หลวงปู่ท่านเมตตาสอนเรื่องนี้นับตั้งแต่ได้มากราบเป็นลูกศิษย์ท่าน เรื่องแผ่นดินธรรมแผ่นดินทอง ... ข้าพเจ้าน้อมรับเข้ามาใส่ไว้ในหัวใจด้วยกำลังอันน้อยนิด ปวารณาตัวอาสาตามกำลังที่มีในการสานต่อแผ่นดินธรรมแผ่นดินทอง
อันเป็นแผ่นดินแห่งหัวใจอันเปี่ยมด้วยพุทธะ คือ ตื่นรู้และเบิกบาน เป็นพื้นที่ที่เต็มไปด้วยศีลธรรมค้ำจุนวิถีชีวิต
การเริ่มทำนี้...จะเริ่มได้อย่างไร ก็ต้องเริ่มตั้งแต่วัยเด็ก เพียรทำไปจนหมดลมหายใจนี่แหละ ด้วยการ"บ่มเพาะต้นกล้า" เด็กและเยาวชนตัวน้อยๆ ในหมู่บ้าน
ใครจะว่า...เราเอาเด็กมาวุ่นวายในวัดก็ช่างเขาเถิด
ใครจะด่า...จะว่า นินทาให้ร้ายก็ช่างเขาเถิด
ใครจะมาช่วยหรือไม่มาช่วย หรือเคยมาช่วยแต่ถอนใจถอดใจไม่มา ...ก็ช่างเขาเถิด
ใครจะเข้าใจถูกหรือจะเข้าใจผิด...ก็ช่างเขาเถิด
เพียงเรามีความเพียรและมั่นคงในเป้าหมายแห่งจิตที่ได้อธิษฐานไว้
นั่นก็ประเสริฐสุดในชีวิตเราแล้วที่ได้เกิดมาพบพระพุทธศาสนา
และได้น้อมนำธรรมมาใช้ในชีวิตที่ดำรงอยู่
...
๑๐ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๖