คารวาลัยแด่ วสุ สุฉันทบุตร
คารวาลัยแด่ วสุ สุฉันทบุตร
แว่วขลุยโหยหวนหาพาร่ำไห้
น้ำตาไหลลงรินยินเสียงร่ำ
ไฉนเล่าเผ่าไทยช่างใจดำ
ทารุณกรรมเข่นฆ่าประชาชน
วางดอกไม้ไหว้ลาอีกคราหนึ่ง
ครุ่นคำนึงถึงถึงคราน้ำตาหล่น
กลางลมหนาวคราวนี้ที่มืดมน
เราทุกคนเอ่ยคำว่าอำลา
มองดวงเทียนวูบไหวในลมหนาว
แหงนดูดาวพราวส่องให้มองหา
กลางแสงนวลยวนใจใต้ดารา
ส่องแสงมาชี้ทางสว่างเรือง
น้ำตาเทียนหยดลงตรงแผ่นพื้น
น้ำตาชื่นเปียกใจไปทุกเรื่อง
เขาจากไปใช่ว่าจะเปล่าเปลือง
เป็นดาวเรืองเริงแรงเป็นแสงทอง
อำลาแล้ว “วสุ สุฉันทบุตร”
สู่แดนทิพย์บริสุทธิ์อันผุดผ่อง
ทำหน้าที่ดีงามตามครรลอง
ขอยกย่องยิ่งใหญ่ในเกียรติยศ
จึงจดจารจารึกบันทึกไว้
อยู่กลางใจให้จำแทนกำสรด
อุดมการณ์วันนี้ไม่มีลด
ถ้วนทุกบทไม่ท้อทำต่อไป
ความเห็น (4)
ขอให้ไปสู่สุคตินะคะน้องชาย
ขอแสดงความเสียใจ และร่วมไว้อาลัยด้วยค่ะอาจารย์
ด้วยคารวะและอาลัยคนดีศรีสังคมค่ะ
กลอนบทนี้เศร้าสะเทือนใจจริงๆ ค่ะ 
ร่วมแสดงความอาลัยด้วยค่ะ