เรื่องของลูกสาว :
สาวน้อย...บ้านแม่ตาด
หลายวันก่อน "น้องแพรวพราว" ลูกสาวคนเล็กของผมมีโอกาสได้ทำหน้าที่ถือป้ายนำขบวนช่างฟ้อนเล็บของบ้านแม่ตาดขึ้นแสดงบนเวที ในงานปอยหลวงของวัดล้านตอง ต.ห้วยทราย อ.สันกำแพง จ.เชียงใหม่
วันนี้ ก็เลยเก็บภาพมาฝากให้ชมย้อนหลังนะครับ
งานนี้ผมและครอบครัวต่างก็รู้สึกเป็นเกียรติและปลื้มใจมากๆ เลยละครับ
โอโห หลานน้อยผมโตแล้ว
น่ารักมากๆๆ
สวยงามและน่ารักมากๆ ขอบคุณมากๆ ครับผม
เก่งมากเลย น้องแพรวพราว
งามแท้เลยค่ะ.....รักษ์วัฒนธรรมฟ้อนเล็บได้อย่างสวยงามค่ะ
ชอบรอยยิ้มน้องแพรวพราวค่ะ
สวยงามน่ารักมาก เกล้าผมแล้วน้องแพรวเหมือนคุณพ่อเพลินมากๆค่ะ คุณยายได้ไปเดินด้วยไหม
คนที่เป็นพ่อแม่ปลื้มใจนะคะ...เมื่อมองเห็นความมหัศจรรย์ ของลูก ที่เห็นมาตั้งแต่เกิด จนโตขึ้นทุกวันๆ สามารถทำอะไรได้มากมายหลายอย่าง จนแทบไม่น่าเชื่อสายตา ว่าโอ้ ...ลูกเราหรือนี่ ...ทำไมน่ารักจัง
คุณพ่อคุณแม่ เป็นปลื้มน่ะคับ
-สวัสดีครับ..
-งามหลายๆ เด้อ..
-คือยิ้มน้อยแท้น่อ..
-โตขึ้น.ไม่พลาด..จ้างฟ้อนชัวร์ ๆฮ่า ๆ
-ขอบคุณครับ
บันทึกภาพลูก ๆ ไว้เยอะ ๆ นะครับ ช่วงเวลาวัยเด็ก ๆ เท่านั้นที่ลูกยังให้เราเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต แต่หลังจากเป็นวัยรุ่นแล้ว ช่องว่างจะเพิ่มขึ้น ครับ