(68) 'โง่สร้างโลก' VS 'ฉลาดแสร้งโง่'

รู้หรือยังว่าการยืนแอบดูลูกๆ อยู่หลังเสาน่ะรู้สึกอย่างไร ต้องอดทนอดกลั้นไม่แสดงตัวไม่แสดงความคิดเห็นเพื่อเปิดโอกาสให้ลูกเรียนรู้มีพัฒนาการของตนเองก็เหมือน 'ฉลาดแสร้างโง่' เป็นพ่อแม่แบบ 'โง่สร้างโลก' เลยเชียวนะจะบอกให้

ต้องขออภัยสมาชิกมา ณ ที่นี้ด้วย ดิฉันไม่ทราบว่าจะตั้งชื่อเรื่องว่าอย่างไรดี ท่านใดอ่านแล้วจะลองตั้งชื่อเรื่องให้ใหม่ก็ได้ดีนะคะ ยินดีค่ะ ปัญหาเกิดขึ้นเมื่อคนรู้ใจใกล้ตัวดิฉันเดินทางเข้ากรุงเทพฯ พร้อมลูกสาวคนเล็ก เขาต้องการไปส่งลูกสาวที่หอพักเชิงสะพานพระปิ่นเกล้าก่อนไปทำธุระส่วนตัว

เมื่อถึงดอนเมืองพ่อก็เสนอให้เดินทางต่อไปหอพักด้วยรถแทกซี่ เพราะเราไม่ทราบสถานการณ์การชุมนุมที่กำลังเกิดขึ้น มีโอกาสที่รถเมล์เปลี่ยนเส้นทางบางช่วงก็ได้ รถแทกซี่จะรู้เส้นทางและสามารถลัดเลาะไปถึงเป้าหมายได้เร็วกว่า แต่ลูกสาวพาพ่อขึ้นรถเมล์ แต่แล้วก็ต้องไปลงกลางทางดังที่พ่อวิเคราะห์สถานการณ์ไว้เพราะมีการชุมนุมจริงๆ

ดิฉันยังไม่ได้บอกว่า การคาดการณ์และข้อเสนอของพ่อเขาทั้งหมดนั้นไม่ได้สื่อสารให้ลูกสาวรับรู้ พูดง่ายๆ ก็ 'คิดในใจ!' นั่นแหละค่ะ เมื่อไปไม่ถึงปลายทาง ต้องต่อรถแทกซี่อีกทอดหนึ่ง ลูกสาวก็หงุดหงิด พ่อก็หลุดปากว่า "ป๊ะว่าน่าจะขึ้นแทกซี่ตั้งแต่แรกแล้ว"

พูดได้เท่านั้นก็เหมือนราดน้ำมันลงในกองไฟ ลูกสาวไม่พอใจกระฟัดกระเฟียดพ่อ พ่อรู้สึกน้อยใจก็โทรศัพท์มาฟ้องดิฉันผู้เป็นแม่ .. ฮา.. ดิฉันเพิ่งจะเขียนบทความเรื่อง (65) ระวัง 'สื่อสับสน' ในบ้านคุณ! ไปได้ไม่นาน สะท้อนว่ากลอุบาย 'สร้างสวนให้กระต่าย' ของดิฉันไม่เป็นผลเมื่อสถานการณ์เปลี่ยนไป คือ เมื่อกระต่ายไม่ได้ยุ่งๆ อยู่ในสวน! กลับไปเผชิญอยู่กับเรื่องยุ่งๆ ที่ไม่ต้องการให้เข้าไปยุ่งด้วย

ตอนนี้ดิฉันนึกในใจว่า "ตอนที่ควรพูดน่ะไม่พูด แล้วจะพูดตอนนี้ทำไมฟะ! เพราะมันเหมือนตำหนิกันมากกว่า" ก็ทำได้แค่พูดในใจ! ปล่อยให้พ่อเขาระบายไปเรื่อยๆ

.. "เขาอยู่ในถิ่นเขา เขาคงอยากดูแลเรา" .. "ไม่ได้ดังใจก็ไม่พอใจ" .. "ใจร้อน ระงับอารมณ์ไม่ค่อยอยู่" .. "เขาคงอยากประหยัดเลยไม่ขึ้นรถแทกซี่" .. สุดท้ายพ่อเขาก็คิดได้ สรุปได้เองว่า "ลูกโตแล้วนะ ไม่ค่อยฟัง สงสัยคงต้องปล่อยให้เขาเรียนรู้ด้วยตัวเอง" (เพิ่งจะรู้ตัว ไม่ช้าไปหน่อยเหรอ ก็ยังดีที่คิดได้)

เมื่อได้โอกาสดิฉันก็ซ้ำเติมทันที "คุณก็เคยเป็นวัยรุ่นไม่ใช่หรือ เคยกร่างอยากปกป้องคนอื่น เคยแสดงว่าฉันโตแล้วบ้างไหม" ได้ยินเสียงอ่อยๆ มาตามสายว่า "ใช่ เขาคงโตแล้วละ" ..

เชอะ! รู้หรือยังว่าการยืนแอบดูลูกๆ อยู่หลังเสาน่ะรู้สึกอย่างไร ต้องอดทนอดกลั้นไม่แสดงตัวไม่แสดงความคิดเห็นเพื่อเปิดโอกาสให้ลูกเรียนรู้มีพัฒนาการของตนเองก็เหมือน 'ฉลาดแสร้งโง่' เป็นพ่อแม่แบบ 'โง่สร้างโลก' เลยเชียวนะจะบอกให้.