แพ้อะไรแพ้ได้...แต่อย่าแพ้ใจตนเอง
การดำเนินชีวิตประจำวันของคนเรานั้น ไม่ได้ราบรื่นหรือโรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป บางขณะเราต้องพบกับปัญหาหรืออุปสรรคขวางกั้นนานานัปการ จนอาจทำให้หลายๆคนรู้สึกท้อแท้ อ่อนล้า หมดเรี่ยวแรง และอาจเป็นความเฉื่อยชา
คงไม่มีใครกล้าปฏิเสธว่าไม่เคยพบกับปัญหา...อุปสรรค
เพียงแต่ว่า...มันอาจมากน้อยต่างกันเท่านั้น
และสุดท้าย...ก็สามารถแก้ไขได้ ถ้าใจเรา...พร้อมจะสู้
บางครั้งรู้สึกล้า ...พอลองกลับไปอ่านอนุทินของตัวเอง บันทึกเมื่อ ๒๑ กันยายน ๒๕๕๖ รู้สึกมีกำลังใจ...มีพลังใจ
มากขึ้น
บางครั้ง...รู้สึกอ่อนล้า
บางเวลา...รู้สึกอ่อนใจ
ในบางโอกาส...รู้สึกเบื่อหน่าย
ในบางสถานะ...รู้สึกพ่ายแพ้
แพ้...ในความอ่อนล้าของร่างกาย
แพ้...ในความอ่อนไหวของอารมณ์
แพ้...ในความกดดันของสังคม
แต่...จะไม่ยอมแพ้ใจตนเอง
ใช่สิ...แพ้อะไรแพ้ได้ ห้าม ! แพ้ใจตนเอง หากเมื่อไรก็ตามที่เรายอมแพ้ใจตนเอง เราจะกลายเป็นคนอ่อนแอ เป็นผู้พ่ายแพ้ และด้อยค่าลงไปในทันที
ฉะนั้น...จงอย่ายอมแพ้ อย่ายอมแพ้ใจตนเอง ลุกขึ้นสู้...สู้กับใจตนเอง
เรา...คือ...ผู้ชนะ ชนะ...ใจตนเอง
แล้ว ปัญหา...อุปสรรค ทุกอย่างจะคลี่คลาย และสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี
อร วรรณดา
บันทึกใน GotoKnow ๗ มกราคม ๒๕๕๗
หายอะไรก็หายได้ อย่า...ใจหาย ก็แล้วกัน ใช่ไหมครับอาจารย์
ขอบคุณ ผอ.อัญชัญ ผอ.ชยันต์ พี่หนาน
คุณครูมะเดื่อ คุณชนะ อาจารย์บุษยมาศ
คุณลำดวน คุณวัชระ ทองพลอย
ขอขอบคุณทุกท่านนะคะที่ให้ข้อคิดและกำลังใจค่ะ