ข้อควรพึงจำไว้ในการขับรถในกรุงเทพฯ
เคยได้ยินคนเตือนบ่อยๆว่า " อย่าขับรถตามแท็กซี่ในกรุงเทพฯ นะ"
" อย่าขับรถชิดซ้ายหรือขวามากนัก "
" ถ้าขับช้า อย่าขับเลนขวานะ "
" แม่จ๋า แม่จะรอรับผู้โดยสารที่ลงมาจากรถหรือจ๊ะ " ลูกสาวถามครูอ้อย หมายความว่า ครูอ้อยเชื่อคำพูดและปฏิบัติตามข้อกำหนดที่พ่อบ้านกำชับไว้เวลาขับรถในกรุงเทพฯ เลยขับรถทางสายกลาง รถประจำทางเขาจอด ก็จอดตาม แต่ไม่รับผู้โดยสารหรอก ลูกๆแซวแม่อ้อย ที่ไม่ยอมแซงใคร
วันนี้ครูอ้อยไปทำธุระแห่งหนึ่ง ที่ถนนลาดพร้าว ก็คือถนนที่ครูอ้อยวิ่งอยู่ทุกวันนั่นแหล่ะค่ะ
แต่วันนี้ครูอ้อย....หนึ่งนอนดึกไปหน่อย สอง....ใจลอยด้วย สาม....วันนี้รถติดมากเลย
ดังนั้นเมื่อเข้าตาจน ครูอ้อยเบียดเข้าซ้ายบนถนนรัชดาภิเษกเพื่อเตรียมแยกเข้าลาดพร้าว ไม่ได้ จึงต้องเลยตามเลยข้ามสะพานข้ามลาดพร้าวไปเลย
มุดลงไปในอุโมงค์ รถติดมากเลยข้างบน แต่ในอุโมงค์นั้น วิ่งตามสบาย ครูอ้อยก็เลยขับช้าๆ ชมวิว และถ่ายรูปด้วย
|
|
 |
ที่ขับช้าๆ เพราะไม่รู้ทางต่างหากว่า เอ...แล้วขึ้นจากอุโมงค์แล้วจะวิ่งไปทางไหนอีก แย่ล่ะสิ
อีกข้อหนึ่งที่พ่อบ้านเตือนไว้ก็คือ " จะไปไหน ให้ศึกษาทางที่จะไปก่อนวันไป เพราะถนนใน กทม.มักจะวันเวย์ แล้วต้องไปอ้อมไกลนะ "
จริงๆด้วยค่ะ ครูอ้อยหลงทางเสียเวลาแล้วทีนี้ เลยตามเลย
มองไปข้างบน เห็นป้ายสีเขียวเขียนไว้ว่าจะไปไหนได้ต่อ ค่อยใจชื้น ตีไฟซ้ายเพื่อขอทาง ขอตั้งนานไม่มีใครให้ พี่รถประจำทางเธอใจดีหน่อย ให้ไปก่อน ไม่ใช่ใจดีหรอกค่ะ เธอเร่งเครื่องไม่ขึ้นต่างหาก
แล้วครูอ้อยก็วิ่งตามกันไป ถนนก็แคบๆมาก วิ่งได้เลนเดียว และก็มีสิงห์แมงกะบื๋อเยอะมากเลยแถวนี้ วิ่งไปเรื่อยตามป้ายบอกทาง และแล้วครูอ้อยก็เข้าไปอยู่ในวังวนของหนังจีน หาทางออกไม่ได้ มาออกอีกทีก็เจอทางเก่า หนังจีนเขาเรียกว่า อะไรนะ รีบๆ
สมองก็คิดถึง คำพูดของพ่อบ้าน ทั้งรถติด หิวน้ำด้วย มองไป เห็นพลขับแมงกะบื๋อ เขาดื่มน้ำที่ กทม.เขาจัดไว้ให้ แล้ว อ.ฉ.จัง
บทเรียนวันนี้ของครูอ้อยที่จะขับรถใน กทม.ต้อง
1. ศึกษาทางก่อนวันจะเดินทาง
2. เตรียมสัมภาระ ประเภทน้ำ อาหารแห้ง ไปด้วย
3. อย่าใจลอย
มิฉะนั้นจะเหมือนครูอ้อยในวันนี้
ลืมสรุปว่า ไปทำธุระทันพอดี มีที่จอดรถด้วย ดีมาก ตอนจบนี่ ยังดี ยังมีโชคดีบ้างในวันนี้
เสร็จจากทำธุระ ก็เดินทางไป มหาวิทยาลัยเลยค่ะ คราวนี้ไม่หลงทางแน่ ไปคืนหนังสือที่ยืมมา และ ยืมต่อไปอีก เพราะอ่านยังไม่ทันจบ อย่าอ่านบันทึกดังค่ะ เดี๋ยว Dr.Ka-Poom และ คุณไมโต ดุ เอาว่า อ่านหนังสือไม่จบ เอาแต่เขียนบันทึกอยู่ อิอิ
ความเห็น (15)
แต่ตอนนี้หลงเข้ามาวังวนครูอ้อยซะแล้ว
ถ้ามาเชียงใหม่จะเจอคนเชียงใหม่ ใจเย็น น่ารัก (เหมือนคนเขียน) ตอบคำถามอย่างไพเราะ ดังเช่น
- คนถาม : จะไปตลาดต้นลำไย (ตลาดมีชื่อของเชียงใหม่ มีหมูทอดอร่อย น้ำพริกหนุ่ม ใส้อั่ว......) ไปทางไหนจ๊ะ
- คนตอบ : กาด(ตลาด)ต้นลำไยกาเจ้า ไปตาง(ทาง)นั้นเจ้า เลี้ยวขวา..........................(ต้องลากเสียงยาว ๆ)........แล้วก่อ(ก็) เลี้ยวซ้าย............... (ลากเสียงยาวอีก......) แล้วก่อ (ก็) ซื่อ(ตรง)ไป.....(ลากเหมือนกัน.....)แล้วก่อ(ก็)....................(ยังพูดไม่จบ)
- คนถาม : ซึ่งเป็นคนกรุงเทพใจร้อน(และใจลอย) รอไม่ไหว ขับรถไปหาเองเลย 5555
- มาอยู่เชียงใหม่ไหมจ๊ะ
- เข้ามาเห็นแล้วล่ะครับว่าครูอ้อยยังอ่านหนังสือไม่จบ
- ไม่อยากจะบอกเลยว่า ผมก็ยังอ่านไม่จบเหมือนกัน
- แต่ต้องตัดใจ พรุ่งนี้เหลือเวลาเตรียมตัวอีกวัน พร้อมกับที่สไลด์
- กะว่าพรุ่งนี้จะโดดงาน มาทำสไลด์ให้เสร็จ แล้วจะได้ลองซ้อมการนำเสนอเป็นภาษาอังกฤษ
- ไม่ใช่ผมเก่งหรอกครับ คนแถวนี้เขาคุ้นเคยกันหมดแล้ว ว่าฟังไปก็ไม่รู้เรื่อง เพราะไม่รู้ว่าพูดอะไรฟังคล้ายๆภาษาปะกิต แต่พอตั้งใจฟังก็รู้ว่าไม่ใช่ อิ อิ
- ขับรถ ขับราในกรุงเทพฯ ต้องระวังครับ ไม่ใช่ระวังหลง แต่ให้ระวังตำรวจ หน้าตาเหรอๆหลาๆ แล้วเขาจะเรียกไปเลี้ยงกาแฟ
สวัสดีค่ะคุณ sompornp
- บางวันที่ต้องเดินทางหลายแห่ง ครูอ้อยก็จะใช้วิธีเดียวกันกับคุณ sompornp ที่ต้องอาศัยรถอื่นๆที่มีบริการยกเว้นแมงกะบื๋อ
- ครูอ้อยไปเที่ยวเชียงใหม่บ่อยมาก ในระยะ 4- 5 ปีที่ผ่านมา แต่ไม่เคยไปทางใต้เลย หยุดแค่ภูเก็ตเท่านั้นค่ะ
- มีแนวโน้มว่าจะเกี่ยวดองกับคนใต้ เร็วๆนี้ล่ะคงไปบ้างค่ะ
- สัปดาห์หน้าก่อนเปิดภาคเรียน ครูอ้อยจะหนีผู้คนไปเที่ยวภูเขาคนเดียว ไม่บอกว่าเขาไหน ไปคนเดียวจริงๆค่ะ ไปนอนแล้วกินนอนแล้วกินสัก 2 วัน 2 คืนค่ะ
คงจะไม่ได้อ่านบันทึกครูอ้อย
สวัสดีค่ะคุณไมโต
- ที่ใต้ถุน212cafe ช่วยเก็บขนมที่วางไว้ไปกินด้วยนะคะ รีบเอาไปด้วยเดี๋ยวมดขึ้นค่ะ
- ครูอ้อยขับรถด้วยความระมัดระวังค่ะ ไม่ต้องห่วงคุณตำรวจพวกเดียวกับครูอ้อย
- กลางห้าแยกลาดพร้าวยังเรียกทักทายสวัสดีครูอ้อยเลย ไม่ได้คุย...
- อดทนและพยายามอีกนะคะ อีกไม่นานก็ได้กลับบ้านแล้วค่ะ ครูอ้อยจะได้ยินดีด้วย
- วันนี้ ไม่มีฝนตกค่ะ แต่เพดานรั่ว เพราะมีคนแหงนดูมันมากค่ะ
- เข้าไปอ่านแล้วครับครูอ้อย ประทับใจเสมอครับ
- มิตรภาพจะยังคงอยู่และไม่หายไปไหนครับ
- ...................................
- ...................................
- แค่วันนี้ และปัจจุบันนี้ เรามีความสุขและรู้สึกดีก็เพียงพอแล้วนะค่ะ.....ใช่เลยครับครูอ้อย
สวัสดีค่ะคุณเอก
- ครูอ้อยมัวแต่ซดกาแฟอยู่ที่212คาเฟ่
- พลขับสิงห์แมงกะบื๋อ คือ มอเตอร์ไซค์รับจ้างค่ะ มากจริงๆค่ะ ขับรถยนต์ยากมาก พวกท่านรุงรัง ไม่มีระเบียบในการขับขี่ยวดยานเลย พอเฉี่ยวหรือชนก็หาว่ารถใหญ่รังแก
- ครูอ้อยยังไม่เคยมีกรณี แต่เห็นคนอื่นประสบ พวกท่านขนกันมารุมๆๆๆ
- ทางที่ดีจ่ายเงินให้ไปเลย พวก ตร.ก็เข้าข้างพวกนี้นะคะ
ถ้าเป็นเชียงใหม่อยากให้บอกด้วย
จะได้ต้อนรับบ้าง
คนเดียว "..............."
สองคน "เพื่อนกัน" นะคะ
สวัสดีค่ะคุณครูอ้อย..
ขอสมัครเป็นลูกศิยษ์ได้มั้นคะ
- ขอบคุณค่ะคุณ sompornp ได้ไปรบกวนแน่ๆค่ะ เชียงใหม่ เชียงรายครูอ้อยชอบค่ะ
- ดีใจที่มีมิตรภาพข้ามภาค ครูอ้อยมีความสุขค่ะ
- ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
สวัสดีค่ะหนูจันทร์เจ้า เป็นลูกศิษย์แบบไหนคะ ยินดีค่ะ ยินดีต้อนรับค่ะ
- หายตัวไปเวียดนาม กลับมาด้วยความคิดถึงคุณครูอ้อยเป็นที่สุด
- ครูอ้อยเก่งจังขับรถลุยกรุงเทพฯ ได้ ศน.กุ้งนั่งรถเมล์กับแท็กซี่ดีกว่าค่ะ
- ที่เวียดนามเขาขับรถสลับเลนกับเรา เราชิดซ้าย เขาชิดขวา คนขับเราอยู่ทางขวา คนขับเขาอยู่ทางซ้าย ข้ามถนนบ้านเราถ้าเคยมองข้าย ไปบ้านเขาต้องมองขวา ถ้าข้ามมาจากอีกฝั่งหนึ่งเคยมองขวา ไปบ้านเขาก็ต้องมองซ้าย...
- เรียกว่า "ประสาทกลับ" ก็ได้มังคะ
- ระหว่างการเดินทางที่เวียดนามต้องรับประทานน้อย ๆ ค่ะ โดยเฉพาะการดื่มน้ำ เพราะดื่มมากจะทำให้ปวดปัสสาวะบ่อย ที่โน่นหาสุขายากค่ะ มีน้อยต้องรอต่อคิวกันยาว
- ยังไงอยู่บ้านเราดีกว่าค่ะ....ขอบคุณครูอ้อยที่ไปเยี่ยมกันที่ spirit&mind นะคะ
- ผมกลับมาแล้วครับ เขาไปไหนกันหมด สองสามวันที่ผ่านมาเหมือนไม่ค่อยมีคนอยู่เลยนะครับ หรือเขานัดกันไปเที่ยวแล้วหนอ!
- ผ่านไปแล้วครับสำหรับการ present สนุกดีครับ การนำเสนอ ในเรื่องที่ตัวเองไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่ก็ผ่านไปด้วยดีครับ ไม่มีการเสียเลือดเนื้อแต่อย่างใด
- ครูอ้อยสบายดีนะครับ
- แล้วงานก้าวหน้าไปด้วยดีมั้ยครับ เห็นการบ้านก็ยังเท่าเดิม
- วันนี้นัดเพื่อนออกไปข้างนอกกันครับ แล้วกะว่าบ่ายๆจะแวะไปทำงานสักหน่อย
คิดถึง ศน.กุ้ง ค่ะ ปวีณา ธิติวรนันท์
- อ่านบันทึกสุ่มแสดงจึงได้พบว่า ครูอ้อย ไม่ได้ตอบน้องกุ้งค่ะ
- อะไรที่นี่เปลี่ยนไปแล้ว
ที่ไม่เปลี่ยน คือ ยังรักและคิดถึงเสมอค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณไมโต ที่คิดถึง 
- บันทึกนี้ มีคนที่ครูอ้อยคิดถึงทุกคนเลยค่ะ
- ทำอย่างไรหนอ จึงจะขุด ต้นความคิดถึง ทิ้งไปได้จากหัวใจของครูอ้อย