เล่าไว้เมื่อเป็นครูปกครอง ๘

๘. แม่ค้าด่ากัน โยนคานหาบใส่กัน

ตอนบ่ายหากไม่มีคาบสอนที่โรงเรียน ได้ขออนุญาตโรงเรียนไว้ล่วงหน้าว่า จะออกไปดูนักเรียน แถวตลาด ร้านค้า โต๊ะสนุ้ก ห้างสรรพสินค้า ร้านเกมส์ โรงเรียนอนุญาต วันหนึ่งมีแม่ค้าหาบเร่ ไปวางขายของหน้าร้านถ่ายรูป แถวตลาดพระโขง สักครู่เดียว แม่ค้าคนที่ขายประจำหาบของมา เห็นมีคนมาขายของที่ที่ตัวเองเคยขาย โมโห มาก ด่าหยาบคาย มากๆ แม่ค้าคนที่มาขายของคนแรกก็จัดหาบของตัวเองแล้ว ก็หาบเดินไปเพื่อไปขายที่จุดอื่น แม่ค้าคนที่มาทีหลังไม่พอใจมากๆ ด่าแล้วยังเฉยๆ ไม่โต้ตอบ โกรธมากเป็นเท่าทวีคูณ จับไม้คานหาบตัวเอง พุ่งใส่แม่ค้าคนที่หาบหนีไป แต่ไม้คานของเธอตกพื้น แล้วกระเด้งไปถูกกระจกร้านถ่ายรูปแตก เจ้าของร้านถ่ายรูปออกมาโวย แม่ค้าเจ้าของคานหาบ ไปขอโทษแล้วจ่ายเงินชดใช้ค่ากระจกที่แตก แม่ค้าคนแรกคงจะสะใจ แต่ไม่พูดอะไร หาบหายไป ส่วนคนที่โมโห ด่าทอ ก็เป็นที่สังเกตของแม่ค้าคนอื่นๆ และคนที่ผ่านไปมา และวันนี้ยังไม่ขายได้เงินทองเลย แต่จะต้องจ่ายค่ากระจกอีก เธอจะคิดอะไรหรือเปล่าไม่อาจรู้ได้ แต่เธอไม่น่าจะเปิดโอกาสให้เหตุการณ์ แบบนี้เกิดซ้ำขึ้นกับเธออีก

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับ..

-ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่านี้ครับ..