จากวันที่เดินออกจากโรงเรียนในฐานะนักเรียนสู่รั้วมหาวิทยาลัย เป็นจุดที่สำคัญที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ เมื่อเดินเข้าสู้รั้วมหาวิทยาลัยแล้วความแตกต่างจากตอนที่เรียนในชั้นมัธยมก็ไม่ต่างกันมาก นั่งเรียนอยู่ในห้องเรียนเหมือนเดิม แต่สิ่งที่ต้องปรัฐตัวเป็นอย่างมากคือการใช้ชีวิต ต้องมีความเป็นผู้ใหญ่มากยิ่งขึ้น มีความรับผิดชอบ และรู้จักการอยู่ร่วมกับสังคมให้ได้
การที่ผมเลือกเรียนสาขาเทคโนโลยีการศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ก็เพราะต้องเป้าหมายในชีวิตว่าในอนาคต จะต้องเดินเข้ารั้วโรงเรียนที่ผมจากมาอีกครั้ง แต่ต้องเป็นการเดินสู่รั้วโรงเรียนในฐานะครูผู้สอน เพื่อตอบแทนกับสิ่งที่โรงเรียนที่เป็นสถานที่ให้ความรู้ สอนให้รู้จักการใช้ชีวิต เป็นส่วนสำคัญที่จะทำให้ผมเดินไปถึงความสำเร็จในชีวิตได้
เมื่อเวลาผ่านไปด้วยความรวดเร็วจากเด็กนักศึกษาชั้นปีที่ 1 จนถึงปัจจุบันเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 4เตรียมตัวที่จะออกไปฝึกประสบการณ์วิชาชีพครุในรั้วโรงเรียนอย่างเต็มตัวในระยะเวลา 1 ปีเต็ม
การใช้ชีวิตของนักศึกษาในรั้วมหาวิทยาลัย มีเรื่องราวต่าง ๆ มากมายที่เกิดขึ้น มีการเรียน มีการทำกิจกรรม ต้องพบเจอกับปัญหาและอุปสรคมากมาย แต่ก็ผ่านพ้นมาได้ เก็บเกี่ยวประสบการณ์ต่าง ๆ เพื่อที่จะนำมาพัฒนาตนเองให้ได้มากที่สุด
ชีวิตในการนั่งเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยสำหรับการเรียนปริญญาตรี ครุศาสตรบัณฑิต ก็จะไม่มีอีกแล้ว จะเหลือเป็นเพียงความทรงจำที่ดีและสิ่งต่อไปที่ต้องทำคือ การเตรียมตัวไปสู่สังคมใหม่ในโรงเรียน จะเป็นที่ฝึกประสบการณ์ เป็นบทบทสอบว่าที่เรียนมา 4 ปีในรั้วมหาวิทยาลัยจะช่วยให้เราทำหน้าที่ครูได้ดีมากแค่ไหน
ในอนาคตอันใกล้นี้สิ่งตั้งเป้าหมายว่าจะต้องทำให้ได้ คือ เมื่อเรียนจบแล้ว ต้องหางานในอาชีพครูให้ได้เร็วที่สุด อยากจะเข้าไปสอนเด็กที่อยู่บนดอย ห่างไกลความเจริญ การที่ผมได้มีส่วนร่วมในการสอนเด็กที่ได้รับโอกาศทางการศึกษาน้อย ถือเป็นสิ่งที่ผมตั้งใจไว้ เด็กจะได้นำเอาความรู้ไปพัฒนาตนเองและชุมชนให้มีความเจริญงอกงามได้
ในความคิดของผมแล้ว อาชีพความเป็นครูจะประสบความสำเร็จได้ไม่ใช่เพียงแค่ได้เงินเดือนสูง ๆ มีตำแหน่งสูง ๆ แต่ความสำเร็จที่แท้จริงคือการได้ให้ความรู้แก่ได้อย่างเต็มที่ เต็มกำลังเท่าที่จะทำได้ สอนให้เด็กเป็นคนดีอยู่ร่วมในสังคมได้ เด็กจบมาแล้วสามารถมีอาชีพเป็นของตนเอง และเด็กก็จะประสบความสำเร็จในชีวิตได้เอง สิ่งนี้ต่่างหากที่ถือว่าครูได้ทำหน้าที่ของตนเองได้สมบูรณ์แบบแล้ว
ไม่มีความเห็น