หนึ่งเวลาที่วนมาพบกัน

เมื่อชำเลืองดูเวลาก็ถือว่ายังไม่ค่ำมากนัก แต่แสงจากตะวันก้โรยราลงไปมาก เริ่มเห็นเป็นเงาตะครุ่มๆ สองข้างทางระหว่างจากบ้านไปวัด

 

ทันทีที่ไปถึง...

พบเด็กๆนั่งทานข้าว ...แยกออกเป็นสองวง แบ่งเป็นสังกะลีน้อยกับแม่ออกน้อย

เด็กๆ เขาจะรู้ของเขาเองว่าที่นี่เขาจะไม่ทานข้าวร่วมวงกัน ถือว่าเป็นบ่มเพาะนิสัยของความเป็นพรหมจรรย์ เพราะเด็กๆ ต่างเคยผ่านการบวชชีและบวชเณรกันมาแล้ว

 

เป็นนิสัยที่เป็นไปอย่างอัตโนมัติของเด็กๆ

ข้าพเจ้านั่งดูเด็กๆ ทานข้าว ... วันนี้คุณยายเข็มเพชรมีขนมเป็ดน้อยฝากมาด้วยหลายกล่อง และข้าพเจ้าได้แบ่งไว้สำหรับถวายพระในวันรุ่งขึ้นด้วย และพอที่จะแบ่งให้เด็กๆ ได้ทานด้วย

 

เด็กๆ จะชอบขนมเป็ดน้อยกันมาก เป็นความทรงจำที่งดงามที่เด็กๆ ได้รับเมื่อสมัยบวชชีได้ไปรับข้าวที่บ้านคุณยายเข็มเพชร

 

บิ๋ว มดแดง ตาล เป็นเด็กแม่ขาวน้อยชุดเแรกที่ชวนกันมานอนวัด และอาสาเดินมากันเองจากหมู่บ้าน เมื่อมาถึงวัดก็จะมารอแม่ครูอยู่ที่ศาลา๔ ซึ่งก็มีแม่มี ช่วยทำความสะอาดบริเวณลานศาลา๔ นั้น

 

ช่วงนี้ พระอาจารย์อนุญาตให้เด็กๆ รักษาศีล๕ เพื่อที่ว่าจะได้ไม่เป็นการบีบคั้นเด็กๆ มากเกินไปในเรื่องความหิว แต่ถ้าจะฝึกฝนกันจริงๆ เด็กๆ ก็สามารถที่จำได้ในการรักษาศีล๘ ทานข้าวเสร็จเราก็พากันเดินเข้าไปในบ้านแม่ชีแม่ขาว ... เด็กทั้งสามคนต่างกุลีกุจอทำความสะอาดกุฏิ และเตรียมเสื่อ มุ้ง ถุงนอนมาจัดที่นอน

 

จากนั้นก็พากันมาช่วยกันจัดที่นอนให้แม่ครู ซึ่งข้าพเจ้าสังเกตเห็นว่า มดแดงค่อนข้างจะชอบ เพราะดูท่าทีขณะที่จัดอยู่นั้นดูมีความสุข ปราณีต และพิถีพิถัน เราได้คุยกันว่าครั้งนี้เป็นครั้งที่ ๘ แล้วของโครงการ มีหลายคนที่มาอย่างสมาำเสมอ บางคนก็มาบ้างไม่มาบ้าง บางคนก็หายไปเลย หรือบางคนก็มาใหม่...

 

หลังจากที่เด็กๆ...ถูกพิสูจน์ว่าตัวเหม็น แม่ครูก็ไล่ให้ไปอาบน้ำ

แล้วเราก็มานั่งล้อมวงคุยกัน ... พลางอาสานวดให้แม่ครูไปด้วย

มือเล็กๆ ที่บีบลงไปที่แขนขาให้ความรู้สึกสบายมาก เพราะเป็นมือเล็กที่อบอุ่นส่งผ่านความรู้สึกจากใจดวงหนึ่งมาสู่ใจอีกดวงหนึ่ง ... เวลาที่อยู่ท่ามกลางพวกเขา ข้าพเจ้ารู้สึกว่ามีพลังบางอย่างทางธรรมชาติ ที่ใส สะอาด และบริสุทธิ์ ซึ่งมีความเจือปนทางจิตใจน้อยมากด้วยกิเลส

 

นิ้วเล็กๆ ก็เขี่ยๆ ขีดๆ ไปตามผิวแม่ครู สุดแท้แล้วแต่เขาอยากจะทำอะไร

ข้าพเจ้าก็นั่งคุยไปด้วย บางเวลาก็หยิบหนังสือขึ้นมาอ่านเพื่ออยากให้เขาได้หยุดพูด เพื่อนิ่งจดจ่อกับกิจกรรมที่ทำ

 

เด็กๆ ดูเหมือนมีความหวังอีกครั้ง เมื่อเราได้คุยกันถึงเรื่องขึ้นลานธรรมพรุ่งนี้ ว่า ... จะได้ทานขนมเป็ดน้อยที่นำขึ้นถวายพระอีกครั้ง 

 

รอบตัวเงียบ ช่วงนี้ความอึกทึกมีน้อยลง อาจเนื่องว่าออกพรรษาแล้ว หลายๆ คนก็แยกย้ายกลับบ้าน หรือไปอยู่ที่อื่น บรรยากาศก็ดูเหมือนจะคืนกลับสู่ความสงบเงียบลงอีกครั้ง ทำให้นึกถึงเมื่อห้าปีก่อน ที่ที่นี่ช่างดูสัปปายะและวิเวกมาก เหมาะต่อการภาวนา

 

...

๘ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๖