๕๐๓. งงกับชีวิต...
คนเราถูกสอนมาว่า...ต้องมีการศึกษาสูง ๆ
จะได้เป็นเจ้าเป็นนายคน...เป็นการสอนที่ฉันคิดว่า "ผิด"
เพราะสมัยก่อน...ผู้ใหญ่ไม่ค่อยได้เรียนหนังสือ...
สุดท้ายเขาก็ทำงานกลางแดด...ทำให้เขาคิดว่า "ลำบาก"
เพราะเหนื่อย ไม่สบาย...เขาคงคิดว่า...การนั่งทำงาน
ในห้องแอร์ "คงสบาย" ไม่เหนื่อย...ไม่ร้อน...
แต่ถ้ามองในมุมกลับ...คนเราเกิดมา...สบายและ
ลำบากกันคนละแบบมากกว่า...ใครว่าทำงานในห้องแอร์
แล้วสบาย...สบายกายอาจจะ "ใช่" บางครั้งก็ไม่ค่อย
"สบายใจ"...ฉันคิดอีกว่า...ทำงานกลางท้องไร่ ท้องนา
อาจไม่สบายกาย เพราะร้อน + เหนื่อย...แต่ "สบายใจ"
ก็เป็นได้ เพราะไม่ต้องไปแข่งขันหรือต่อสู้ทางความคิดกับ
ผู้อื่น...มา ณ บัดนี้...ฉันก็เชื่อว่า...ทำงานอะไรก็ได้ที่
ทำมาหาเลี้ยงชีพตนเองได้...มีความพอเพียงต่อการดำรงชีพ
ไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน...ไม่นำความเสียหายมาให้กับตนเอง
และสังคมส่วนรวม...
การศึกษาเป็นตัวเสริมให้ตัวเรามีความรู้เท่าทันผู้อื่น
มีเพื่อไว้ใช้ในการประกอบวิชาชีพ...แต่ความสุขใจนั้น
ตัวเราต้องหาได้ด้วยตัวของเราเอง...จากการทำงานร่วมกับ
คนที่มีการศึกษาระดับสูง...ทำให้ฉันรู้ ฉันเห็น บางสิ่ง บางอย่าง
ที่ฉันต้องนำมาคิดว่า..."ใช่หรือไม่"...กับเมื่อคนเรามีการศึกษา
ที่สูงขึ้นแล้ว...จะรู้ จะเข้าใจ เฉกเช่นกับคนอื่น ๆ ที่ไม่ได้รับ
การศึกษา...
(เขียนบันทึก...ยามที่เกิดอาการ "งง" กับชีวิต)
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๖ มีนาคม ๒๕๕๗
ความเห็น (2)
แลกเปลี่ยนเรียนรู้ค่ะ
ขอขอบคุณทุกท่านและดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านค่ะ