ชีวิตที่ยังต้องซ่อม

ชีวิตที่ยังต้องซ่อม ได้รับโอกาสจากครูในการทำอะไร ๆ มาก

เตรียมทุกอย่างแล้วค่อยออกไปวิ่ง (วันนี้ข้างในเป็นอึ้ง ๆ เขียนไม่ออก )

ครูให้โอกาสได้ เรียนรู่สอบซ่อมทำการทำงาน ก็พยายาม แต่ก็ยอมรับกับตนเองว่า "ก็ยังไม่ค่อยโอเค"

แต่รู้สึกได้ลุ้นระทึกตอนไปทำภารกิจ พิจารณาแล้วว่า การออะไปทำภารกิจควบคุมเวลาได้ไม่ชัด ทำแบบไปเองจะสะดวกกว่า

เดินสำรวจสอบถาม ค้นข้อมูล โทรประสานทั้งร้านและครู สนุกดี แม้สุดท้ายของไม่ได้ติดมือ แต่หนูกลับรู้สึกกับตนเองว่า

"ได้อะไรเยอะเลย ใจไม่เป็นไฟเผาร้อนรน แม้ร่างกายจะมีล้าบ้าง"

ขากลับนั่งรับลมเย็นบนตุ๊ก รู้สึกชอบใจ รอบเมืองสระบุรีอากาศดี แต่แล้วเลียวเข้าเมือว เส้นทางเจอไฟไหม้ ต้องเลี่ยงออก

หาทางไปใหม่ พอมาถึงเหมือน โล่งใจนั่งลงจะทำคลิป คอมค้างบูทไม่ขึ้น อาการท่าทางจะหนัก คงต้องล้างเครื่องทันทีถึงจะเอาข้อมูลได้

เป็นแบบนี้ทุกที เวลาจะต้องใช้งาน แต่เอาหล่ะบอกตนเองอย่าไปซ้ำเติม

แค่ไปแก้ไข ครูเมตตาชี้หลายเรื่องที่ยังเป็นปัญหา ระหว่างทางขับรถกลับ สรุปว่า หนูก็ทำให้ท่านเสียเวลาเปล่า เหมือนเช่นเคย เข้ามาถึงวัด เปิดกุฏิเก็บของ นั่งอ่านหนังสือแล้วก็หลับไปตื่นมาเที่ยงคืนทำวัตรแล้วค่อยเขียนบันทึก โจทย์ที่ไม่เคยแก้ผ่าน แต่แค่เดินผ่านมันไม่ได้ สรุปก็ซ่อมต่อไป