ในวิกฤตก็มีโอกาส วันที่ 3 ของอาทิตย์ที่ 9 (3/1/1)

ในวิกฤตก็มีโอกาส วันที่ 3 ของอาทิตย์ที่ 9

หลายเรื่องยังต้องแก้ไข โดยเฉพาะเรื่องการจัดที่นั่ง ณ ลานธรรมครูเมตตา ออกแรงช่วยเอง

วันนี้รับรู้ได้ว่า ครูออกแรงช่วยคนหลายคน

แม้ ณ ตอนนี้เขาเองจะยังไม่รู้ว่าครูช่วย แต่สักวันหากเขาระลึกได้เขาจะรู้เอง

ในวิกฤตที่รถเก๋งโดนยึด พอเอากะบะไปรับดูเด็กๆจะชอบใจ

แม้กระทั่งเด็กผู้ชายดูพวกเขาจะสนุกมากๆ ที่ได้เอาจักรยานขึ้นรถ

ใจก็ระลึกไปพรางว่ากุศลนี้ของอุทิศแด่พอแม่ น้าราญ พี่สาว และครอบครัว. แก่เจ้ากรรมนายเวรของทุกท่าน

ครูเมตตาให้ได้พาเด็กๆ ไปถวายปัจจัยค่าน้ำค่าไฟ ที่ครูเป็นเจ้าภาพถวาย ฮ่องเต้เป็นตัวแทนในการถวาย หลวงปู่เมตตาบอกว่า เด็กๆต้นกล้าที่มานี่ เขารู้จักศีล โดยเฉพาะคนที่สิ่งเล่นนี่ (เพราะฮ่องเต้พอถวายใบปวารณาเสร็จก็วิ่งเล่นรอบลานธรรม)

หลวงปู่หัวเราะ ทุกคนหัวเราะ "พ่อเขาทำผิดศีล ข้อ 3 กับข้อ 5 ก็รู้" สิ่งหนึ่งที่พยายามปรับปรุงกับตนเอง คือ วันอาทิตย์ ควรจะอยู่ใกล้ๆครู ใกล้ๆเด็กๆ หาอะไรทำที่พอ ผ่อนแรงครูได้ พอเสร็จภารกิจประจำ จึงขอโอกาสครูเย็บผ้า การปรับเปลี่ยนสิ่งที่ต้องระวังกับตนเองคือกิเลส

ซึ่งเผลอหลงเคลิ้มฟุ้งบ่อยมาก

 

ครูเมตตาเสมอเมื่อมีอะไรไม่เหมาะสม ตีสามครึ่งทำวัตรเช้า เช้านี้ลองท้าทายกับตนเอง เอ๋า ทำวัตรเช้าเสร็จลองดูซิ ถ้านอนมีสติสตังจริงๆแบบตั้งใจนอน ตีสี่ครึ่งมันจะลุกได้ไหม ล้มตัวลงนอน หลับนาฬิกาปลุก ตีสี่ครึ่งเลื่อนไปสิบนาทีถึงสองครั้ง มันนมัวจริงๆ

เพราะใจมันกิเลสมากรู้

แลัวก็ดันไปตามใจมันอีก

ไปปลุกเด็กๆตอนตีห้า แล้วก็ออกมาทำกับข้าว วันนี้สัมผัสได้ถึงความขัดแย้งบางอย่างระหว่างเด็กๆ แต่ก็ยังไม่มีปัญญา เห็นกิเลสเด็กก็เห็นว่า แบบนี้ฉันก็เคยทำ นี่ไงมันทำแบบนี้ จะไม่ให้ครูเอ็ดได้ยังไง ไม่เอ็ดก็คือไม่สน ทิ้ง เอ็ดก็เหมือนเตือนสติ ดึงไว้ช่วยไว้ ในขณะที่กลุ่มหนึ่งฟู กลุ่มหนึ่งเอาแต่ใจน้อยใจอิจฉา กลุ่มหนึ่งดื้อดึงจะเอาตามความคิดตนเอง หนูเองก็จัดว่าอยูในกลุ่มที่ 3 แต่แม่ครูก็อดทนสอนและเอาอยู่ พอได้เวลาครูก็เมตตาให้โอกาสได้ไปส่งเด็กๆ เด็กๆดูสนุกมากที่ได้นั่งรวมๆกันที่กะบะ

ขากลับหนูแวะเก็บดอกรักข้างทางไปให้น้า เพราะไม่มีใครมีเวลาเก็บดอกรักให้ จึงต้องใช้ดอกพลาสติกไปก่อนแต่ถ้าได้แบบนี้ก็ผ่อนแรง กลับถึงบ้านแวะหาพี่สาว กราบพ่อ แม่ น้าราญ เล่าเรื่องที่ครูชี้เตือน ให้น้าราญช่วยอีกแรง ขอให้พ่อแม่ไปสวดมนต์ทำวัตรทุกวันพระที่วัดที่พี่ชายบวช ช่วยกัน เสร็จหนูก็ไปวิ่ง เป็นการวิ่งที่แทบไม่ได้ได้วิ่งแบบนี้นานมากแลัว ถ้าครูไม่ชี้ไม่ย้ำ ก็ไม่ยอมทำ

กลับเข้าบ้านด้วยใจที่แน่นขึ้น เอาผังทั้งหมดที่เขียน mind. Map. ในกระดาษมาทบทวน คุยกับน้าราญกับแม่ถึงโอกาสและความเป็นไปได้ ร่วมกันหาทางออกหลานสาวน้องน้ำตาลก็ช่วยอีกแรง เรื่องนี้กระทบกับทุกคน

แต่ระลึกถึงครูว่า จริงๆในวิกฤต ก็เหมือนเป็นบททดสอบบางอย่างของเรา ผ่านได้ก็ขึ้น ผ่านไปได้ก็ทำซ้ำ หรือ อาจจะหมดโอกาสแล้วหนักขึ้น นอกจากทดสอบเราแล้ว ก็จะทดสอบคนที่อยู่รอบข้างเราด้วย ยิ่งกว่าการพิสูจน์ มิตรแท้ มิตรเทียม แม่ครูเป็นมิตรแท้ของหนูเสมอมา ไม่ว่าจิตหนูที่เเสดงจะตอแหล แถ นิสัยแย่ๆ ครูก็เมตตาแก้ให้ อดทนกับความเบื่อหน่ายกับลูกศิษย์ที่สอนแล้วไม่จำไม่ทำ ไม่แก้ไข การวิ่งช่วยได้จริงๆ แต่ก็พลาดตรงที่ อาจจะใช้เวลานานเกิดไปกับแม่และน้าราญ เป็นเรื่องหนักที่หนูพลาด ผิดศีลข้อ 1 กว่าจะได้งีบก็เลยมาอีกวัน ทำวัตรเย็นตามหลังกับไล่เขียนบันทึกตามหลังผิดศีลข้อ 4