อยากขึ้นสู่ยอดภูสูง
แว่นขยาย
ปัฐมานันท์ แสงพลอยเจริญ
เกาะป่ายปีนเดินสู่ขึ้นภูฝัน
ปรารถนาเอื้อมตะวันอันสดใส
หมู่นภาขาวสดเวิ้งว้างไกล
อยากโบยบินไปให้ถึงตะวัน
เขาบอกว่า ถ้ายิ่งสูง ก็ยิ่งหนาว
เพราะมีคนเด่นดาวแต่ร้าวฝัน
เขาเด่นดังแวบหนึ่งไม่นานวัน
ก็ถูกชักถูกสอยตกลงมา
สักวันหนึ่ง ถึงอยากขึ้น ไปสู่ยอด
ในที่ปลอดการแ่ก่งแย่งแสวงหา
ฉันขอเพียง ขอโอกาส ขอเวลา
ให้ได้ยลโฉมเวิ้งฟ้าที่แสนงาม
เกาะลัดเลาะลงจากยอดภูฝัน
เพราะบนนั้น มีแต่คน หยันเหยียดหยาม
ใครอยู่เฉยไม่ยื้อแย่งไม่ทำตาม
ก็ต้องคร้ามเพราะเขาจ้อง “เล่นงานกัน”
ฉันจึงว่า ยิ่งอยู่ล่าง ยิ่งอบอุ่น
ไม่ต้องลุ้นคอยไล่ตามภาพความฝัน
บนผืนดินได้เห็นฟ้าเหมือนเหมือนกัน
ทำไมฉัน ต้องมาแย่ง แข่งกับใคร
กลอนห้าบทนี้แต่งตอนอยู่ม.6 ใครนำไปใช้โปรดให้เครดิตด้วยค่ะ
ความเห็น (2)
แต่งกลอนได้เก่งมากนะครับ ว่าแต่อ่านแล้ว คนแต่งอยากอยู่บนยอดภูสูงหรือว่าอยากอยู่ข้างล่างครับ
ผมว่าถ้าเราอยู่สูงสุดยอดแบบหนึ่งเดียวไปเลยก็ดีเหมือนกันนะครับ เพราะ "สุดยอด" จะมีเพียง "หนึ่งเดียว" ไม่มีมาก
ขอขอบคุณกำลังใจจาก"พี่หนาน"
ช่วยผสานกลอนของน้องให้เหมาะสม
หากอยู่สูงคนหลายหลากมากชื่นชม
สักวันหนึ่งคงต้องล้มร่วงลงมา
อยู่ข้างล่างธรรมดาไร้คนแย่ง
ไม่ระแวงว่าใครเขาจะเลื่อยขา
เป็นคนหนึ่งที่เดินดินแสนธรรมดา
แต่เห็นค่าว่าตนเองดีก็พอ
ขอบคุณจากใจค่ะ