พอเพียงทำได้แล้ว.. แจ๋วแบบจิ๋วๆ
ที่โรงเรียน..จัดการเรียนการสอนและพัฒนาแหล่งเรียนรู้-สิ่งแวดล้อม โดยยึดแนวดำเนินงานตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง ซึ่งคิดว่า ณ วันนี้ ตั้งอยู่บนฐานแห่งความ"พอเพียง" ได้แล้วล่ะ อันเนื่องมาจาก ได้เกียรติบัตรผ่านการประเมินตามเกณฑ์ของ ศธ.เป็นเครื่องกาลันตี
และวันนี้..ยังมีการมาศึกษาดูงานของนักศึกษาปริญญาโท มหาวิทยาลัยราชภัฎวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ สาขาหลักสูตรและการสอน มาเที่ยวชม แลกเปลี่ยนเรียนรู้และศึกษาดูงานตลอดทั้งวัน ซึ่งรับฟังการบรรยายจากทางโรงเรียน และครูได้ตอบข้อซักถาม รวมทั้งมีการลงมือปฏิบัติจริงในช่วงบ่ายด้วย
นักศึกษามาอย่างพอเพียง ทุ่มเทเวลาอย่างพอเพียง และโรงเรียนก็เปิดเวทีแสดงออกอย่างพอเพียงเช่นกัน แต่ก็นั่นแหละ โรงเรียนขนาดเล็ก ที่มีความพยายามทำเรื่องดีที่มีความสำคัญ ทำเรื่องใหญ่ๆให้เล็กลง และมีคุณค่าต่อนักเรียนและการเรียนการสอน ที่จักช่วยพัฒนางานวิชาการ และทักษะชีวิตขั้นพื้นฐานให้แก่นักเรียน
ความพอเพียง จึงอยู่ที่เนื้องานและกิจกรรม แม้จะน้อยนิด และเล็กจิ๋วในสายตาของคนที่ชอบความอลังการ แต่ก็ตั้งอยู่ฐานที่มั่นคงแล้วอย่างแน่นอน และพร้อมต่อยอดให้ยั่งยืนสืบไป ผมจึงเชื่อมั่นเสมอว่าต้องทำได้ และเมื่อตั้งใจก็ไม่มีสิ่งใดที่จะทำไม่ได้ ในเมื่อเรา เข้าใจ เข้าถึง และพัฒนา อยู่ตลอดเวลา
ในช่วงที่มีการบรรยาย ได้ให้ข้อมูลพื้นฐานของโรงเรียน บอกถึงความเป็นมา ปัญหาและอุปสรรค ตลอดจนข้อแก้ไขตลอด ๖ ปีที่ผ่านมา มีบทเรียนมากมาย ให้คิดและปฏิบัติ ลงมือทำจนเห็นผล แม้บางครั้ง ไม่สำเร็จ ก็ต้องรอ ไม่มีท้อและไม่มีถอย
ขอบคุณนักศึกษาทุกท่าน..ที่ให้เกียรติและโอกาสแก่โรงเรียน..ให้นักเรียนได้ภาคภูมิใจในการแสดงความสามารถและนำเสนอผลงานที่เขาคุ้นชิน ที่สัมผัสอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เริ่มจากการแสดงกลองยาว และดุริยางค์ ตามด้วยเพลงพื้นบ้าน เพลงลูกทุ่งและนิทาน/เพลงคุณธรรม จบลงด้วยขับร้องหมู่เพลงประจำโรงเรียน นับเป็นมิติหนึ่งด้านศิลปวัฒนธรรมของแนวทางตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงที่ควรอนุรักษ์ไว้ในชุมชนท้องถิ่นและองค์กรการศึกษา
นักเรียนนำพานักศึกษา เยี่ยมชมแหล่งเรียนรู้ แนะนำทำความรู้จักสวนสมุนไพร บ่อปุ๋ยหมัก แก๊สชีวภาพ เล้าไก่ และโรงเห็ด ชมบ่อปลาและแปลงผัก จบลงที่แปลงนา ที่ปัจจุบัน เป็นพืชผักสวนครัวไปแล้ว
ช่วงบ่าย..นักศึกษาต้องลงมือเรียนรู้เอง เริ่มจากสีข้าวโดยใช้เครื่องสีข้าวโบราณ ที่คุณยายธีและคุณป้าวิ กรุณามอบให้มาและใช้การได้ดีมาก ได้ข้าวไว้เป็นส่วนผสมในโครงการอาหารกลางวัน นักเรียนพานักศึกษาลงมือทำตามขั้นตอนกระบวนการแก๊สชีวภาพจากเศษอาหาร จากนั้นจึงนำขี้วัวไปเทลงบนกองใบไม้ แล้วราดด้วยน้ำหมักชีวภาพ..นักเรียนทำบ่อยแล้ว วันนี้ถึงคิวนักศึกษาปริญญาโทบ้าง
ผมมองดูก็รู้ว่านักศึกษาเหนื่อย แดดก็ร้อนเหลือเกิน แต่กิจกรรมพอเพียงยังไม่เพียงพอ ต้องจบลงที่แปลงผักเสียก่อน โดยนักสึกษาต้องปลูกพริกลงในแปลงที่อยู่ในท้องนา และรดน้ำให้เรียบร้อย ก่อนถ่ายรูปหมู่เป็นอันเสร็จพิธี ด้วยใบหน้าที่แช่มชื่นระคนด้วยเม็ดเหงื่อ ที่ดูเหมือนว่า..ไม่เคยมีวันแบบนี้มานานแสนนาน
ก่อนจากลา..คำพูดขอบคุณยังตราตรึงในความทรงจำ แต่ความรู้และความประทับใจจะมีมากน้อยแค่ไหน..ผมไม่อยากคำนึงถึง เพราะนี่คือ..กิจกรรมบูรณาการของโรงเรียนขนาดเล็ก ที่ไม่ต้องการทำให้ยิ่งใหญ่ หรือหมดเปลืองอะไรไปมากกว่านี้ เพราะงานหลักคืองานวิชาการ ที่มุ่งเน้นการอ่านได้เขียนได้ อ่านคล่องลายมือดี มีคุณภาพเป็นที่ยอมรับของชุมชน...
เท่าที่มีวันนี้..วันที่มีแหล่งเรียนรู้ที่ต้องการ..วันที่นักศึกษาบอกแค่ว่า "จิ๋วแต่แจ๋ว"ก็พอเพียงและมากพอ ที่จะให้ผมและครูไปต่อได้อย่างไม่ยากเย็น...
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๓๐ มกราคม ๒๕๕๗
ความเห็น (11)
ชอบภาพนี้จังครับอาจารย์
นานๆได้เห็นการฟัดข้าว
...มาดูงานและได้ลงมือปฏิบัติจริงด้วยนะคะ
..ขอบคุณ,,คุณลุงหงส์..ปราชญ์ชาวบ้าน..อายุกว่า..เจ็ดสิบ..อยู่..ชัยนาท..(แกเดินไม่ค่อยไหวแล้ว..แต่ยังมีใจ..ทำเครื่องสีข้าว..ด้วยมือ..อยู่ให้เห็น)....จ้ะ....เสียดายว่า..ผู้สืบต่อ..จะไม่มี...เพราะเครื่องสี..แบบพอกิน..ไม่ต้องใช้..พลังงาน..นอกกาย...(มี..นักศึกษา..ปริญญาโท..คนใด..ที่ให้ความสนใจ..ทำวิจัย..ค้นคว้า..ประยุกต์เครื่องมือที่ไม่ใช้พลังงานนอกกาย..บ้างไหมเอ่ย)...สำหรับเด็กๆ..เรามี..วิชา..ใช้พลังงานพื้นฐานหรือ..วิชาฝึกปรือฝีมือแลความคิด..ในลักษณะของผู้ ทำผู้คิดค้น...บ้างไหมเจ้าคะ..ยายธี...
-สวัสดีครับ
-ตามมาให้กำลังใจกับผลสำเร็จ..แจ๋วแบบจิ๋ว ๆ ครับ
-ขอบคุณครับ
เยี่ยมยุทธคะ แฟ้มบุคลขอยกนิ้วให้คะ
ขอบคุณครับ..ผมคิดว่า..ผมน่าจะทำให้ความพอเพียง ให้พอดีกว่านี้ ในแง่ที่งดงามและก่อให้เกิดคุณภาพด้านวิทยาทานความรู้ ที่เข้าถึงจิตใจ ที่ไม่เป็นไปเพื่อเบียดเบียนตนเองและผู้อื่นมากนัก...
ก่อให้เกิดคุณภาพด้านวิทยาทานความรู้ ที่เข้าถึงจิตใจ ที่ไม่เป็นไปเพื่อเบียดเบียนตนเองและผู้อื่นมากนัก...
แจ๋วจริงครับอาจารย์...
อรทัย ทองเนียม
การแลกเปลี่ยนเรียนรู้แบบนี้เยี่ยมค่ะ ได้อะไรดีๆอีกมากมาย