จดหมายให้ตัวเอง

สวัสดีครับคุณ ...เธียรดนัย... ที่รัก

สบายดีไหมครับที่เชียงใหม่เป็นยังไงบ้างครับ อากาศหนาวมากไหม วันนี้ผมมีเรื่องที่อยากจะคุยกับคุณมากเลยครับ มันเป็นเรื่องที่อยากคุยมานานเก็บมานานมากแล้ว แต่หาโอกาศคุยกับคุณไม่ได้เลย ถ้าอย่างั้นมาเข้าเรื่องเลยนะครับ

คุณเป็นคนที่ทำอะไรหลาย ๆ กับสิ่งที่ตัวเองชอบเพื่อคนอื่นแบบไม่หวังผลตอบแทน และคุณเองกก็คิดว่าตัวเองก็ได้ประสบการความรู้ความสามารถในการตอบแทนแล้ว แต่คุณควรจะเรียกร้องค่าตอบแทน หรือรับสิ่งตอบแทนจากคนอื่นที่คุณทำให้เขาบ้างนะครับ 

 

และในส่วนของสิ่งที่คุณทำเพื่อตัวเองอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้วเป็นสิ่งที่ดีนะครับ ไม่ว่าจะเป็นการใช้จ่าย หรือซื้อของต่าง ๆ ให้ตัวเอง เช่นสิ่งที่คุณได้เก็บเงินซื้อเองต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นโทรศัพท์มือถือ รถ คอมพิวเตอร์ แท็บเล็ต อุปกรณ์ไอทีต่าง ๆ เป็นสิ่งที่น่าภาคภูมิใจมากนะครับ ก็ขอให้ยังคงทำเพื่อตัวเองต่อไป แต่คุณเองก็ควรที่จะรู้จักแบ่งปันให้คนอื่นบ้างนะครับ เงินที่คุณเก็บได้ เพื่อซื้อสิ่งของต่าง ๆ ไม่ว่าจะมีประโยชน์ และไม่มีประโยชน์ คุณควรที่จะรู้จักแบ่งเงินส่วนนั้นบางส่วนที่จะเอามาให้คนอื่น ผู้ที่ขาดแคลน หรือผู้ที่ขาดโอกาศบ้างนะครับ อาจจะเป็นเงินที่เอาไปซื้อของที่ไม่มีประโยชน์ ไร้สาระ แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่ให้คุณซื้อของพวกนั้นนะครับ แต่แค่ให้คุณรู้จักแบ่งปันคนอื่นบ้าง และยังได้บุณอีกด้วย และผมเชื่ออยู่เสมอนะครับว่า การให้คือสิ่งที่ดี และคุณยิ่งให้คุณจะได้รับมากกว่าที่คุณให้เสียอีกนะครับ

คุณ เธียรดนัย คุณเป็นคนที่มีความฝัน ความตั้งใจมาก และความพยายามมากนะครับ คุณเป็นคนที่ตั้งเป้าหมายไว้ตั้งแต่เด็ก ๆ เป้าหมายของคุณคือ คุณต้องการที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน มีธุรกิจเป็นของตัวเอง อยากมีชีวิตแบบ Passive Life คือการมีชีวิตที่ไม่ต้องมีเรื่องของ เงิน เวลาเข้ามาเกี่ยวข้อง เพื่อที่คุณจะได้ทำให้พ่อและแม่อยู่สุขสบายไม่ต้องทำงาน ทำแต่สิ่งที่อยากทำ ทำในสิ่งที่ชอบ และเพื่อตัวคุณเองจะได้มีเวลาอยู่กับท่านตลอดเวลา ได้ดูแลท่าน ตอบแทนท่าน แต่การที่คุณจะไปถึงจุดนั้นได้คุณต้องแลกอะไรมามากมายและเสียสระอะไรเยอะมาก ผมเองก็เชื่อว่าคุณสามารถทำได้ เป็นคนหนึ่งที่ทำได้ แต่คุณลืมอะไรบางสิ่งบางอย่างไปหรือป่าวครับว่าพ่อแม่เองก็ต้องการให้คุณมีความสุขมีชีวิตที่ไม่ต้องลำบากเหมือนท่าน ใช้ชีวิตเป็นปกติเหมือนคนธรรมดาทั่วไป และการที่คุณต้องพยายามทำเช่นนี้อยู่ตลอดเวลา มันก็มีทั้งทำได้ และทำไม่ได้ และแน่นอนครับว่าการที่เราพยายามทำอะไรบางสิ่งบางอย่างมันไม่สบายครับมันต้องฝืนมันเหนื่อย คุณควรที่จะรู้จักมองดูตัวเองบ้างนึกถึงตัวเองบ้าง การที่เราพยายาม มันเป็นสิ่งที่ฝืนตัวเอง และเหนื่อยมาก ๆ นะครับ ผมไม่ได้หมายความว่าให้คุณเป็นคนไม่รู้จักบุญคุณ อกตัญญู นะครับ แต่ที่ผมจะบอกคือว่า ให้คุณรู้จักให้รางวัลตัวเองบ้าง รู้จักใช้ชีวิตให้คุ้มค่า และใช้ชีวิตให้เต็มที่ และอย่าพยายามทำอะไรเกินตัว เพราะพ่อแม่คุณเองก็ไม่อยากให้ลูกตัวเองต้องทำอะไรเพื่อท่านและต้องมาเหนื่อยหนักและทรมารตัวเอง พ่อแม่คุณเองก็คงไม่สบายใจแน่ ๆ ครับ

 

 

                                                                                                       

                                                                                                    (เธียรดนัย ดำรงค์เมือง)

                                                                                                    24/01/14, 12:10 AM