"ประเทศไทย"

             คำว่า "ประเทศไทย" มาจากคำว่า "ประ" (วิเศษณ์)  แปลว่า อื่น ข้าศึก ศัตรู "ประ" (กริยา) แปลว่า ปะทะ กระทบ  "เทศ" แปลว่า (นาม) ประเทศ บ้านเมือง ถิ่นที่ "ไทย" (นาม) แปลว่า อิสระ   คำหลักคือ เทศ แปลว่า ประเทศ มี ประ บทหน้า มี ไทย เป็นคำขยาย ทั้งหมดแปลว่า ประเทศที่ิอิสระจากข้าศึก หมายถึง เขตที่ไร้ข้าศึก ไร้ศัตรู

             ส่วนความหมาย ผู้อาศัยในเขตนี้คือ "คนไทย" ที่แปลว่า คนอิสระ หมายถึง คนที่มีอิสระในตัวเอง มีความเป็นใหญ่ในตัวเอง ความอิสระที่ฝังรากไว้ในวิญญาณของคนไทยจึงได้ถ่ายทอดมาถึงบุคคลิกภาพของคนไทยเลือดใหม่จนถึงปัจจุบัน

             มาถึงปัจจุบัน เรายังคิดว่าคนไทยคือ เป็นไท ไม่ได้เป็นทาสใคร หรือตกอยู่ใต้อาณัติของใคร ประเทศใด แต่เรากลับไม่มีความเป็นอิสระที่สมบูรณ์ในตัวเอง เนื่องจากว่า เราเคยเป็นข้าศึก เป็นศัตรูต่อกันเองมาตลอดในประวัติศาสตร์เรื่อยมา กระนั้น เราก็กอบกู้เอกราชมาได้อย่างไม่ราบรื่นนัก

             ด้วยเหตุนี้หรือไม่ เราจึงต้องมารบรา แย้งกัน จองเวรกัน จนนำไปสู่การทำร้ายกัน จนหาทางประนีประนอมกันยาก เราไม่ได้ตระหนักในประวัติแห่งความขัดแย้ง ฆ่าแกงกันมาเลย เราลืมเพราะเมตตากันอย่างนั้นหรือ หรือเป็นเพราะวิญญาณบรรพชนสาบเราให้เป็นไปเช่นนี้

             โปรดจงสามัคคีกันเถิด ชาวไทย อย่าได้ราวีกันเลย "เราเป็นศัตรูกัน แล้วจะต่อสู้กับศัตรูภายนอกอย่างไร"