ผมจำได้ว่าเคยเห็นภาพแบบนี้ครั้งสุดท้ายเมื่อตอนที่เรียนอยู่มัธยมต้น (พ.ศ. 2530) หลังจากนั้นมาก็ไม่เกิดภาพในลักษณะนี้ให้เห็นอีกเลย ในปี พ.ศ. 2531 เป็นปีที่ผมเห็นความแห้งแล้งเป็นครั้งแรกในชีวิต ไม่มีน้ำทำนา ไม่มีน้ำหล่อเลี้ยงต้นข้าวตลอดฤดูกาลปักดำ เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เกิดภาพแห่งความแห้งแล้ง ฝนทิ้งช่วง ฝนตกน้อย และความไม่แน่นอนของฤดูกาล ซึ่งเป็นภาพที่เห็นจนชินชาเรื่อยๆ มา จนถึงปัจจุบัน ภาพน้ำนองเต็มท้องทุ่ง และภาพน้ำไหลเอ่อล้นคันนาในวันนี้ ดูเหมือนจะเป็นเพียงภาพเดียวที่เป็นความเหมือนกันของปัจจุบันและอดีต ภาพเดียวกันต่างเวลากันมีสิ่งที่เป็นความแตกต่างดังต่อไปนี้ ข้อแรก ในอดีตปลูกข้าวโดยวิธีการปักดำ ต้นทุนต่ำ ปัจจุบันหว่านเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ ต้นทุนสูง ข้อสอง ความอุดมสมบูรณ์ของกุ้ง หอย ปู ปลา ในอดีตมีมากกว่า ปัจจุบันสิ่งมีชีวิตดังกล่าวหายาก ขาดแคลน และบางชนิดอาจถึงขั้นสูญพันธุ์ ข้อสุดท้าย ความเข้มข้นของสารเคมีทางการเกษตร ไม่ว่าจะเป็นปุ๋ย ยาฆ่าหญ้า ยาป้องกันกำจัดโรคและแมลงอื่นๆ ปัจจุบันอยู่ในขั้นวิกฤติ การโหยหาอดีตอาจเป็นเรื่องที่ยากและสายเกินไปหรือไม่
ใส่เบ็ด หาปลา ได้ไหมครับทุกวันนี้
ในท้องถิ่นของผมทำไม่ได้แล้วครับ สาเหตุสำคัญ คือ ฝนแล้ง ฝนมาล่าช้า ฝนตกน้อย แหล่งน้ำประจำไร่นาแห้ง ทำให้ปลาไม่มีแหล่งน้ำอาศัย ปีนีมีน้ำในช่วงกลางเดือนกันยายน ก่อนหน้านี้จะแห้งแล้งยาวนาน หอย ปู ลดจำนวนลงอย่างมาก เนื่องมาจากการใช้ยาฆ่าหญ้า
...ทำให้นึกถึงอดีตนะคะ...ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจในการรักษา...และคืนสู่ความเป็นธรรมชาตินะคะ...ขอบคุณค่ะ
เป็นกำลังใจให้ได้เห็นภาพนี้อีกนานๆค่ะ
เป็นเหมือนกันทั่วถึงจริงๆครับ