ยาย ใบ อายุ 82 ปี ผู้ป่วยระยะสุดท้ายที่นับถือศาสนา คริสต์ ทุกครั้งที่ได้คุยเพื่อให้คำแนะนำและทบทวนเรื่องการปฏิบัติตัวกับ คุณ ยาย ถึงอาการเจ็บป่วยคุณยายจะบอกว่า มันเหนื่อยมันเหนื่อยเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆนะ แต่ ยายไม่กลัว ยายพร้อมที่จะตายเพราะ ยาย เชื่อว่า ความตายเป็นจุดเริ่มต้นสู่การไปพบพระเจ้า (ตามความเชื่อของศาสนาที่นับถือ)ทำให้เมื่อเราสบตากับคุณยายจะพบว่าคุณยายมีสายตาที่มีความมุ่งมั่นมากไม่แสดงถึงความกลัวหรือย่อท้อออกมาให้เห็นเลย จึงจับมือสบตา(ส่งสายตาที่แสดงถึงความจริงใจ)ให้กำลังใจกับคุณยาย ในขณะเดียวกันเราก็กลับมาทบทวนตัวเองว่าถ้าเราอยู่ในสถานการณ์เดียวกับคุณยายเราจะมีความมุ่งมั่นเหมือนกับคุณยายหรือไม เพราะปัญหาที่พบบ่อยๆของผู้ป่วยกลุ่มนี้ี่ คือ ความกลัวตายกรณีที่ไม่มีหลักยึดทางด้าน จิตวิญญาณที่เข็มแข็งพอ บ้างรายไม่ยอมนอนกลางคืนปลุกลูกหลานให้มาอยู่เป็นเพื่อน บ้างรายนอนฝันร้าย
เมื่อเยี่ยมคุณยายในวันสุดท้ายของชีวิตก็คงพบสายตาคุณยายยังคงมุ่งมั่นไม่เปลี่ยนไม่แสดงท่าทีความอ่อนล้า ในวันที่พบกับคุณยายในวันนั้นเมื่อประเมินอาการแล้วอาการคุณยายคงไม่ไหวแน่ จึงให้ญาติตาม บาทหลวงประจำโบสถ์ที่ คุณยายไปนมัสการพระเจ้าประจำทุกวันอาทิตย์มาเยี่ยมให้กำลังใจและได้ทำตามความต้องการคือ พาคุณยายกลับบ้าน เมื่อถึงบ้านบาทหลวงท่านได้อ่านคัมภีร์ตอนที่กล่าวว่าพระเจ้ามีเมตตา ให้อภัย บาทหลวงท่านได้ให้ศีลเจิม และศีลทาสุดท้าย คุณยายก็จากไปอย่าง สงบที่บ้าน ท่ามกลางลูก หลาน ญาติ มิตร
เคยไปร่วมพิธีศพชาวคริสต์ 2 ครั้ง รู้สึกว่าบทสวดต่าง ๆช่างปลอบประโลมใจผู้ที่ยังอยู่ และทำให้รู้สึกว่าความตายไม่น่ากลัวเลย กลับเป็นความสุขที่อาจไม่เคยพบในโลกมนุษย์ ที่ ๆจะไปอยู่ช่างสวยงาม อบอุ่น ที่สำคัญจะได้ไปรับใช้พระเจ้า อยู่กับพระเจ้าบนสวรรค์ นี่กระมังที่ทำให้ชาวคริสต์อย่างคุณยายจึงเข้มแข็งมุ่งมั่น ไม่มีความกลัวให้เห็น
ขณะนี้เพื่อนรักซึ่งเป็นคริสต์กำลังรักษาตัว เธอเป็นมะเร็ง กำลังเข้ารับคีโมเป็นรอบที่ 3 ไปเยี่ยมเมื่อสามวันที่ผ่านมา เธอไม่แพ้ ดูสดใส และพูดคุยถึงความเจ็บไข้ได้ป่วยของเธอเป็นเรื่องเล็กน้อยเหมือนเป็นหวัดธรรมดา พวกเราที่ไปเยี่ยมไม่หดหู่กลับมา เธอคงเหมือนคุณยายเมื่อวันนั้นใกล้เข้ามา
เห็นด้วยกับความคิดเห็นของคุณ