ถึงโรงเรียนล่าช้าไปหน่อย..ท้องฟ้ามืดครึ้มไปทั่ว อากาศน่านอนมากกว่าจะทำงานใดๆ แต่ใจมันโลดแล่นไปถึงโรงเรียนอยู่ทุกขณะ มีงานที่ต้องทำ แม้จะไม่เร่งรีบมากนัก แต่อยากทำไปเรื่อยๆ เปิดเทอมที่ ๒ ของการศึกษาไทย..ไม่มีอะไรแน่นอน ต้องพร้อมรับทุกสถานการณ์ มีอะไรใหม่ๆจากสมองผู้บริหารระดับสูง คิดแล้วโยนทิ้งลงมาสู่ระดับรากหญ้าอยู่เสมอๆ บางเรื่องไม่อยากทำเลย แต่อยากจะ"ขำกลิ้ง"มากกว่า
.
ไม่ทันแล้ว..ขับรถเข้าประตูรั้วโรงเรียน เห็นช่างไม้ ลงจากบันได หลังจากซ่อมหลังคาอาคารเรียนเป็นที่เรียบร้อยโรงเรียนบ้านหนองผือ ช่างบอกมีรอยรั่ว ๒ รู ไม่เล็กไม่ใหญ่ พอว่าน้ำซึมและหยดได้ อยู่ตรงกับห้องป.๑ และห้องพักครู ใช้กระเบื้องหมดไป ๓ แผ่น อย่างไรก็คุ้มค่ากับการรอคอยช่าง ที่ช่วยขึ้นหลังคาให้ ขอบคุณกันเสร็จสรรพช่างขอตัวกลับบ้าน ก่อนเข้ามาโรงเรียนอีกครั้งในวันศุกร์..เพื่อปูกระเบื้องหน้าห้องอนุบาล..ช่างขับรถออกไป เห็นหลังไวๆ ฝนก็เทลงมาอย่างหนัก อากาศหนาวเย็นจับใจ..แต่พอทนไหวเพราะไออุ่นจากภาระงานที่สำเร็จ..นึกท้าทายนิดหนึ่งว่า ..ฝนจ๋า..ตกลงมาเลย หนักกว่านี้ก็ไม่กลัวแล้ว.....
.
ฝนหยุดตก..มีชายหนุ่มผู้ปกครองนักเรียน มาตัดหญ้าที่สนามฟุตบอล จริงๆแล้วก็ตัดมาหลายสัปดาห์แล้วล่ะ แต่ตัดได้ทีละหน่อยและขออนุญาตผมว่า ขอตัดเองคนเดียวทั้งหมด แบบเหมาแต่ไม่ต้องจ่าย คิดว่าช่วยโรงเรียนและเขาก็ได้ประโยชน์ ก่อนจะกลับ..เขาเข้ามาในห้องพักครูเพื่อบอกว่า ผมคงตัดได้อีกครั้งสองครั้งเท่านั้น เพราะหญ้ามันเริ่มแก่ วัวเริ่มจะกินไม่อร่อยแล้ว ดังนั้นที่เหลืออีกราว ๒๐ เปอร์เซ็นต์ ผมก็คงต้องจ้างคนตัดต่อไป
.
เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาและเรี่ยวแรงของผม ซึ่งกำลังจะตกแต่งสวนหย่อมหน้าห้องสมุด ด้วยกรรไกรตัดหญ้าเล็กๆ ที่จะต้องเอาหญ้าญี่ปุ่นออกก่อน แล้วค่อยจัดวางต้นไม้ ทันใดนั้น..ก็เลยออกปากขอแรงเขาทันที ช่วยตัดหญ้าให้หน่อยสิ เขาทำให้ด้วยความยินดี ใช้เวลา ๑๐ นาทีก็เรียบร้อย เขาขนหญ้าขึ้นรถ ผมเองก็เพิ่งรู้ว่า วัวมันก็กินหญ้าญี่ปุ่นเหมือนกัน
.
ช่วงบ่าย..คิดถึงต้นอัญชัน..ได้น้ำฝนแบบนี้ เป็นอย่างไรกันบ้าง ผมเป็นคนที่ชอบดอกอัญชันสีม่วง และคณะครูก็ชอบนำดอกอัญชันไปทำน้ำผสมว่านหางจระข้ จำหน่ายในห้องสหกรณ์ แทนน้ำอัดลม ขายดีกว่าอะไรทั้งหมด พอหยุดขายไปพักหนึ่ง นักเรียนหลายคนถามหา บอกว่าครูทำอร่อย หอมหวาน ผมก็เลยบอกนักเรียนว่าเธอก็ช่วยกันรดน้ำที่ต้นอัญชันหน่อยสิ จะได้สวยงามและกินได้ด้วย
.
พอเดินไปถึงรั้วสมุนไพรสีแดงกระจ่างตา พบต้นอัญชัน กำลังเลื้อยตั้งลำ ทำท่าจะไปได้สวย ถ้าขึ้นงามเต็มพื้นที่บริเวณรั้วด้านล่าง คงดูดีมิใช่น้อย ขอเก็บภาพในระยะแรกนี้ไว้ก่อน...จากนั้นก็เดินดูต้นตะไคร้ ใบชะพลู กระเพรา ย่านางและต้นมะกรูด ทุกอย่างกำลังเจริญงอกงาม ไปพร้อมๆกับความใส่ใจของครูและนักเรียน
.
ความคิดมาหยุด..สะดุดลง ตรงที่คิดได้ว่า สวนสมุนไพรที่ยืนอยู่ตรงนี้ ยังไม่ได้ต่อท่อน้ำจากประปาโรงเรียนเข้ามาเลย มิฉะนั้น..หน้าแล้ง จะลำบากมาก..ไม่ได้การแล้ว รีบปรึกษาช่างดีกว่า
.
เข้ามาดูผลงาน..ก็เลยได้งานกลับออกไป..แปลกจริงๆเชียว ชอบคิดไปเรื่อย เหมือนนักวิชาการระดับสูงของการศึกษาไทยเลย..พับผ่าสิ
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๑๗ ตุลาคม ๒๕๕๖
.
อ่านเรื่องราว ร้อยเรียง การทำงาน ในช่วงปิดเทอม ของท่านอาจารย์ แล้ว ไม่ได้ "ขำกลิ้ง" เหมือน อ่าน นโยบายจากผู้บริหารระดับสูง...แล่วโยนลงมาระดับ รากหญ้า....จริง ๆค่ะ..5555....
- ดูแล กำกัด จัดการ การซ่อมแซม หลังคา ห้องเรียนชั้นอนุบาล ที่มีรอยลั่ว
- ดูแล กำกับ จัดการ หญ้า ที่ขึ้นในบริเวณ รอบๆ เพื่อ อรรถประโยชน์ ต่อผู้เห็นประโยชน์ ของหญ้า ...
- แถม มีเรื่องราวของ รั้วสมุนไพร และ ที่มาแห่งน้ำดอกอัญชัน ที่จำหน่ายแทนน้ำอัดลม...อีกด้วย....
เดี๋ยว เปิดเทอมใหม่ภาคปลาย ...เด็ก ๆ มาโรงเรียน วันแรก เห็น ความเปลี่ยนแปลง...ในบ้านหลังที่สอง ของพวกเค้า....ก็ชื่นใจค่ะอาจารย์
มาให้กำลังใจผอ.คนขยัน...เก็บดอกอัญชันจากบ้านมาฝากค่ะ
...เป็นทั้งไม้ประดับ และ ไม้ ประ (แดก) จริงๆนะ สรรพคุณมากมาย ปลูกง่าย โตเร็ว ไม่ตายง่าย รดน้ำ ออกดอกทั้งปี จร้า ...ดอกสดๆๆ กินกับน้ำพริกก็ได้ รับประทานวันละ 1- 2 ดอก ผมดกดำ ไม่ต้องทำไฮไร้...ขอบอก
ชื่นชม ผอ.คนเก่ง คนขยัน นักพัฒนา ค่ะ
ชอบมากค่ะแต่ไมีที่ปลูกเลยอิอิ สวยดีจริงๆ
มาส่งกำลังใจค่ะ ท่าน ผอ. ท่านยอดเยี่ยมมากค่ะ
ขอบคุณทุกท่านนะครับ ที่ติดตามอ่านบทความของผมครับ....เดี๋ยวผมจะกลับมาเล่าเรื่องราวของโรงเรียนอีกนะครับ.......
ผ่านมา ก็ผ่านไป หลายรอบ เพิ่งได้เข้ามาอ่าน....ขออภัยนะท่าน...อิ อิ
แวะมาชื่นชมท่านผอ.คนเก่ง ขยัน และอดทนเป็นแบบอย่างที่ดีของผู้บริหารโรงเรียน
รู้สึกภูมิใจแทนกระทรวงศึกษาธิการที่วงการศึกษาไทยเรายังไม่สิ้นคนดี ผอ.ดี
เอาภาพเด็กๆนักอนุรักษ์ป่าชายเลนมาฝากค่ะ
ต้นนี้ปลูกไว้ส่งกลิ่นและให้ดอกสวย แต่ถูกคนไม่รักต้นไม้ตัดทิ้ง เลยอยากเรียกมันว่าลั่นทมตลอดไปค่ะ