ใคร (กาพย์ห่อโคลง)

กาพย์ห่อโคลงบทนี้ เน้นยึด "ใจความสอดรับกัน" ครับ

....ใคร ใช่ญาติจากแคว้น.......แดนไกล
ใคร ชุบจิตแจ่มใส................เมื่อเศร้า
ใคร ให้แห่งพักใจ................ยามตก...ต่ำเฮย
ใคร ร่างเหลือเพียงเถ้า.......... เฝ้าร่ำอวยพร

....คือเพื่อน คือมิตรสหาย..........ให้ใจกาย รักเกื้อหนุน
แบบอย่าง เนื้อนาบุญ................ดุจอรุณ สว่างกลางใจ

เคยอ่านพบใน "มติชน สุดสัปดาห์" (ลืมจดฉบับที่ มาครับ)
มีผู้เสนอให้เรียก การสลับตำแหน่ง เอกโท วรรคท้ายสุด เป็น โทเอก (เฝ้าร่ำ)
ให้ชื่อว่า "โคลงสี่โสภา" 
ผู้เขียนได้อธิบายเหตุผล(ยาวๆ ฟังดูดี)ว่า น่าถือเป็นโคลงอีกแบบหนึ่งได้
พบอีก ใน "มติชน สุดสัปดาห์" ๘-๑๔ มิถุนายน ๒๕๕๕ ฉบับที่ ๑๖๖๐ หน้า ๖

อีกประการ มีผู้ติติงว่า "คือเพื่อน คือมิตรสหาย" ความหมายซ้ำ ๆ จึงขอชี้แจง
จริง ๆ แล้ว ตอนแต่งเป็นแนวทางคริสต์ คือ "พระคริสต์ มิ่งมิตรสหาย" ครับ