เริ่มเช้าวันใหม่ กับเรื่องราวดี ๆ จากพี่ตุ๊บปองอีกแล้วค่า
คุณแม่ที่น่ารักแต่ใจร้อนท่
ลูกชายชอบเถียง จึงเป็นเหตุให้เกิดหงุดหงิด
แถมยังมาผลักลูกสาววัย 2 ขวบด้วยความโมโห ที่ลูกมัวแต่สนใจดูอย่างอื่
ตอนนี้มานั่งคิดถึงสิ่งที่ทำ
เรื่องนี้..
มีหลาย ๆ ปัญหาซ้อนทับกันอยู่
แต่ปัญหาหลัก คือ ตัวแม่เอง ที่ "หลงอารมณ์"
เรื่องแรกที่ต้องจัดการกับตั
จริง ๆ แล้วเรื่องอารมณ์นี้เคยตอบห
แม่สอนเสมอว่า..
การใช้ชีวิตในแต่ละวัน ใครที่รู้เท่าทันอารมณ์..คน
ใครที่ไม่รู้เท่าทันอารมณ์ แล้วปล่อยชีวิตให้ตกอยู่ในค
แม่ว่า..
คนเรา..ถ้ามีจิตที่มีอารมณ์
แม่หลงอารมณ์โกรธจึงเกิดหงุ
แม่หลงอารมณ์โมโหจึงเกิดหงุ
แม่หลงอารมณ์ร้อนจึงเกิดหงุ
เมื่อแม่หลงอารมณ์เช่นนี้..
รู้ไหมว่า..
ตอนนั้นจนถึงตอนนี้..
ใจของลูกชายยังเจ็บ..ไม่หาย
ใจของลูกสาวยังเจ็บ..ไม่หาย
ใจของลูกสาวยังเปื้อน..ไม่ห
ขอย้ำ..ย้ำกันทุกวันในคำสอน
แม่ต้องยอมรับในสิ่งที่ลูกมี
แม่ต้องยอมรับในสิ่งที่ลูกเ
แม่ต้องยอมรับในสิ่งที่ลูกทำ
แม่ต้องยอมรับในสิ่งที่ลูกทำ
แม่ต้องรักตัวตนของลูกในแบบ
แม่สอนว่า..
สิ่งที่ต้องทำให้ได้ คือ..
แม่ของลูกคนนี้ ต้องรู้จัดหาวิธีในการควบคุ
แม่ต้องหัดเพ่งให้เห็นทุกสิ่
แม่ต้องหันมา ชื่นชมในตัวลูก และชื่นชมในสิ่งที่ลูกมี ไม่มี เป็น ไม่เป็น ทำ ไม่ทำ ทำได้ และทำไม่ได้
แม่จึงสอนเสมอว่า..
การคิดดี พูดดี และทำดีต่อลูก คือ พื้นฐานการสร้างความสุภาพที่
เมื่อลูกมีความรุนแรง หยาบคาย..ไม่สุภาพ
หน้าที่ของพ่อแม่ก็คือ..ต้อ
แต่เมื่อมีความรุนแรง หยาบคาย..ไม่สุภาพ
แม่จะยอมให้เป็นหน้าที่ของลู
แม่ต้องไม่เพียงแต่เมื่อทำผิ
เมื่อคิดได้แล้ว..
ขอให้รีบลงมือทำ หมั่นฝึกฝน..เพราะลูกไม่อาจ
ลูกรักบรรยากาศในบ้านเรา..
ที่มีแต่ความสงบสุข เพราะทุกคนมีแต่ความสุภาพต่
แม่เป็นผู้นำ ทำให้บรรยากาศในบ้านเรามีแต่
รักแม่เป็นที่สุด
ขอบคุณพี่ตุ๊บปองที่ขยันแบ่งปันเรื่องราวดี ๆ ให้เหล่าบรรดาพ่อแม่ทั้งหลายได้ขยายความรู้ (ความรู้และระลึกรู้) ทุกเช้าได้เสพเรื่องราวดี ๆ ก็เป็นการเพิ่มพลังบวกให้ชีวิตได้เหมือนกันว่าไหมค่ะ
เรื่องนี้ คิดว่าอาจเคยเกิดขึ้นกับหลาย ๆ คน ที่เป็นพ่อแม่ แม่ดาวเองก็เคยเกิดอารมณ์ร้อน ใจขุ่น แต่ยังไม่เคยถึงขนาดทำร้ายร่างกาย แต่ทำร้ายจิตใจ จะว่าไปเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่การทำร้ายจิตใจหากมากไปก็ไม่ต่างกับการที่ลูกถูกกระทำทางร่างกายเช่นกัน บางทีอาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ แผลกายหายง่าย แต่แผลใจมันหายยาก
ได้ยินบ่อยมาก "ไม่เป็นไรหรอก ช่างมันเถอะ เด๊่ยวก็ลืม เด็ก ๆ ลืมง่ายจะตาย" คำพูดประมาณนี้ได้ยินบ่อยจริง ๆ นะคะ แต่จากที่แม่ดาวเรียนรู้มาจากลูกตัวเอง และจากประสบการณ์ตรงตัวเอง เด็กไม่ได้ลืมได้ง่าย เพียงแต่เขาจำได้ แค่ไม่แสดงออกมาเท่านั้น อยากให้ใส่ใจกับการพูดและทำของตัวเรา ว่าสิ่งที่จะพูดจะทำต่อลูกนั้นดีต่อลูกหรือไม่ ส่งผลดี/ร้ายอย่างไรต่อใจเขา
เห็นด้วยค่ะ อย่าตีลูกเลยค่ะ ใช้การแนะนำดีกว่าค่ะ ลูกเป็นผ้าขาว เขาจะมองแม่และจะเป็นเหมือนแม่ค่ะ