1 วันที่แสนมีความสุข
เมื่อวานได้มีโอกาสไปทำบุญกับชมรมชนบทหลังจากที่ได้ไปค่ายร่วมกันในช่วงปิดเทอมที่ผ่านมา เมื่อได้กลับไปพบหน้าน้องๆค่าย น้องๆกลุ่มก็รู้สึก คิดถึงบรรยากาศเวลาอยู่ในค่าย ซึ่งระยะเวลาที่ดิฉันไปค่ายเพียงแค่ 4 วันเท่านั้น แต่รู้สึกสนิทกับน้องๆมาก พวกเราเดินทางไปทำบุญกันที่วัดหทัยนเรศวร โดยปั่นจักรยานไป ระยะทางไม่ไกลมาก แดดร้อนมาก แต่เพราะเรามีจุดมุ่งหมายเดียวกัน ไม่ว่าจะเหนื่อย ไม่ว่าจะร้อนแค่ไหน เราทุกคนก็ถึงวันและได้ร่วมทำบุญถวายสังฆทานร่วมกัน
หลังจากทำบุญแล้วทุกคนกลับมาที่มอ และมีประชุมสรุปค่ายต่อ โดยมีการสรุปงานในด้านต่างๆ และกิจกรรมทั้งหมดในค่าย โดย ดิฉันได้เคยทำหน้าที่ เฮดสาธารณสุข ได้ให้ข้อคิดดีๆกลับไปให้กับน้องๆฟังว่า “ ในการออกค่ายนั้น ที่ๆเราไปต่างก็ยังห่างไกลจากความเจริญ ห่างไกลจากเทคโนโลยี วิทยาการทางการแพทย์ จึงส่งผลทำให้ คุณภาพชีวิตของคนแตกต่าง โดยจะเห็นจากคนอายุน้อย แต่ หน้าตาแก่ ซึ่งสามารถสะท้อนวิถีชีวิตความเป็นอยู่ด้วย ในการที่เราไปออกค่ายยังเป็นการที่นำความรู้ทางวิชาชีพของเราไปใช้ให้เกิดประโยชน์แก่กับชาวบ้าน เป็นการเพิ่มความสุข และเพิ่มคุณค่าให้กับตัวเองด้วย”
ในตอนเย็นทางชมรมได้จัดปาร์ตี้เล็กที่อบอุ่นเช่นเคย คือการกินหมูย่าง (บาบิคิว) ที่ลานมอ และร้องเพลงกันสนุกสนาน ทุกๆครั้งที่ได้มากิน มาร้องเพลง มีทั้งรอยยิ้ม เสียงหัวเราะของทุกๆคน มันทำให้รู้สึกอบอุ่น และมีความสุขมาก ชมรมนี้เป็นมากกว่า คำว่า ชมรม เพราะเราคือครอบครัวเดียวกัน ครอบครัวที่มีแต่ความรัก ความห่วงใยที่มีให้กันเสมอมา ^^
ความเห็น (5)
คนถือป้ายน่ารักจังงงงง >//< แต่คนเขียนป้ายน่ารักฟ่าาาาาาา แอร๊ย :P
แหม๋ คุณอทิตยา ก็ชมเกินนนนไปนะคะ อิอิ
ดูสีหน้า แววตา และรอยยิ้ม ก็รู้ว่ามีความสุขจริงๆค่ะ
-สวัสดีครับ..
-ตามมาให้กำลังใจชาวค่ายครับ..
คนถือป้าย..สดใสจัง