอย่างเข็ญใจ
นายกไทยอยู่ไหนกัน
หลบหนีทุกวี่วัน
ทนอยู่นั้นเพื่อสิ่งใด
ขึงโกรธโทษผู้อื่น
ทำสะอื้นเหมือนร้องไห้
หกแสนล้านบานตะไท
จะโทษใครมิให้ตังค์
มีไหมใจสำนึก
ในรู้สึกลึกรุงรัง
แก่นแกนอันเกรอะกรัง
ประดุจดังทุกด้านดำ
ศพแล้วก็ศพเล่า
เพราะข้าวเน่าเพราะใครนำ
กินแค่แต่ละคำ
ค้างคอค้ำทุกคำกลืน
ทุกข์ใจใบประทวน
แว่วโหยหวนครวญสะอื้น
อยากใส่ในกองฟืน
เพราะเต็มตื้นด้วยตีบตัน
หนี้เก่าเงาดอกเบี้ย
โหยละเหี่ยจนเหหัน
เพิ่มขึ้นทุกคืนวัน
คงจากกันไม่ทันลา
หมายเลขบันทึก: 563938เขียนเมื่อ 15 มีนาคม 2014 16:46 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 มีนาคม 2014 16:46 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (2)
สุภาพแต่จริงจัง ชัดเจน ขอบคุณมากค่ะ
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก