กว่าคนไทยจะรู้ว่าดนตรีไทย ..มีคุณค่า....


ใครเล่นได้กลายเป็นของแปลก..ไปเสียแล้ว

     กว่าคนไทยจะรู้ว่าดนตรีไทย ..มีคุณค่าก็......เกือบจะสายเสียแล้ว

พอๆกับวิชา ศาสนาและจริยธรรม  ที่ค่อยๆหายไปจากตำราเรียน..

ที่กล้าพูดเพราะว่า....ดิฉันได้ศึกษาผู้ปกครองเด็กๆในแต่ละคนที่มาฝากฝังให้คุณพ่อสอนดนตรีไทยให้แก่ลูกๆ  ที่เขารัก...ก็พบว่ามีผู้ปกครอง      ประเภท

ประเภทแรก...มาเพื่อให้ลูกมีความสามารถพิเศษ..เพียงเพื่อเอาไว้กรอกในใบสมัคร......เป้นพอ งูๆปลาๆ  ..ก็หายไปซะแล้ว  สอบเข้าได้ก็หายไปเลย....

ประเภทที่2....เด็กอยากเรียนมากแต่พ่อแม่ไม่ค่อยสนใจ...อันนี้ต้องยกนิ้วให้เยาวชนไทยขนานแท้...เพียรพยายามมาเองเป็นจนเก่ง..และยังมาเล่นกับคุณตาไม่เลิก....

ประเภทที่ 3....สนใจมากทั้งพ่อแม่และลูกๆ..มีอุดมการณ์เดียวกันกับผู้สอน......และท่มเทให้ลูกเพื่อวัฒธรรมอันดี.และคาดหวังที่จะใหลูกได้สิ่งที่ดีๆ  จากดนตรี อาธิเช่น....สมาธิ.ความอดทน..ความใจเย็นสุขุม..

  รู้สึกดีใจ..ที่ผู้ปกครองประเภทที่3   เป็นบุคคลที่อยู่ในวงการสาธารณสุขเหมือนกับผู้เขียน     ..ผู้ปกครองเป็น เจ้าหน้าที่สาธารณสุข,เป็นแพทย์,เป็นเทคนิคการแพทย์....นอกนั้นเป็นครูและทหาร.....

ผู้เขียนเลยมีโอกาสพบเพื่อนใหม่ๆ..........รวมทั้งมีเพื่อนรุ่นเยาว์ด้วย

อยากให้ดนตรีไทยเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตทุกๆคน........ทุกอาชีพ.

ไม่ต้องเป็นเชิงธุรกิจ.....เพียงแต่ให้มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคนไทย

ที่ทุกวันนี้..ใครเล่นได้กลายเป็นของแปลก..ไปเสียแล้ว...

ดนตรีกับชีวิตผู้เขียน(พยาบาลคนหนึ่ง)

บรรยากาศในวงการสาธารณสุข

ความจริงผู้เขียนมีอดีตกับการอยากเป็นครูสอนดนตรีไทยอย่างมาก

เคยสอบ โควต้า.คุรุศาสตร์จุฬา.สาขาดนตรีไทย.ไปพลาดท่ารอบสุดท้าย ตอนแสดงฝีมือ..เพราะเขารับแค่ 3 คน อดไปตามระเบียบ

ฟ้าลิขิตให้มาเป็นพยาบาล..........แต่ดนตรีก็ไม่ได้ห่างจากตัวเรา

เพราะตอนเรียนพยาบาล..ก็มีโอกาสเล่นดนตรีไทยของวงนักศึกษาพยาบาล      โดยมีนายแพทย์สำราญ    สินแสงแก้ว อำนวยการ......

ท่านจะนัดนักเรียนมาซ้อม ตอน 19.00 น.ที่อาคาร1ชั้น4ห้องสุท้ายของตึก     ในปีนั้น(พ.ศ.2531) ท่านบอกว่า  นักศึกษารุ่นนี้ เล่นดนตรีไทยกันเป็นหลายคน เลยตั้งวงได้เร็ว........และเราก็มีโอกาสออกงานพิธี.ต่างๆทั้งของโรงพยาบาลและวิทยาลัยพยาบาล...พอรุ่นเราจบออกมาก็รู้สึกว่าจะไม่มีแล้ว....

ตอนนี้อดนึกถึง      วงดนตรีไม่ได้  ไม่รู้ไปไหนกันหมดแล้ว...

พยายามตั้งวงใหม่...หาคนเล่นเป็นก็ยากเต็มที....เลยเล่นกับเด็กๆไปก่อน....เอาละค่ะ...แล้วผู้เขียนจะนำความรู้ทางดนตรีมาฝากใหม่นะคะอาจจะขอวิชาการเชิงกวี          ในเรื่องต่อไปนะคะ.....

อันดนตรี    มีในชนคนทุกชาติ

ที่เชิดชู      คู่ชาติเด่นเป็นศักดิ์ศรี

สัญญลักษณ์ประจักษ์เนตร เขตดนตรี

ว่าชาตินี้     ชาติไทย สุนทรีชน....

 

 

หมายเลขบันทึก: 56177เขียนเมื่อ 28 ตุลาคม 2006 15:59 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 16:11 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

ผมคงเป็นอีกประเภทที่ต่างออกไป คือ

รู้ตัวว่าตัวเองไม่มีความสามารถ แต่ก็อยากให้ลูกเล่นดนตรีได้ ได้เพียรพยายามมาตั้งแต่ลูกยังเล็ก ก็ไม่เห็นจะสำเร็จ ในที่สุดก็ได้ใช้วิธีสุดท้าย บอกกับลูกว่า ป๊าอยากเล่นกีต้าร์เป็น แต่ไม่มีปัญญาเรียน/เล่น ช่วยไปเรียนแทนหน่อย

ไม่น่าเชื่อว่า ลูก(คนเล็ก)ยอม ตอนนี้ก็งูๆปลาๆ แต่ว่างเมื่อไร เขาก็จะเอากีต้าร์ขึ้นมาเกา มีการนัดเพื่อนไปเรียน มีความพยายามจะตั้งวงดนตรีในโรงเรียน

แม้ไม่ใช่ ดนตรีไทย ก็เชื่อว่า สอดคล้องกับ ศรัทธา..ดนตรีในหัวใจ บ้างนะ เพราะ

อันดนตรีมีคุณทุกอย่างไป  ย่อมใช้ได้ดังจินดาค่าบุรินทร์ 

แล้วก็จะรออ่านตอนต่อไปนะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท