สู่…ทองผาภูมิ…ดินแดนแห่งพงไพรและมิตรภาพ : บทสรุป
คำว่า " เพื่อน " และ " มิตรภาพ " มีค่ายิ่งใหญ่สำหรับคุณมะเดื่อเสมอ
ในชีวิตของคุณมะเดื่อที่ผ่านมา ปัญหา - อุปสรรค - การต่อสู้ฝ่าฟัน-
เป็นเสมือนบททดสอบที่คุณมะเดื่อไม่เคยยอมแพ้...
จนถึงวันนี้ ไม่ว่าจะเป็น เงินทอง ชื่อเสียง (บางครั้งก็...
ชื่อเสีย...)...ยศตำแหน่ง...พอแล้ว...สำหรับตนเอง เวลาที่เหลือเพื่อ
" ให้ " กับคนรอบกาย พ่อ แม่ พี่น้อง ญาติมิตร และเพื่อนร่วมอาชีพ
เป็นการ ให้ ในสิ่งที่เขายังขาด หรือ ยังไม่มี และ ให้ ในสิ่งที่ให้ได้
ให้ ในสิ่งที่ไม่ทำให้ตัวเรา หรือ ใคร ๆ ต้องเดือดร้อน...นั่นคือ....
ความสุขใจ....ของคุณมะเดื่อ...
เมื่อมาถึงจุดหมายปลายทางของการเดินทาง จึงสิ้นสุดภารกิจ เหลือไว้
แต่ความทรงจำที่ดีงามต่อกัน...วันหน้าหากชีิวิตยังมี...คุณมะเดื่อจะ
ย้อนรอย...ทองผาภูมิ…ดินแดนแห่งพงไพรและมิตรภาพ อีกอย่าง
แน่นอน...
เสียงระฆังบอกสัญญา เป็นเวลาที่หมดไป
เส้นทางของหัวใจ บอกสัญญาว่า...ไม่ลืม
....................................
ความเห็น (14)
""เมื่อไร..ก็เมื่อนั้น..เมื่อ..คำว่า..พอใจ.."มาถึง...จ้า...(ยายธี)
มิตรภาพที่ยั่งยืน คือความสุขที่มีคุณค่านะคะ...
ฝาก..ชีวิต..ความคิด..ไว้..กับ..สายน้ำ..สายลมและ..แสงแดด..และคำว่า..พญาไพร...
-สวัสดีครับครู
-สิ้นสุดเวลาเสียงระฆังดังหง่างเหง่ง..
-มีความสุขมาก ๆครับ
-ขอบคุณครับ..
-อ้อ...มี"ลูกตะกล่ำตาหนู"มาฝากครับ
-ครูรู้จักไหมครับ??
บันทึกนี้..ทองผาภูมิ..ที่ไหน เห็นมีแต่หนองผือ..ผมจำระฆังได้...โรงเรียนเดียว(มั้ง)ที่ระฆังยังอยู่
หวัดดีจ้ะยายธี 
เบื้องหน้า คือความฝัน และความหวัง....หากเดินหน้าต่อไป ต้องไปถึงจ้ะ
หวัดดีจ้ะพี่ใหญ่ 
ใช่จ้ะ มิตรภาพมีคุณค่ากับชีวิตมากมายจ้ัะ ขอบคุณจ้ะ
หวัดดีจ้ะคุณเพชร 
ขอบคุณสำหรับมะกล่ำตาหนู สมัยเด็ก ๆ เคยเก็บเอามาเล่นเป็นประจำ แต่ตอนนี้หายากแล้ว ขอบคุณที่นำมาฝากจ้ะ
หวัดดีท่าน ผอ.คนเก่ง 
ฝากอนุรักษ์ระฆังไว้ด้วยนะจ๊ะ เดี๋ยวนี้ เด็ก ๆ เกือบจะไม่รู้จัก ฆ ระฆัง กันแล้ว รู้จักแต่ อ ออด....มากกว่าจ้ะ
๕๕๕๕๕ แซวกันเอง มิตรภาพนี้ดีจริง
หวัดดีจ้ะคุณหมอธิัรัมภา 
แซวกันฉันพี่น้องจ้ะ ขอบคุณที่มาให้กำลังใจนะจ๊ะ
แม้ว่าฝัน...สลายไป...แต่ชื่นใจท่ีได้มาติดตามอ่านบันทึก...แม้จะนึกเสียดาย แต่ก็ยอมรับในชะตากรรม
หวัดดีคุณครูหยิน 
รักษาสุขภาพให้แข็งแรงไว้ โอกาสหน้ายังลุยด้วยกันได้อีกจ้ะ