กินลมชมตะวัน >>เราจะเป็นในสิ่งที่เราอ่าน (28)
คุณนก-นิรมล เมธีสุวกุล...ผมรู้จักอย่างดีราวเป็นเครือญาติ...จากการเฝ้ารอชมรายการ “ทุ่งแสงตะวัน” มายาวนานมากๆ
ไม่ต้องบรรยายสรรพคุณว่า...ทำไมรายการถึงได้เดินทางมาไกล...และยังเดินไปได้ไกลอีก
นอกจากการเป็นนักสารคดี...นัดจัดรายการตัวยงแล้ว
ฝีมือการเขียน การวาดรูปสีน้ำ และการถ่ายภาพ...ฝีมือก็ไม่ได้ยิ่งหย่อนกินกันไม่ลง...
กินลมชมตะวัน...เป็นเรื่องราวที่ได้ไปพบ
บางอย่างมีขึ้นต้น...ลงท้าย
บางเรื่องที่บรรยายออกมาไม่ได้ก็ใช้การวาด
บางเรื่องวาดไม่ได้ก็ใช้วิธีเขียน...
มีหลายบันทึกที่สะท้อนถึงพรสวรรค์และพรแสวงในศาสตร์การนำเสนอของคุณนกได้อย่างดี เช่น
การตายของ “น้าโม่ง” ทีมงานที่เคียงบ่าเคียงไหล่ที่ตายในการทำหน้าที่
...ฉันก็เชื่อว่าความพลัดพราก ความตาย สอนให้เราตระหนักในเรื่องนี้
รักคนที่ยังอยู่มากขึ้น...
การดำรงอยู่และการจากไป แม้เป็นสิ่งเล็กๆ ท่ามกลางความยิ่งใหญ่ทั้งหมด อาจเป็นเพียงฝันตื่นหนึ่งของมนุษย์กระจ้อยร่อยท่ามกลางขุนเขามหึมา
ลำธารอันเยือกเย็นที่ไหลรินชั่วกัลป์...เป็นเสี้ยวหนึ่งของความเป็นไปอันเหนือความรับรู้เข้าใจอันจำกัดของมนุษย์
ทว่า แม้จะเป็นสิ่งเล็กๆ ท่ามกลางความยิ่งใหญ่อื่นๆ แต่ก็เป็นสิ่งเล็กๆ ที่มีความหมายอย่างยิ่งสำหรับตัวเล็กๆ อย่างเรา....
...อยากให้ทุกท่านได้อ่านจังครับ...สุขสันต์กับการอ่านนะครับ....
......................................
กินลมชมตะวัน
ผู้เขียน : นิรมล เมธีสุวกุล
สำนักพิมพ์ : สามสี
พิมพ์ครั้งที่ 1 ปีที่พิมพ์ : 2545 จำนวน 133 หน้า
ความเห็น (3)
อรุณสวัสดิ์ค่ะน้องทิมดาบ
ชอบดูรายการทุ่งแสงตะวันเช่นกัน ติดตามมานาน เด็กๆกับธรรมชาติ กับชีวิต
น่าอ่านนะคะเล่มนี้ กินลมชมตะวัน เดี๋ยวจะตามไปดูที่ร้านหนังสือ ขอบคุณมากค่ะ
สบายดีนะคะ
...ความพลัดพราก.... ความตาย ....สอนให้เราตระหนักในเรื่องนี้...รักคนที่ยังอยู่มากขึ้น.......ตรงนี้สำคัญจริงๆ ค่ะ ...เป็นข้อเตือนใจที่ดีจังเลยนะคะ ...
ขอบคุณน้องอดิเรกค่ะ ...
เป็นแฟนรายการทุ่งแสงตะวัน เพราะหลงรักในเสียงเพลงประกอบ และความใสๆของเด็กๆค่ะ