เสียงกระเส่า เคล้าลมหนาว
จินตกวี แรงบันดาลใจจาก พระราชดำรัสในหลวง
"ไม่ว่าจะตกอยู่ในสถานการณ์เลวร้ายสักเพียงใด...สุขุมเยือกเย็นเข้าไว้"
...ณ ปลายฟ้า ท้าลมหนาว เศร้าใจนัก
ถักถอรัก เงียบสงบ ภพสิ้นแสง
ฤดูเปลี่ยน เวียนผัน พลันรอนแรม
สุขแรกแย้ม ทุกข์ครอบงำ ช้ำระทม...
...เสียงความเงียบ ตอกย้ำ ช้ำใจข้า
พสุธา ผืนกลบ ภพประสม
จะเข้มแข็ง ฤาเด็ดเดี่ยว ฤาอกตรม
ทุกข์ผสม กลมกลืน ฝืนจำยอม...
...เสียงอึกทึก ครึกโครม ถาโถมหนัก
เพียงพรากวรรค เว้นห่าง พลางกรรแสง
เสียงกระเส่า เจียนขาดใจ ร้าวคระแลง
กระเส่าแสน สาหัส ผลัดพรากพลัน...
กวีมือใหม่ หัวใจเย็นชา
๑๙ ตุลาคม ๒๕๕๖
จอย ทองกล่อมสี
ความเห็น (11)
สุขุมเยือกเย็นเข้าไว้ ดีครับ
ไพเราะครับ ;)...
เหงาสงัด เงียบสงบ พบสุขครับ
-สวัสดีครับ
-กลอนเพราะจัง...
-ขอบคุณครับ
ไพเราะมากค่ะ อ่านแล้วเศร้าจังค่ะอาจารย์จอย
-ขอบพระคุณ ทุกความเมตตา ที่ทุกท่าน กรุณามีให้ค่ะ
- ขอบพระคุณ ท่าน ผอ.ชยันต์ / ที่กรุณา ให้เกียรติเข้ามาอ่านเสมอ
- ขอบพระคุณ อาจารย์ Wasawat ที่กรุณา ชื่นชมค่ะ
-ขอบพระคุณ คุณเขียน / กรุณา ส่งภาพ งดงาม มาให้ค่ะ
-ขอบพระคุณ คุณเพชรน้ำหนึ่ง ที่กรุณา ติดตามค่ะ
- ขอบพระคุณ คุณกุหลาบ ที่หรุณา ให้เกียรติ เข้ามาอ่านค่ะ
ขอให้ทุกท่าน ดูแลสุขภาพ ยามฤดูกาลเปลี่ยนแปลงนะคะ
สวัสดีด้วยรอยยิ้ม (แห้ง ๆ ) ค่ะ...
มาเชียร์กวีมือใหม่ค่ะ.....ครูนกชอบความเงียบค่ะ เวลาแห่งการทบทวนตนเอง
ไพเราะมากครับ
ใช่ครับสุขุมเข้าไว้
...ชื่อบันทึก...และบทกลอน...เหมือนอยู่ในอารมณ์รัก...แต่ตอนจบแปลกๆนะคะ
ขออนุญาตพี่หนานชี้แนะหน่อยนะครับ เวลาแต่งกลอนอยากให้อาจารย์ลองจัดเรียงแบบนี้ก่อน...เพราะจะมองเห็นผังของกลอนแปดได้ดี แต่งเสร็จแล้วนำไปเรียงแบบบันทึกทีหลังก็ได้ครับ
...ณ ปลายฟ้า ท้าลมหนาว เศร้าใจนัก ถักถอรัก เงียบสงบ ภพสิ้นแสง
ฤดูเปลี่ยน เวียนผัน พลันรอนแรม สุขแรกแย้ม ทุกข์ครอบงำ ช้ำระทม...
...เสียงความเงียบ ตอกย้ำ ช้ำใจข้า พสุธา ผืนกลบ ภพประสม
จะเข้มแข็ง ฤาเด็ดเดี่ยว ฤาอกตรม ทุกข์ผสม กลมกลืน ฝืนจำยอม...
...เสียงอึกทึก ครึกโครม ถาโถมหนัก เพียงพรากวรรค เว้นห่าง พลางกรรแสง
เสียงกระเส่า เจียนขาดใจ ร้าวคระแลง กระเส่าแสน สาหัส ผลัดพรากพลัน...
(แสง กับ แรม ไม่สัมผัสในบท ซึ่งความจริงต้องบังคับให้สัมผัสกัน)
(ระทม บทแรก กับ ประสม บทที่สอง สัมผัสระหว่างบทดี)
(จำยอม บทที่สอง กับ กรรแสง บทที่สาม ไม่สัมผัสระหว่างบท)
ลักษณะของผังกลอนเป็นอย่างนี้
ความไพเราะของบทกวีตามลักษณะการอ่านไพเราะดี ใช้คำในการแต่งยากและลึกมาก แต่ความหมายออกจะสับสนนิดหน่อย ยากต่อการเข้าใจความหมายอย่างลึกซื้ง เช่น “เสียงความเงียบ” เป็นยังไง?
“...เสียงกระเส่า เจียนขาดใจ ร้าวคระแลง
กระเส่าแสน สาหัส ผลัดพรากพลัน...”
ที่ขีดเส้นใต้หมายถึงอะไร และโดยรวมของทั้งหมดอธิบายความหมายว่าอย่างไร?
ลักษณะของกลอนแปด การอ่านเป็น ๓ ๒ ๓ รวมกันเป็น ๘ คำ หากเราแต่งเป็น ๓ ๓ ๓ ก็เป็นกลอน ๙ แล้วครับ เพราะฉะนั้นหากเป็นไปได้ ต้องพยายามแต่งอย่าให้ออกจาก ๓ ๒ ๓ “...เสียงอึกทึก ครึกโครม ถาโถมหนัก..” แบบนี้ ถ้าให้ผมอ่านก็ต้องอ่านเป็น “เสียง-อึก-กะ-ทึก ครึก-โครม ถา-โถม-หนัก” เป็น ๔ ๒ ๓ แล้วครับ ไม่ใช่ ๓ ๒ ๓ ซึ่งผิดหลักของผังที่กำหนดไว้ครับ...หากจำเป็นต้องแต่งเป็น ๓ ๓ ๓ ก็พออนุโลมได้นะครับ...หากเป็น ๔ ๓ ๓ ดูไม่ควรครับ...อ.จอยลองพิจารณาดูดี ๆ นะครับว่าใช่อย่างที่ผมแสดงไว้หรือเปล่า...กวีมือใหม่...หัวใจเยือกเย็น...เข้าไว้คร้าบบบ
ขอขอบพระคุณ ครูนก / ท่าน อาจารย์ขจิต / ดร.พจนา ที่กรุณา ให้เกียรติเข้ามาอ่าน
ขอบพระคุณ คุณพี่หนาน ที่กรุณา ให้ความรู้ ได้กระจ่างมากขึ้น จะพยายาม พัฒนาต่อไป ให้ถูกต้องค่ะ
ขอบพระคุณทุกท่าน ด้วยหัวใจค่ะ