แค่มอบให้ ใจก็เป็นสุข ณ หลังคาแดง
ณ หลังคาแดง วันนี้เป็นวันที่ฉันได้มีโอกาส ไปจัดกิจกรรมกลุ่มในผู้ป่วยฝ่ายจิตเวชเป็นครั้งแรกในชีวิต กับเพื่อนสาขากิจกรรมบำบัด มหาวิทยาลัยมหิดล ทั้งหมด15คน อาจจะดูน้อยๆไปนิดนึงเนาะ^^ ขอบอกดังๆว่า ตื่นเต้นมาก!!!! ตอนกลางคืนนอนไม่หลับ แถมยังตื่นเชัาอีก ฮึบๆ สู้เค้า^__^ ก้าวแรกที่มาถึง สถาบันจิตเวชศาสตร์สมเด็จเจ้าพระยา กรุงเทพฯ หรือที่ใครๆรู้จักในชื่อ"หลังคาแดง" (ความจริงก็พึ่งรู้วันนี้แหละ^^ เขินจัง55) ฉันและเพื่อนๆก็ไดัพากันสำรวจสถานที่ที่จะจัดกิจกรรมในวันนี้ โดยมีพี่นักกิจกรรมบำบัดที่นี่เป็นผู้แนะนำ(ขอบคุณค่ะพี่โย) เวทีที่จะต้องจัดกิจกรรมใหญ่ และมีที่นั่งเรียงรายเยอะมากก ยิ่งเพิ่มความตื่นเต้นให้กับทุกคนไม่น้อยเลยทีเดียว หลังจากสำรวจเสร็จ พวกเราก็ได้ทวนลำดับกิจกรรมกันก่อนที่จะจัดจริงๆให้คนไข้ แล้วจู่ๆก็มีผู้ป่วยคนแรกเดินตรงเข้ามาหาพวกเรา ณ วินาทีนั้น ทุกคนมองหน้ากันแล้วยิ้ม แบบว่าทำตัวกันไม่ถูก.... แต่ก็มีผู้กล้าตอบคำถาม หลังจากนั้นไม่นาน พอถึงเวลากิจกรรมแล้ว ผู้ดูแลของผู้ป่วยแต่ละตึกก็เริ่มทยอยกันเข้ามานั่ง มีทั้งชายและหญิงคละๆกันไป โดยประมาณ 80-100คน เมื่อผู้ป่วยเริ่มเยอะเพื่อนๆทุกคน รวมทั้งฉันด้วย ต่างก็กล้าๆกลัวๆ ตอนแรกก็ได้แต่ยืนมองสังเกตอยู่ห่างๆก่อน แล้วถึงจะรวบรวมความกล้าเข้าไปคุยกับผู้ป่วย บ้างก็ไปเดี่ยว ไปคู่ แต่ฉันไปเป็นกลุ่มกับเพื่อน แต่ก็ไม่รู้จะถามอะไรมากมายนัก เพราะคิดไม่ออกไม่รู้จะถามอะไรดี ฉันก็เลยสวัสดี และยิ้มทักทาย คุยนิดๆหน่อยๆเท่านั้นเอง
กิจกรรมที่พวกเราเตรียมในครั้งนี้มีประมาณ 4กิจกรรม คือ สอนทำท่าประกอบเพลง ดอกลั่นทม(ดอกลีลาวดี) เกมปลาทูปลาทอง ออกกำลังกายประกอบจังหวะ และสุดท้าย ร้องคาราโอเกะ โดยการจัดกิจกรรมใช้เวลาทั้งหมดโดยประมาณ1ชั่วโมง วันนี้ฉันจะยืนอยู่บริเวณด้านหลังของผู้ป่วยที่ได้รับผิดชอบประมาณเกือบสิบคน โดยทำหน้าที่ คอยสังเกต ตอบปัญหาที่ผู้ป่วยสงสัย หรือทำตามไม่ทัน และคอยกระตุ้นให้ผู้ป่วยมีความสนุกสนานและมีส่วนร่วมกับการทำกิจกรรมให้ได้มากที่สุด แต่ด้วยที่ฉันเป็นมือใหม่ฉันก็ต้องพยายามให้ตัวเองมีความสนุกสนานตลอดการทำกิจกรรม แล้วถึงจะค่อยบอกผู้ป่วยทีละคนให้ปรบมือ ออกไปทำกิจกรรมหรือเต้นหน้าเวที อยู่ตลอดการทำกลุ่มกิจกรรม ถึงแม้ผู้ป่วยอาจจะร่วมมือหรือไม่ยอมร่วมเลยก็ตาม แต่ฉันก็มีความสุขที่ได้ทำให้ผู้อื่นมีความสุข และยิ่งไปกว่านั้น ฉันเองก็ได้รับความสุขจากผู้ป่วยและเพื่อนๆกลับมาเหมือนกัน เพราะในวันนี้ทุกคนให้ความร่วมมือ ทุ่มเท กับการทำกิจกรรมในครั้งนี้ ถึงแม้จะออกมาไม่สมบูรณ์แบบทั้งหมด แต่ทุกคนต่างมีความสุข ก็เพียงพอแล้ว เพราะนี่ถือเป็นประสบการณ์ครั้งแรก ยังคงต้องฝึกฝนต่อไป สู้ๆ^___^
คนทุกคนสามารถเป็นทั้งผู้ให้ และผู้รับในขณะเดียวกัน ถึงแม้เราอาจจะไม่รู้จักกันก็ตาม เพียงแค่เราหัดมอบความสุขให้ผู้อื่นวันละนิด แค่นี้เราก็มีความสุขแล้วในทุกวัน
ความเห็น (4)
ได้ความรู้หลายอย่างเลยนะครับ
ชอบดอกลั่นทมฉันเคยเด็ดดม....ฉันเคยเด็ดเล่น...555
ก้าวแรก มักจะเป็นอะไรที่ตื่นเต้น และยากที่จะลืม
โดยเฉพาะก้าวแรกกับผู้ป่วยจิตเวชจริงๆ เนอะ
ไม่มีอะไรยากเกินความสามารถค่ะ ^^
เก่งจังเลย...เดินต่อไปนะครับ (นั้งรถก็ได้) ที่จะทำให้ผู้รับ ผู้ให้ มีความสุข ขอเป็นกำลังใจ
ขอบคุณทุกคนมากๆนะคะ