กระบวนการที่ร่วมสร้าง...บารมี

กระบวนการที่ร่วมสร้าง...บารมี

ความตั้งใจเดิมของข้าพเจ้าคือ ...โครงการบ่มเพาะเด็กๆ ต้นกล้าวัยใสนี้น่าจะจัดเดือนละครั้ง ประมาณว่าเป็นงานอดิเรก ค่อยบ่มเพาะไปแบบใจเย็นๆ เพราะดูเหมือนเริ่มทำแบบเป็นทางการมากขึ้น ไม่เหมือนปีที่แล้ว ... ที่ทำไปแบบสบายๆ

แต่เมื่อหารือกันในหลายๆ ฝ่ายต่างเห็นพร้องว่าน่าจะทำต่อเนื่องทุกสัปดาห์และทดลองดูสามเดือน ในใจ ณ ขณะนั้นว่า มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ และก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ จริงเมื่อมาถึงวันนี้ แต่ในความไม่ง่ายนั้นคล้ายหัวใจได้ขัดเกลาอย่างรวดเร็วในช่วงเวลาช็อตต่อช็อต...

อดทน...นี่เป็นบารมีข้อสำคัญมากๆ เลยที่ได้ฝึกฝนมากๆ พอกับวิริยะบารมี บวกกับสัจจะที่ได้ตกลงกันไว้ ก็ต้องไปให้ถึงปลายทาง ซึ่งบางคนอาจมองว่าเป็นงานเล่นๆ ไม่ต้องจริงจังขนาดนั้น แต่สำหรับข้าพเจ้าเรื่องสัจจะเป็นเรื่องจริงเสมอสำหรับข้าพจะละไปไม่ได้
ปัญญาบารมีได้ใช้แทบทุกกระบวนการต่อปัญหาอุปสรรคที่มากระทบ น่าจะไว้รอถอดบทเรียนเมื่อเสร็จกระบวนการทั้งหมด ซึ่งที่สุดนำมาซึ่งอุเบกขาบารมีได้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น

ทานบารมีนี่ไม่ต้องเอ่ย ได้บังเกิดนับตั้งแต่ตัดสินใจเริ่มทำ พอๆ กับเมตตาบารมีที่ได้ฝึกฝนผ่านเด็กๆ ที่มาแบบรูปแบบต่างๆ นานา 

สำหรับข้าพเจ้าแล้วนี่คือ ความยิ่งใหญ่อันประเสริฐในความเป็นปัจจุบัน ณ ช่วงเวลานี้ของชีวิต

ในภารกิจที่เข้มขึ้น มีผู้คอยเกื้อหนุนและมาร่วมบ่มเพาะบารมีไปพร้อมๆ กันไม่ว่าจะเป็นคุณนิด แม่นาง น้าติ๋ว ... แม่รีย์ แม่มี คุณยายตึ่ง คุณยายกุล แม่ทิพย์ สังกะลีตัวน้อยแต่จิตวิญญาณโต...บอย ทุ่ง เบียร์ ภูมิ และที่สำคัญคือ พระอาจารย์ต้อ ที่เปิดโอกาสให้ได้ทำ และเมตตาที่ยิ่งใหญ่ขององค์หลวงปู่ที่ให้โอกาสอย่างไม่มีประมาณไม่มีที่สุด

ฟูกนุ่มที่คอยรองหลังหนุนหลัง ...แม่และพี่สาว ครอบครัวและเครือญาติ พี่ๆ กลุ่มเพื่อน ๑๔ ดร.ขวัญสุมาณา พิณราชจากสุพรรณบุรี แม่รุ่ง น้ากุล และกัลยาณมิตรมากมายหลายท่านที่เข้ามาโอบอุ้มให้การสร้างภารกิจนี้ดำเนินย่างก้าวมาได้

แต่ละย่างก้าวก็ใช่ว่าจะผ่านไปด้วยดี มีแต่เหตุที่น่าชวนให้หยุดทำ แต่...ก็คงหยุดไม่ได้ เพราะหัวใจนี้ได้ถวายแด่พระรัตนตรัยไปแล้ว

นึกๆ ย้อนไปก็มั่นคง...อันเป็นความมั่นคงในธรรมต่างๆ
ช่างเป็นความงดงามที่เราได้มีเรื่องเข้าทดสอบ ให้เกลาใจเราได้แข็งแกร่งและอ่อนโยน...

แรงต้าน...ที่ปรากฏ
ทำให้นึกถึงกระแสน้ำที่เคยก้าวเดินทวนกระแสเมื่อหลายปีก่อน
มีผู้ร่วมลุย มีผู้ยืนดูคอยเชียร์ มีผู้ยืนดูอย่างตำหนิ มีผู้ยืนดูอย่างเฉยเมย และมีผู้ที่ไม่แม้จะชำเลืองมาดู

นี่คือ บทเรียนที่ได้เรียนรู้
คือ ความดงามของชีวิตที่ได้ทำความเข้าใจและเติบโตทางจิตวิญญาณ

คือผลตอบแทนที่มีคุณค่าอย่างยิ่งมากของชีวิตนี้
เด็กน้อยๆ ต้นกล้า ไม่ว่าจะเป็นเด็กต้นกล้ายาเสพติด ต้นกล้าใสใส ต้นกล้าแม่ขาวน้อย ต้นกล้าสังกะลี เหล่านี้คือ เทวดาน้อยๆ ที่หัวใจสะอาดและมาเปิดโอกาสให้แม่ครูได้บ่มเพาะบารมีด้านต่างๆ ในตนเอง 

...
๑๐ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๖

 

[อย่าหลงบารมี]

ในเมื่อ พระพุทธเจ้าแนะนำให้ ตนเป็นพึ่งพาแห่งตน

แล้วทุกวันนี้ จะต้องสร้างบารมี สร้างบุญ เป็นสิ่งพึ่งพากระนั้นหรือ

ทำทุกสิ่งให้อยู่ในกรอบแห่งภาระหน้าที่เถิด อย่าไปสร้างวรรณกรรมว่ามันเป็นบุญ เป็นบารมี อะไรเลย

ลูกหลานรุ่นต่อๆไป จะได้หลุดพ้นจากวลีวรรณกรรมนั้นเสียที มันกดเรามานานเท่าไรแล้ว ทำให้เราไม่สนิทสนมกับ วลี ภาระหน้าที่ ในวันนี้ไง

[pap2498]

เราก็ได้แต่สร้างเด็กเล็กของเราไป ส่วนการเมืองก็สร้าง ส.ส. ที่พอจะรู้ว่าอยู่พรรคใดจะได้รับเลือกก็หาไว้

[Ka-Poom]

สมมติมาเช่นนี้ ก็เล่นตามสมมติให้สมบทบาท ... 

ไม่มีรุ่น ไม่มีลูก ไม่มีหลาน แต่เล่นไปตามบทบาทสมมติ

พูดไปตามบทแห่งสมมติ ... ไปเอาจริงอะไรมากมาย

วลี วรรณกรรม ... พูดไป ไม่จดจำมันก็เลือน พูดไปแล้วจำมันก็ฝังในใจ

...