บ้านสบาย เพื่อตายาย

          ปัจจุบันผู้สูงอายุส่วนใหญ่มักจะถูกทอดทิ้งให้อยู่ตามลำพัง ซึ่งส่งผลให้ผู้สูงอายุ เหงา ขาดคนดูแลยามเจ็บไข้ และยังมีปัญหาที่อยู่อาศัย ซึ่งเป็น 1 ในปัจจัย 4 ที่จำเป็นต่อการดำรงชีพ

          สำนักงานสถิติแห่งชาติสำรวจพบว่า ทุกวันนี้ผู้สูงอายุในเมืองไทยร้อยละ 59 พักอาศัยอยู่ในบ้านที่สูงกว่า 1 ชั้น และในจำนวนนี้อาศัยอยู่ที่ชั้นบนของตัวบ้าน (ต้องขึ้นบันได) มากกว่าผู้ที่อาศัยอยู่ชั้นล่างของบ้าน

           แต่กลุ่มซึ่งพักอาศัยอยู่ที่ชั้นบนของบ้าน เกินกว่าร้อยละ 13 กลับไม่มีราวบันไดให้จับ ทำให้เสี่ยงต่อการเกิดอันตรายได้ง่าย ยามเมื่อเดินเซ หรือหกล้ม นอกจากนี้ ยังพบว่า สุขาหรือส้วมของผู้สูงอายุในเมืองไทยกว่าร้อยละ 75 หรือประมาณ 5.2 ล้านคน ยังคง ใช้ส้วมแบบนั่งยอง โดยเฉพาะผู้สูงอายุที่อยู่ตามชนบท รวมทั้งอีกร้อยละ 96.2 ของห้องน้ำผู้สูงอายุในประเทศไทยใช้ ยังไม่มีการติดตั้งราวจับไว้สำหรับเกาะ หรือพยุงตัว

          ในโอกาสครบรอบ 40 ปี ของการก่อตั้ง การเคหะแห่งชาติ ผู้บริหารของหน่อยงานนี้เห็นพ้องกันว่า ประเด็นที่อยู่อาศัยที่ไม่เอื้อต่อการดำรงชีวิตของผู้สูงอายุ ซึ่งมีรายได้น้อย พิการ หรือถูกลูกหลานทิ้งให้อยู่ลำพัง นับเป็นวิกฤติที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตที่สมควรยื่นมือเข้าไปให้ความช่วยเหลือเร่งด่วน ชาวการเคหะแห่งชาติจึงพร้อมใจกันทำสิ่งดีๆ เพื่อตอบแทนสังคม หรือที่เรียกว่า CSR ด้วยการจัดทำโครงการ "บ้านสบาย เพื่อตายาย" ขึ้น (ข้อมูลจาก หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ฉบับวันเสาร์ที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ.2556)

           ก็ต้องขอแสดงความยินดีกับผู้สูงอายุที่ได้รับการช่วยเหลือครั้งนี้นะคะ จากบทความนี้จะเห็นได้ว่า ที่อยู่อาศัย มีความสำคัญกับผู้ป่วยหลายกลุ่ม โดยเฉพาะในกลุ่มผู้สูงอายุด้วยแล้ว ดังนั้น ครั้งหน้าผู้เขียนจะนำเอาการปรับสภาพบ้านเพื่อผู้สูงอายุ และผู้ป่วยกลุ่มต่างๆ มาแนะนะนะคะ ยังไงก็อย่าลืมติดตามกันนะคะ 

[Mr. Amphur Atsadavut]

ผู้สูงอายุ หรือ ผู้บกพร่องทางด้านร่างกาย จำเป็นต้องมีสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสมจริงๆ

อยากให้เมืองไทย ตระหนักในจุดนี้ครับ