ไม่เสียที...ที่เกิดเป็นลูกพ่อ

2-3 วันที่ผ่านมา..........พ่อรับรู้ ข้อมูลข่าวสาร จาก การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศติดต่อกับลูกที่อยู่...ไกลกัน

ลูกเขียนมาบอกว่า....วันนี้เพชรไปช่วยผู้ประสบภัยจากน้ำท่วมที่จังหวัดปราจีนบุรีมา ..

ลูกไปในชุดนักศึกษาวิชาทหาร...พร้อมกับส่งภาพที่ถ่ายด้วยกล้องจากโทรศัพท์มือถือมาให้พ่อดู ...ทั้งภาพการทำงานและบรรยากาศของชุมชนที่ถูกน้ำท่วม..

พ่อดูภาพต่างๆ ที่ลูกส่งมาให้

พ่อได้เห็น..บางสิ่งบางอย่าง....ที่งอกเงยอยู่ในตัวของลูก

...มันทำให้พ่อลืมบางสิ่งบางอย่างที่พ่อเคยคาดหวังในตัวลูกไว้.....เมื่อคราวที่ลูกยังเล็กอยู่ ไปจนหมดสิ้น

สิ่งเหล่านั้น ที่พ่อเคยคาดหวังไว้ ... มันค่อย ๆ เลือนหายไปจากความคิดของพ่อ ....เมื่อพ่อได้เห็นการเติบโตจากตัวลูก

ก่อนนั้น...พ่ออาจผิดหวังบ้าง..ที่ลูกของพ่อเรียนหนังสือไม่เก่ง

แต่พอลูกโตขึ้นเรื่อย ๆ ..พ่อได้นั่งทบทวนและกลับมา...เฝ้ามองการใช้ชีวิตของลูกใหม่

พ่อเฝ้ามองลูก...อยู่เสมอนะ...มันไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยแม้แต่น้อย

เกือบ 20 ปีแล้วซินะ...

ความรู้สึกของพ่อ ที่มีต่อลูกนั้น มันไม่เคยจางหายไปจากหัวใจของพ่อเลย

ความรักที่พ่อมีให้ลูก ....ความห่วงใยที่พ่อรู้ได้จากก้นบึงหัวใจ....ของพ่อ

ในวันที่ลูกลืมตามองโลก....จวบจนกระทั่งถึงวันนี้ ....

ความรู้สึกรัก...ที่พ่อมีต่อลูกนั้น .....มันไม่เคยลดน้อยถอยลงไปแม้สักนิด

และพ่อก็ยังเชื่อว่า....ภายในหัวใจของแม่ที่มีต่อลูกนั้น..ก็ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าพ่อ.....

พ่อภูมิใจในตัวลูก...เมื่อครั้งที่ลูกบอกกับพ่อและแม่ว่า.....”เพชร..ไม่สูบบุหรี่ และเพชรไม่ติดยานะพ่อ”

ลูกรู้มั้ย!!..เพียงแค่คำพูดสั้น ๆ ที่ลูกพูดให้พ่อได้ยินนั้น .... พ่อก็รู้สึกภาคภูมิใจในตัวของลูกแค่ไหน

ถึงแม้ว่าลูกจะเรียนไม่เก่ง แต่ลูกก็มีกิจกรรมดี ๆ มาพูดให้พ่อและแม่ฟังเสมอ ๆ

การร่วมเป็นหนึ่งในวงโยธวาทิตของโรงเรียน หรือการเป็นนักร้องนำของวงดนตรีโรงเรียนร่วมแสดงคอนเสริต์ในงานของจังหวัด

กระทั่งเมื่อลูกย้ายมาเรียนที่สถานศึกษาแห่งใหม่ของจังหวัดชลบุรี ลูกก็เอาเหรียญทองจากกีฬาของวิทยาลัย มาอวดพ่อ

พ่อมองความภูมิใจจากแววตาของลูก... เมื่อคราวที่ลูกหยิบยื่นเหรียญทองเหรียญนั้น.. ให้กับพ่อ

พ่อนำเหรียญนี้มาแขวนไว้คู่กับเหรียญทองที่น้องได้รับ.....เมื่อคราวน้องเข้าร่วมแข่งขันการวาดภาพระบายสีของสำนักการศึกษาจังหวัดเมื่อครั้งน้องเรียนอยู่ชั้นอนุบาล.....

ลูกรู้มั้ย!!....

พ่อได้เห็นมันทุกวันเลยละ...ก่อนพ่อจะออกจากประตูบ้าน...ไปทำงานในสวนของพ่อ

มันเป็นความภูมิใจเล็ก ๆ ของพ่อ...ที่พ่อมีต่อลูกทั้งสอง

...

ท้ายสุดก่อนหน้านี้...พ่อยังรับทราบข่าวดีจากลูกอีกในเรื่องหนึ่ง นั่นคือ....ลูกไปบริจาคโลหิตให้กับผู้ขาดแคลนเลือดที่จังหวัดชลบุรี

และวันนี้...วันที่ลูกออกไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยจากภาวะน้ำท่วมที่ปราจีนบุรี

...