"โอ๊ย ยามใดหนอหน้าหนาวจะมาฮอดจักเทื่อ สิได้หาเสื้อกันหนาวงามๆมาใส่จักโต๋"

ภาพเมฆสีเทาของบ่ายวันนี้....

เช้าวันนี้อากาศเย็นสบาย สาวน้อยจากอีสานพูดขึ้นว่า...

"โอ๊ย ยามใดหนอหน้าหนาวจะมาฮอดจักเทื่อ สิได้หาเสื้อกันหนาวงามๆมาใส่จักโต๋" สาวน้อยแก้มใสถามถึงฤดูหนาวที่ไม่มาถึงสักที ขณะสายลมเย็นยามเช้าพัดมาเบาๆ ลูบไล้ให้คะนึงหาโมงยามแห่งความเหน็บหนาว ที่เคยผ่านพบมาเมื่อหลายปีก่อน

ช่วงบ่าย...เมฆฝนสีเทาๆทาทาบอยู่ด้านตะวันออกนั้น ช่างชวนให้จิตใจที่กำลังสับสนของผู้คนให้ดูซึมเซา คล้ายคนหลงทางที่คลำหาจุดหมายปลายทางไม่เจอ

ข่าวคราวจากอีพ่ออีแม่ ส่งข่าวมาบอกว่าที่บ้านนอกเริ่มหนาวแล้ว หวนให้คิดถึงบ้านที่จากมา คิดถึงกลิ่นอายของน้ำขังขอดตามท้องนา ป่านนี้พี่ป้าน้าอาคงยิ้มแย้มกับต้นข้าวที่ตั้งท้องแก่เต็มที่ หรือบางพื้นที่ก็คงจะออกรวงเหลืองอร่ามงามละดาดตาในท้องทุ่งกว้าง

แต่ที่นี่ ท้องฟ้ากลับระบายด้วยสีเทาทะมึน พร้อมๆกลับข่าวผู้คนที่เดินตามท้องถนน ต่างรับรู้และเครียดกันมาหลายวัน ฝนฟ้าในคราค่ำของวันนี้คงลดอุณหภูมิให้ต่ำลงกว่าวันผ่านๆมาได้บ้างล่ะนะ

"มันคงเป็นปลายฝนต้นหนาวอย่างที่เขาว่าล่ะมั๊ง อีกไม่นานหนาวคงมาเยือน" พี่เบิ้มหนุ่มใหญ่จากำแพงเพชรแหงนหน้ามองฟ้าสีเทา พร้อมรำพึงรำพัน

ขอให้เป็นเช่นนั้นเถิด ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส เย็นชื่นใจ และหวังถึงลมหนาวจะมาแปรเปลี่ยนให้ความเร่าร้อนอบอ้าว ปรับเปลี่ยนเป็นเย็นชื่นใจ ด้วยหมอกไอแห่งฤดูกาล

และมันจะผ่านพ้นไป เปลี่ยนไป....ตามกาลเวลา

.............

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน

ในวันฟ้ามืดครึ้มด้วยสีเทาของฝนสุดท้ายแห่งฤดูกาล

7 พฤศจิกายน 2556

พ.แจ่มจำรัส

เขียนใน GotoKnow โดย พ.แจ่มจำรัส
ใน ลมหายใจ หนุ่มโรงงาน

คำสำคัญ (Tags): #เมฆสีเทา#บทรำพึงรำพัน#ลมหนาว

หมายเลขบันทึก: 552829เขียนเมื่อ 7 พฤศจิกายน 2013 18:27 น. ()แก้ไขเมื่อ 7 พฤศจิกายน 2013 19:12 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน