สวัสดียามเช้า ,
วันนี้วันที่ 5 การทดลองสอนแล้ว หรือวันสุดท้ายของการทดทองสอนในเทอมนี้นั้นเอง . วันเวลาผ่านไปเร็วมาก
เช้านี้ผมตื่นแต่เช้า , รีบแต่งตัวออกจากหอพัก เพื่อรีบขับรถไปซื้อของที่ระลึกให้ ผู้จัดการโรงเรียน
เช้านี้จึงได้นำรถมอเตอร์ไซค์ขับไปโรงเรียน เพราะเนื่องจากรถติดมาก 555'
..
เมื่อถึงโรงเรียน ก็ได้นำรถไปจอดไว้ที่โรงรถของโรงเรียน ..
เมื่อถึงโรงเรียนบอกเลยหนาวมาก ๆ , มองดูสภาพแวดล้อมของโรงเรียน จึงทำให้อากาศดีมาก
เช้านี้มาถึงโรงเรียนก่อนการเข้าแถวเช่นเดิม ,, .
เมื่อถึงก่อนเวลามาก ผมเลยแวะไปซื้อหมูปิ้งที่ร้านค้าแห่งหนึ่งของโรงเรียน เพื่อรองท้องยามเช้า
เมื่อทานหมูปิ้งเสร็จก็เดินดูบรรยากาศยามเช้า ของโรงเรียนก่อนเข้าแถว
...
โต๊ะม้าหิวอ่อนข้าง ๆ โรงเรียนก็ยังไม่มีนักเรียนมากนั่ง
...
เมื่อถึงเวลาเข้าแถว เด็ก ๆ นักเรียนก็เริ่มมาเข้าแถวกันเยอะเยะเลย ..
เช้านี้นักเรียน แต่งกายด้วยชุดพื้นเมือง ซึ่งเป็นสัญญาลักษณ์ของจังหวัดเชียงใหม่
เมื่อเลิกแถว ก็ถึงเวลาเรียน เช้านี้ผมไม่มีสอน ก็ผมต้องไปถ่ายรูปถ่ายวิดีโอให้เพื่อน ..
เพราะอาจารย์ที่โรงเรียนสั่งมา 55'
เมื่อผมเห็นคอมถึงกลับตกใจ เพราะห้องคอมที่นี้ไม่เหมือนที่อื่น ''
เพราะเนื่องจาก คอมต่อหนึ่งแถว ประมาณ 4 เครื่อง ใช้ชีพียูตัวเดียว แต่จอ และเมาส์ สี่ตัว
0_0 '
ผมเลยถามอาจารย์สอยคอมว่าทำไมต้องทำแบบนี้ , มันไม่ช้าหรอ
อาจารย์บอกว่าทางโรงเรียนไม่ค่อยมุ่งเน้นทางด้านนี้ , และก็เป็นอะไรที่ง่ายแก่โรงเรียนที่มีงบประมาณน้อย
แต่ต้องการห้องคอมจำนวนมาก ๆ , แต่ข้อเสียของมันก็คือ ถ้าชีพียูพัง 1 ตัว ก็จะใช้ไม่ได้ทั้งแถว
..
ในการมาทดทองสอนที่โรงเรียนวชิราลัยได้ให้อะไร กับผมมากมาย
ทั้งสอนให้ผมอดทนในค่าย การคุมชั้นเรียน การสอนนักเรียน ,,
และการวางตัวพูดคุยกับนักเรียน
และก่อนกลับผมได้มอบของที่ระลึกแก่ผู้จัดการโรงเรียน
..
และผู้จัดการโรงเรียนก็ได้คุยกับผมว่า ถ้ามีโอกาสหวังว่าจะพบกันในเทอมหน้า :)
ก่อนกลับผมได้บอกกับนักเรียนไว้ว่า .. ตั้งใจเรียนให้มาก ๆ แล้วสักวันหนึ่งพวกหนูจะโตเป็นคนดีในสังคม
และใครที่อยากเป็นครูเหมือนครู ก็ตั้งใจเรียนให้มาก ๆ แล้วนักเรียนจะประสบผลสำเร็จในชีวิตเอง
ถ้าพบเจอครูข้างนอก ก็ทักทายกันได้นะ ,,, เพราะครูยังเป็นครูของพวกหนูเสมอ
PONGPHUN
31 / 1 / 14
สวัสดีค่ะคุณ พงศ์พันธ์ ปัญญาแก้ว
สิ่งที่ได้จากการไปทดลองสอนครั้งนี้คงได้รับประสบการณ์มากเลยใช่ไหมค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับ คุณ อรทัย พงษ์ปิยะมิตร
ขอบคุณที่เยี่ยมชมบันทึกนะครับ