เรื่องเล่าบนหน้าเฟซ
มีผู้หญิงคนหนึ่งประสบอุบัติเหตุ
ทำให้ต้องตาบอดทั้งสองข้าง
และเธอก็ทุกข์ทรมานกับการสูญเสี
แต่สามีเธอก็พยายาม ปลอบใจ และให้กำลังใจเธอตลอด
พยายามสอนให้เธอใช้ประสาทสัมผัส
ที่ทำงานของเธอกับสามีอยู่คนละท
แต่เขาก็ขับรถไปส่ง และไปรับอยู่เสมอ
จนวันหนึ่งสามีเธอรู้สึกเหน็ดเห
เขาจึงพูดกับเธอว่าให้เธอลองพยา
โดยที่เขาไม่ต้องไปรับไปส่งได้ใ
นาทีนั้น
เธอรู้สึกเหมือนโดดเดี่ยว และน้อยใจสามีเธอ
แต่เธอก็พยายามทำตามที่เขาขอ
เธอพยายามขึ้นรถเมล์เอง พยายามไปทำงานด้วยตัวเอง
จนในที่สุดเธอก็สามารถทำได้
วันหนึ่งก่อนที่เธอจะลงรถไปทำงา
คนขับรถเมล์ก็เข้ามาจับแขนเธอแล
ผมช่างอิจฉาคุณผู้หญิงจริงๆครับ
เธอก็เลยถามว่า อิจฉาเธอเรื่องอะไร
คนขับรถเมล์ก็เลยบอกว่า ...
สามเดือนที่ผ่านมา
ผมจะเห็นสุภาพบุรุษคนหนึ่งเขาจะ
มานั่งตรงเบาะหลังคุณ เฝ้ามองดูคุณด้วยความห่วงใย
และตามคุณลงรถไป
และเฝ้าดูคุณเดินเข้าไปที่ทำงาน
และตอนเย็นทุกๆเย็นเขาก็จะมาเฝ้
และคอยดูคุณจนคุณลงรถ
พอเธอได้ยินดังนั้น....
เธอก็นำตาไหลด้วยความตื้นตัน...
เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่เค
เขายังอยู่ดูแลเธออย่างใกล้ชิด
เขาเหนื่อยยิ่งกว่าตอนที่เขาต้อ
เธอหวนนึกถึงคำพูด เขา ที่บ่นลอยๆ ออกมา บ่อยๆ ว่า
ชีวิตคนไม่แน่นอน อาจตายวันนี้ พรุ่งนี้ ได้ทุกเมื่อเลยนะ..
ดูอย่างคุณสิ...เมื่อวานยัง มองเห็น วันนี้ คุณมองไม่เห็นแล้ว....
เธอ คิดน้อยใจเขา มาตลอด 3 เดือน ที่คิดว่า เขา เบื่อ
รำคาญ การเป็น คนตาบอดของเธอ...
ณ วันนี้เธอรู้แล้วว่า ....เขากลัวว่า วันนี้ พรุ่งนี้เขาจะตายไป..
แล้ว เธอ จะไม่สามารถ ไปไหนมาไหน หรือ มีชีวิตอยู่ เองได้ ถ้าขาดเขา..
ขอขอบคุณผู้เขียนค่ะ
งดงามครับ ;)...
อ่านแล้วได้ข้อคิดดีๆครับคุณหมอ
ขอบคุณมากๆครับ
ปล ตัวอักษรเล็กมาก ไม่เหมาะกับ สว ครับ
555
เคยอ่านที่ไหนมาก่อน จำไม่ได้แล้ว
แต่อ่านทีไร สะอึก และตื้นตัน
ขอบคุณครับคุณหมอ...
เศร้า ซึ้งและตรึงใจค่ะ
รีบมีคู่ได้แล้วค่ะ อ.วัส
แก้ไขแล้วค่ะอ.ขจิต Tahoma 12 :-)
อ่านแล้วให้นึกถึงลูกชาย ๒ คน ที่จะไปใช้ชีวิตในช่วงปิดเทอมเอง ก็คงต้องแอบดูห่าง ๆเช่นสุภาพบุรุษผู้นั้น
เพิ่งมาตอบขอบคุณค่ะ งานเยอะจริง ๆ ช่วงนี้