บทกวี : อ่านออก เขียนได้
บันทึกที่ ๒๐ อ่านออก เขียนได้
นั่งดูเด็กหัดอ่านใจจดจ่อ
เฝ้านั่งรอเมื่อไรหนอหนูจะอ่าน
อยากฟังเสียงอ่านออกดังก้องกังวาน
ยิ้มเบิกบานอ่านได้คลายกังวล
ครั้นเห็นหนูอ่านตะกุกตะกักหยุด
ก้มหน้างุดมิเอ่ยปากดูสับสน
ครูรู้สึกกระวนกระวายใจพิกล
เห็นศิษย์ตนอ่านไม่คล่องสลดใจ
ครูหยุดนิ่งทำใจให้สงบ
คิดทบทวนหาแนวทางมาแก้ไข
พลางส่งยิ้มเอื้อมมือแตะที่ไหล่
จงวางใจครูช่วยให้หนูอ่านได้
เริ่มทบทวนพยัญชนะสระก่อน
สอนแจกลูกประสมคำหนูจำไว้
สระลดรูปเปลี่ยนรูปต้องเข้าใจ
ต้องแม่นในมาตราตัวสะกดไทย
ตัวสะกดตรงมาตราเขาว่าง่าย
น่าตกใจไม่ตรงนี่สงสัย
ค่อยค่อยฝึกค่อยหัดต่อเนื่องไป
จงใส่ใจผันวรรณยุกต์อย่าเพี้ยนผิด
อย่าละเลยคำควบกล้ำอักษรนำ
อีกทั้งคำมีการันต์ต้องตามติด
มั่นฝึกอ่านฝึกเขียนอยู่เป็นนิตย์
จะพิชิตอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้เอย
...........เพื่ออนาคตลูกหลานของเรา เรามาร่วมมือกันขับเคลื่อนพัฒนาการอ่านออกเขียนได้ สื่อสารได้
กันเถอะ
อร วรรณดา ๒๕ ตุลาคม ๒๕๕๖
บันทึกที่ มาอ่านกันเถอะ ใน GotoKnow
ความเห็น (16)
ให้กำลังใจ สำหรับบุคคล ที่เป็นคุณครู แม่พิมพ์ พ่อพิมพ์ ทั้วหลาย ที่ทำงานหนัก มากๆ นะคะ
มาเชียร์การสอนอ่านของคุณครูครับ
รออ่านๆๆ
อ่านไม่ออก...เขียนไม่ได้...อะไรนี่..!
ไฉนขึ้นมา ป.4 ได้ล่ะนั้่น
สาม - สี่ ปี อยู่ทำอะไรกัน
ก ถึง ฮ น่าขัน..ไม่จำเลย...
.................
สัมผัสแรก...แล่นปรี๊ดดดด...ขึ้นสมอง
อย่างนี้ต้องทำไฉนดีล่ะเหวย
อ่านก็ขัด...เขียนก็ข้อง...ต้องลงเอย
ครูไม่เคยพบเห็น...เป็นอย่างนี้
.................
นี่เป็นความรู้สึกจริง ๆ เมื่อสมัยที่ครูมะเดื่อเป็นครูใหม่ ๆ รับหน้าที่สอนภาษาไทยชั้น ป.4
ป.5 และ ป.6 เด็กขึ้นมาถึง ป.4 ได้แต่นั่งทำตาปริบ ๆ อ่านเขียนไม่ได้ ...เครียดดดมาก
ไม่นึกโทษเด็กเลย โทษครูล้วนๆๆๆๆๆๆๆ ก็จริงไหมล่ะ ปล่อยเด็กให้ผ่านมาจนถึง ป.4 ได้
ไง ทั้ง ๆ ที่เด็กอ่านเขียนไม่ได้.......แล้วคุณมะเดื่อจะทำอะไรได้ล่ะ..นอกจาก " ทำใจ"
เริ่มสอน ป.1 ให้กับเด็กใหม่ ได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้น ไม่หวังอะไรนอกจากให้เด็กอ่านได้บ้าง
เชียนได้บ้างก่อนที่จะจบ ป.6 จากนั้น...ก็ทำใจมาตลอดจนถึงทุกวันนี้ ... ไม่กลัวแล้วกับ
เด็กอ่านไม่ออก เขียนไม่ได้ ... (ถ้าไม่ใช่เด็กพิเศษชนิดรุนแรง...สอนได้สบายมาก )
แต่ใจ...ยังโทษครูชั้นล่าง ๆ อยู่ดี...ปล่อยมาได้ไง..ไม่สงสารเด็กเลย.....อย่างนี้
ไม่ให้อภัยเด็ดขาด..!!!!
-สวัสดีครับครู..
-ตามมาให้กำลังใจครูครับ..
-เข้าใจเด็กดีครับ..ว่าเวลาอ่านไม่ออกมันรู้สึกอย่างไร??
-คงจะไม่กล้าหรืออ่านไม่ออกว่า..อ่านว่าอย่างไร??
-เปรียบกับผมในตอนนี้..ที่อ่านภาษาอังกฤษไม่ค่อยออก/ไม่ถูกต้อง..
-ดังนั้นจึงไม่มั่นใจในการอ่านครับครู...
-ขอบคุณครับ
ขอบคุณนะคะคุณหมอ Dr.Ple 
ที่มาเยี่ยมให้กำลังใจค่ะ
ขอบคุณอาจารย์ขจิต ฝอยทอง
ที่มาเชียร์ค่ะ
ขอบคุณคุณครูมะเดื่อ 
นะคะที่ให้กำลังใจและข้อคิดเห็น
โดยส่วนตัวของผู้เขียนแล้ว "การที่เด็กอ่านไม่คล่อง" (อ่านไม่ได้ ไม่มี) มันมาจากหลายๆปัจจัย ผู้เขียนไม่เคยโทษใคร ชื่นชมการทำงานของครูทุกท่าน ทุกท่านได้พยายามเต็มที่ในการช่วยเหลือเด็ก ผู้เขียนกับมองว่าเนื้อหาในหลักสูตรในระดับชั้น ป.๑-๓ มีสาระมากเกินไป เกินที่เด็กจะรับไหว... ไม่รู้ว่าคิดมากเกินไปหรือเปล่านี่...
"-เข้าใจเด็กดีครับ..ว่าเวลาอ่านไม่ออกมันรู้สึกอย่างไร??
-คงจะไม่กล้าหรืออ่านไม่ออกว่า..อ่านว่าอย่างไร??
-เปรียบกับผมในตอนนี้..ที่อ่านภาษาอังกฤษไม่ค่อยออก/ไม่ถูกต้อง..
-ดังนั้นจึงไม่มั่นใจในการอ่านครับครู..."
ขอบคุณนะคะคุณเพชรน้ำหนึ่ง 
ที่มาให้กำลังใจและข้อคิดเห็น
..........ผู้เขียนก็เชื่ออย่างที่คุณเพชรน้ำหนึ่งกล่าวมาอยู่บ้างเหมือนกัน มีบางครั้งขณะทดสอบอ่าน เด็กอาจประหม่า...
ไม่กล้า ...เลยอ่านตะกุกตะกักก็มี ก็น่าจะเป็นสาเหตุหนึ่ง
ขอบคุณนะคะ
เป็นกำลังใจนะคะ...
ชีวิตที่ผ่านพบ มีลบ ก็มีเพิ่ม มีเด็กอ่านออก ก็ต้องมีเด็กอ่านไม่ออก ใช่มิ.. (มีทุกโรงเรียน) ครายบอกไม่มีลายงานเท็จชัดๆๆๆๆ
ขอขอบคุณ
คุณลุงวอญ่า ผู้เฒ่า 
อาจารย์ชยพร แอคะรัจ 
คุณครูอรทัย ทองเนียม 
อาจารย์บุษยมาศ 
ผอ.เสาวลักษณ์ หนูรอด
ขอบคุณทุกท่านที่มอบดอกไม้ให้กำลังใจค่ะ
ขอบคุณ อาจารย์พจนา แย้มนัยนา
ที่มอบดอกไม้และเป็นกำลังใจค่ะ
ขอบคุณ ผอ.อัญชัญ ครุฑแก้ว 
ที่มอบดอกไม้ให้กำลังใจค่ะ
แม้จะไม่มีอ่านไม่ได้ แต่ยังมีกลุ่มต้องปรับปรุง และพอใช้ กันอยู่บ้าง
ซึ่งจะต้องพัฒนาให้อยู่ในระดับดีกันต่อไป
ขอบคุณนะคะ
กระผมกราบขอโทษจากใจเลยนะครับ(ตัวอย่าง)..เมื่อ i go home นะyou wait me at เสาไฟฟ้าหน้าส้มตำ shopนะthang กิ้ว..พูดเลยครับฝรั่งเขามองที่เจตนาครับ อาจเพื่มภาษาของเขาให้เราอีกด้วย..อย่าเคืองผมเลยนะครับขอบคุณที่สุด..โล่งใจ
สุดยอดเลยค่ะคุณครูอร