เรียนรู้นักศึกษา
ฉันได้รับโทรศัพท์จากนักศึกษาที่ฉันสอน "อาจารย์คะวันอังคารอาจารย์ว่างไหมคะ?" เสียงปลายสายถามมา
"ว่างค่ะวันอังคารไม่มีสอน" ฉันตอบ
"งั้นหนูจะขอเรียนของอาจารย์วันอังคารนะคะ" ปลายสายบอก
ฉันยังมึนๆ งงๆ อยู่เล็กน้อย เพราะปกติชั้นเรียนนี้ฉันต้องสอนในวันพฤหัสบดีนี่นา ไม่ใช่วันอังคาร
"แล้วพวกเราไม่มีเรียนกันเหรอ" ฉันถาม
"ไม่มีเรียนแล้วค่ะ รอเรียนของอาจารย์อีกทีวันพฤหัสเลยค่ะ" ปลายสายตอบมา (หมายเหตุ วันที่นักศึกษาโทรมาคือวันจันทร์)
ฉันก็อึ้งเงียบไปอีกครู่หนึ่ง และบอกกับนักศึกษาว่ายังเตรียมสไลด์สอนไม่เสร็จ (สารภาพตามตรง) นักศึกษาก็เงียบไป
ฉันจึงถามนักศึกษาต่อว่า แล้วเพื่อนทุกคนเห็นตรงกันแล้วใช่ไหม นักศึกษาก็ตอบว่าคุยกันแล้ว (คาดว่าคนที่โทรมาคือตัวแทนของเพื่อนๆ ที่โทรมา) เพราะหลายคนอยากจะกลับบ้าน ถ้าเรียนเสร็จวันอังคาร ก็จะได้กลับบ้านยาวตั้งแต่วันพุธถึงวันอาทิตย์
สรุปแล้วฉันก็เลยตอบตกลงที่จะสอนนักศึกษาในวันอังคาร (ดังนั้นฉันจึงต้องปั่นงาน เตรียมสอนในคืนวันจันทร์)
เมื่อฉันมานั่งทบทวนดู ฉันก็มี 2 ประเด็นที่ครุ่นคิด ประเด็นแรกการที่ฉันยอมเป็นการที่ฉันตามใจนักศึกษาเกินไปไหม และอีกประเด็นฉันก็คิดว่าฉันตัดสินใจถูกที่ตกลงสอนนักศึกษา เพราะถ้ามองในประเด็นที่ว่าพวกเขาเลือกที่จะขอเลื่อนเรียน (เลื่อนเข้ามา) แทนที่จะโดดเรียนแล้วกลับบ้านไปเลย หมายความว่าพวกเขายังให้ความสำคัญกับการเรียน และรับผิดชอบในหน้าที่ของตนเอง การกลับภูมิลำเนาของพวกเขา แม้ในช่วงสั้นๆ มันน่าจะเป็นอีกหนึ่งอย่างที่ทำให้ฉันเห็นว่า อย่างน้อยพวกเขาก็ยังใกล้ชิดกับครอบครัว ใกล้ชิดกับชุมชนของพวกเขา และอาจจะเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของนักศึกษาที่นี่
จิตศิริน
บันทึกย้อนหลัง 9/11/2556
ความเห็น (2)
มองได้ ๒ นัย...แต่คนเราควรมองในทางบวกไว้ก่อนนะคะ เป็นผลดีต่อนักศึกษา เราเป็นครูก็ต้องยอมค่ะ คริ ๆ ๆ
ตามใจ กับ วินัย บางครั้งก็แยกออกจากกันยากเหมือนกันนะครับ