วัฒนธรรมการเรียนรู้ : หมุนไปตามอารมณ์แห่งความสุข

เพลงแหล่ก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่กำลังจะเลือนหายไปกับกาลเวลา

อายุวัณโณ...สุโขพะลัง...ขอให้สมดัง...ผมอนุสรณ์...

ให้ผิวผ่องผุด...เพราะงามประตุจจันทร...

ให้ท่านถาวร...วัฒนา...พะละกำลังท่านเอ๋ย...

ให้ท่านตั้งมั้น...บรรลุอรหันต์เหมือนองค์พระโมคคัลลา...

ให้มีลาภยศปรากฎมี...เหมือนองค์พระสิวลี...นะทุกท่านหนา...

ให้ปัญญาทรงเหมือนองค์อนุชชา...ที่นามฉายาชื่อพระอานนท์...

ให้ผิวท่านงามเหมือนดังพระสังกัจจาย...ละมุนละไมอย่าได้หมองหม่น...

มาฟังแหล่วันนี้...จงสุขดีทุกคน...จงสุขเลิศล้น...สวัสดี...

ในอวสาน...เป็นการสิ้นสุด...ย่อแหล่สมมุติเพียงเท่านี้...

ขอให้ทุกท่าน...จงโชคดี...ถูกล้อตเตอรี่.รางวัลที่หนึ่ง...กันไปหมดทุกคนนะครับ...ฮา ๆ เอิก ๆ..

วันนี้ฝนจาง...สว่างจ้า...ผมเกิดอารมณ์ครื้นเครง...เลยบรรเลงเพลงแหล่...

นึกทบทวนหวนสู่อดีตที่เคยร้องเอาไว้นานมาแล้ว...เท่าที่นึกได้ครับผม...

[Bright Lily]

• สาธุ แบบยิ้มยิ้มค่ะ
• ท่าน uni มีพรสวรรค์หลายด้านค่ะ

 

[nutim]

• รีบเข้ามารับพรก่อนค่ะ...อ้าวกลายเป็นเพลงแหล่ซะนี่...แต่ก็ขอขอบคุณอาจารย์ค่ะที่ทำให้รู้สึกสบายใจเมื่ออ่านบันทึกนี้

[ยูมิ]

สวัสดีครับ  คุณ Bright Lily

ผมพยายามเข้ามาบันทึกแต่ไม่ได้...พึ่งได้ตอนนี้ครับ

ฮา ๆ เอิก ๆ...เป็นความทรงจำภาพเก่า ๆที่กำลังจะลบเลือนไปครับ...

ขอบคุณครับ

จาก...umi

[ยูมิ]

สวัสดีครับ  คุณ nutim

ใช่ครับ...เป็นเพลงแหล่อวยพร...ก่อนอำลาจากจร...

ไปไกลแสนไกล...

ด้วยความยินดีครับที่ทำให้คุณรู้สึกสบายใจได้...

ขอบคุณครับ

จาก...umi