กับสิ่งที่เหลือไว้ ด้วยรักจากครูคนนี้ "เตี่ย"
กับสิ่งที่เหลือไว้มอบให้แทนกายและใจให้ลูกหลาน สิ่งนั้นมีคุณค่ามากมายเสมอๆ
ทุกๆเวลา เราไม่เคยห่างหายไปจากความคิดถึง ยังคงรักและคิดถึงครูคนนี้เสมอแม้ผ่านไปเนิ่นนานสักเพียงใด
จากความรักความผูกพันที่ฝากให้แก่กันไว้ พันผูกแน่นหนาเกินกว่าจะปลดทิ้งร้างจากใจไปได้ "ด้วยรักและผูกพัน"
สิ่งที่ครูคนนี้ คือเตี่ย ฉันเอง ... มอบไว้ ทั้งคำอบรมสั่งสอน ที่จำได้ดี พร้อมกับ สิ่งมีค่า ที่พอจะเลี้ยงชีพได้ยาวนาน
ชั่วลูกชั่วหลาน ก็ที่ดินแปลงนี้ ที่เตี่ยได้สร้างมา
วันนี้เหล่านี้ ยังคงอยู่ และจะอยู่ยั่งยืนต่อไป
ภาพธรรมชาติในสวนของเตี่ยวันนี้ ขอบันทึกไว้ แทนความห่วงใยและคิดถึงจากคนข้างหลังค่ะ
ยางที่ปลูกใหม่ เราปลูกกล้วยแซม เพื่อเพิ่มความชุ่มชื่นให้ผืนดิน ผลพลอยได้คือผลกล้วยค่ะ
...
ภาพนี้ ต้นกล้วยหินกำลังออกเครือ
....
ปลีกล้วยหินกับท้องฟ้าสีฟ้า...
.....
เกสรกล้วย สวยงามดี กลิ่นหอมหวาน แมลงเฝ้าตอมดูดน้ำหวานไม่ห่าง
.....
ดอกกล้วย หรือ ปลีกล้วย หมดหน้าที่แล้ว ได้เวลา แยกพรากจาก
....กลายเป็นเมนูหัวปลีในจานกับข้าว
......
ทุเรียนหมอนทองที่หลงฤดู ...มีไม่มาก สิบกว่าผล คนกับกระรอกต้องลุ้นกันค่ะ
...
ต้นนี้ กล้วยนางยา หรือ กล้วยนางพญา เมื่อสุกเนื้อด้านในสีออกส้ม
หากสุกงอมๆหวานหอม นิยมทำข้าวต้มมัด ภาษาใต้เรียก "ข้าวต้มกล้วย"
...
ภาพนี้ กล้วยไข่ กำลังจะกินได้แล้วนะคะลูกเต่งตึง...
...
ภาพนี้ ดอกมันเทศ มันสีม่วงที่แม่ปลูกไว้ แซมๆตรงร่องยาง ยามสายๆดอกบานสวยงาม
...
ดอกหญ้า คือ วัชพืช ที่เขาเรียกกัน ...ก็ให้ความสวยงามได้เช่นกัน แม้ว่ามันจะทำให้รกๆไปหน่อย
ตรงนี้ผีเสื้อมากมายมารวมตัวกัน สุขสันต์เชียว ...
...
ภาพนี้ ตั้งใจจะถ่ายใยแมงมุมนะคะ แต่กล่องแบตฯ ใกล้หมด จึงโฟกัสภาพไม่ได้ ...ได้ทิวเขามาแทน
...
สายแล้วแดดร้อนจ้า ... ดอกหญ้า บานฟูฝอย พร้อมจะลอยล่อง เพื่องอกงามต่อไป
......
ปิดท้ายด้วย ท้องฟ้ายามเย็นที่ปลายสวนของเตี่ยค่ะ
...วันวาน ที่เตี่ยยังอยู่ เตี่ยปลูกไว้
...วันนี้ เตี่ยไม่อยู่ ลูกๆหลานของเตี่ยก็ยัง อบอุ่นอุ่นใจ ในอุ่นไอรัก จากเตี่ย/ก๋ง เสมอมา
... ด้วยเคารพรักเตี่ยและแม่ที่สุด ...มิมีรักใดไหนเสมอ หรือ สิ่งใดมาเทียบเทียมได้
....
ขอขอบคุณทุกๆท่านที่ติดตามอ่านบันทึกนะคะ
.... สวัสดีค่ะ :)
....Happy Ba ค่ะ
นารี ชูเรืองสุข
17 มกราคม 2557
ความเห็น (4)
ชื่นชมในความรักและความกตัญญูของพี่หนูรีมากครับ...
-สวัสดีครับ..
-ตามมาชมผลงานของเตี่ย..
-ชอบใจทุเรียนหลงฤดูครับ..
-คงจะอร่อยดีนะครับ...
ใช่ค่ะ ครูคนแรกของชีวิตคือคุณพ่อคุณแม่
คุณเตี่ยของน้องไม่ได้ไปไหนไกล อยู่ในจิตใจของลูกๆ ทุกคนใช่ไหมค่ะ
คิดถึงค่ะน้องหนูรี เห็นภาพน้องแล้วคิดถึงบ้านจังค่ะ
ใช่เลยค่ะ ครูคนแรกคือพ่อแม่ของเรา
มาร่วมชื่นชมความรักและธรรมชาติค่ะ