เป็นสุขกับการเรียงร้อยถ้อยคำ
เป็นสุขกับการเรียงร้อยถ้อยคำ
หลายปีก่อนผมเคยอ่านงานเขียนชุด “เหมืองแร่” ของอาจินต์ ปัญจพรรค์ ซ้ำแล้วซ้ำอีกอย่างไม่รู้สึกเบื่อ ด้วยติดใจในศิลปะของผู้ประพันธ์ที่เลือกใช้คำมาร้อยเรียงกันอย่างงดงาม ลงตัว ทำคำมีพลัง มีชีวิต ทุกบรรทัดที่กวาดสายตาอ่านไป มองเห็นภาพตัวละครโลดแล่นสะเทือนเข้าไปถึงความรู้สึกนึกคิด จินตนาการ รู้สึกอิ่มในรสคำเอามากๆ.... หลังจากนั้นงานของนักเขียนหลายท่านที่มีลักษณะใกล้เคียงกัน ก็ติดมือผมออกมาจากร้านหนังสืออย่างสม่ำเสมอ อย่างเช่น งานเขียนของ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ครูนิมิตร ภูมิถาวร หรือนักเขียนรุ่นใหม่อย่างคุณถวัลย์ มาศจรัส มาจนถึงทุกวันนี้ ผมจึงมีหนังสือเล่มโปรดสะสมอยู่ไม่น้อย แต่น่าเสียดายหนังสือหลายเล่มได้หายไปกับการหยิบยืมของเพื่อนพ้องที่อ่านต่อมือกันไปเรื่อยจนไม่รู้ว่ามือสุดท้ายเป็นใคร หรือไม่ก็ลืมหยิบใส่กระเป๋าระหว่างเปลี่ยนที่อยู่ ซึ่งผมย้ายที่ซุกหัวนอนบ่อยๆตอนวัยฉกรรจ์
สิ่งที่เหลือติดตัวอยู่ตอนนี้ก็คือ หนังสือปรัชญาชีวิตหรือศาสนาวิเคราะห์ของท่าน ว วชิรเมธี ท่านปยุตโต รวมทั้งหนังสือแนวสัจจะแห่งชีวิตต่างๆ ตามที่พบในแผงหนังสือ จนบางทีก็คันในอารมณ์อยากจะเขียน เพื่อระบายสิ่งที่ขังอยู่ในความคิดออกมา นึกสนุกกับการสะท้อนแนวคิดมุมมองชีวิตประสบการณ์ที่เคยรู้สึกสะเทือนใจ หรือบันทึกสิ่งดีๆที่พบเห็นกับผู้คนรอบข้าง
ที่ผ่านๆ มาผมเคยเขียนเรื่องสั้น บทความ เขียนโคลงกลอนมาบ้าง ตั้งแต่ครั้งอยู่ในคราบนิสิตนักศึกษา เคยได้รับแต่งตั้งเป็นสาราณียกรทำหน้าที่บรรณาธิกรณ์ข้อเขียนลงวารสารของสโมสรนักศึกษาในสมัยนั้น เคยแต่งเพลงประจำโรงเรียนไว้เมื่อตอนเป็นครูผู้สอน เนื้อเพลงเน้นให้เด็กๆรักโรงเรียน จดจำความรู้สึกดีๆ เมื่อเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ซึ่งผู้อำนวยการโรงเรียนให้เกียรติผมไปร่วมฟังเพลงที่แต่งทุกครั้งที่โรงเรียนมีกิจกรรมดีๆกับชุมชนผู้ปกครอง อย่างไรก็ตามงานเขียนก็ขาดช่วงขาดตอนตามวิถีชีวิตที่ลุ่มๆดอนๆ นั่นเอง หลังๆก็มีงานเขียนปรากฏในวารสาร นิตยสาร และหนังสือพิมพ์บ้างประปราย พอได้สะท้อนแนวเขียนและค้นหาตัวเอง ผมไม่ได้ตั้งใจเป็นนักเขียน ถือเป็นงานอดิเรกหนึ่งที่ทำแล้วมีความสุข อิ่มใจเหมือนได้นั่งมองรูปที่เพิ่งวาดเสร็จ การเขียนหนังสือก็ไม่ต่างกับการวาดรูป เพียงแต่อย่างแรกใช้ปากกาเรียงร้อยอักษรออกมาเป็นภาษาที่งดงาม ส่วนอย่างหลังใช้พู่กันเรียงร้อยแนวคิดสัจจะออกมาเป็นเส้น สี แสงเงา บนกระดาษหรือผืนผ้าใบ ....
ความเห็น (2)
ขอให้มีความสุขกับการเขียนเจ้าค่ะ
คิดถึงนะคะ ไว้ตาหายปกติ แล้วจะมาเยี่ยมดังเดิมค่ะ