สวัสดีครับท่านผู้อ่่านที่เคารพ วันนี้ผมขอนำเรื่องราวการเรียนรู้ร่วมกันของนักเรียนมาเล่าสู่กันฟังแก่ทุกท่่านครับ ขอเริ่มด้วยปัญหาผักตบชวาที่เต็มคลองด้านข้างหอประชุมโรงเรียนตลาดเกาะแรต ปกติแล้วองค์การบริหารส่วนตำบลบางปลาจะต้องจัดสรรงบประมาณเพื่อมาตักผักตบชวาเหล่านี้ทิ้ง ซึ่งต้องเสียงบประมาณหลายสตางค์กันเลยทีเดียวครับ
ดังนั้น โรงเรียนตลาดเกาะแรตได้เล็งเห็นปัญหาข้างโรงเรียน นำมาเพิ่มมูลค่าจากเพียงเหล่ากอผักที่ไม่มีใครต้องการ แต่มันกลับสร้างประสบการณ์ ความรู้ ความร่วมมือและรายได้สู่ครัวเรือน (กระเป๋าจากผักตบชวาอาจจะมีการทำมานานแล้วนะครับ โรงเรียนของเราได้เริ่มกระบวนการตั้งแต่ต้น-จบกระบวนการทำด้วยตนเองทั้งสิ้น)
......................................................................................................................................
โครงการสานตะกร้าเดคูพาจ
เมื่อวันเสาร์ - อาทิตย์ที่ผ่านมา นักเรียนหญิงประมาณ 10 คน ที่มีความสนใจสานตะกร้่าเดคูพาจได้มาโรงเรียนเพื่อเรียนรู้กระบวนการและฝึกปฏิบัติจากครูซึ่งเป็นชาวบ้านที่มีความชำนาญในการประดิษฐ์ตะกร้า้จากผักตบชวาครับ
พอถึงเช้าวันจันทร์ที่ 19 สิงหาคม 2556 นักเรียนชายที่ไม่ได้มาร่วมสานตะกร้าต้องการมีส่วนร่วมช่วยเหลือเพื่อนในการหาผักตบชวา จึงได้เกิดภาพดังนี้ครับ
เริ่มแรกก็แค่เดินลงไปหยิบริมคลองแล้วโยนขึ้นมาช่วนกันตัดใบและรากทิ้ง สังเกตดูนะครับภาพช่วงแรกในการเก็บวัสดุธรรมชาติไปช่วยเพื่อนผู้หญิงสานตะกร้า เพียงไม่กี่นาทีก็เริ่มแปลงร่างกลายไปเป็นมนุษย์กบ(ใส่ชุดหนังแท้ครับ) ฮาๆ..
ผักตบชวาริมๆ คลองเริ่มหดหายไปเพราะฝีมือนักเรียน จากนั้นนักเรียนก็เริ่มหาตัวช่วย คืิอ นำไม้มาพาดกับผัก ไม่น่าเชื่อครับว่าผักตบนั้นจะแน่นถึงขั้นสามารถรับน้ำหนักของไม้กระดานและน้ำหนักตัวของนักเรียนได้อย่างสบายๆ
เมื่อได้ต้นผักตบชวามาสมดั่งความตั้งใจช่วยเพื่อนแล้ว นักเรียนชาย-หญิง ร่วมกันตัดแนวขวางแล้วนำไปตากแดดโดยใช้เวลาประมาณ 7 วัน แล้ึวจึงนำมาอบตามขั้นตอนที่เขาได้ร่ำเรียนมาเมื่อวันเสาร์-อาทิตย์ครับ
ซึ่งผักตบชวาแห้งที่ผ่านการอบมานั้น ทางโรงเรียนเคยซื้อมาให้นักเรียนฝึกทำอยู่แล้ว นักเรียนหญิงจึงฝึกหัดทำให้เกิดความเคยชินและกลายเป็นความชำนาญขั้นมืออาชีพครับ เพราะถ้าทำพลาดแล้วเดี๋ยวเสียแรงนักเรียนชายที่อุตส่าห์ลงน้ำไปเก็บมาให้ อีกอย่างผมว่านักเรียนหญิงกลัวถูกแซวว่าไม่มีฝีมือด้วยครับ (ฮาๆ)
สานตะกร้ายามว่างจากเรียน
ลองมาชมฝีมือนักเรียนโรงเ่รียนตลาดเกาะแรตบางส่วนนะครับ ที่เคยใช้ออกแสดงงานฝีมือนักเรียนในระดับต่างๆ ร่วมกันติชมด้วยนะครับท่านผู้อ่าน จะำได้นำไปเล่าสู่กันฟังแก่นักเรียนครับ เพื่อการปรับปรุงให้ดีขึ้นเป็นประสบการณ์การเรียนรู้ของนักเรียน
ตะกร้าใบเล็กน่ารัก
ใส่ไข่เป็นของขวัญก็น่ารักครับ
ไม่ใช่ผักตบชวาก็ทำได้สวยครับ
กระเป๋าสะพายแสนน่ารัก
ใส่เสื้อผ้า/ สิ่งของก็สะดวกครับ
หลากหลายลวดลาย
ผู้ใหญ่ใจดีอย่าง คุณนงนาท สนธิสุวรรณ (ป้าใหญ่) เป็นท่านแรกที่ได้ใช้กระเป๋าฝีมือนักเรียนตลาดเกาะแรตเรียบร้อยแล้วครับ ต้องขอบพระคุณป้าใหญ่ครับที่ให้ความช่วยเหลือเสมอมา
ท่านนำภาพมาฝากครับ (น่ารักมากๆ ครับ)
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านครับ ขอให้ท่านมีความสุข
ตะกร้า้จาก...ผักตบชวา .... มีคุณค่าและเพิ่มคุณค่า (Value Added) ... เกินกว่าที่คิด นะคะ
ขอบคุณบันทึกดีดีนี้ค่ะ
วศินนี่แหละคือครุหยินในอนาคต
ฝากความหวังด้วยน่ะลูก
คนดีของสังคม
ดีใจจังที่ได้เป็นนางแบบถือกระเป๋าแสนสวย...ถือไปไหนมีแต่คนชื่นชม...ขอบคุณมากๆค่ะ
-สวัสดีครับน้องวศิน...
-ว้าวๆ ๆ ๆ เปลี่ยนรูปใหม่.....ซะด้วย......ดูดี..ทีเดียว....55
-กิจกรรมของน้อง ๆ น่าชื่นชมมากๆ ครับ...
-สู้ ๆครับ..
-ไปเก็บพริกกันไหม???
ขอชื่นชมและเป็นกำลังใจนะคะ...
ฮะ ครูอาร์ม... พี่อาร์ม
ครูหยินรู้แล้วว่า ครุอาร์ม มาเที่ยวตรังโอกาสมีแน่นอน
ถึงไม่มีน้องอันก็มาได้นิ ฮิ ฮิ ฮิ
คิดจะมาตั้งถิ่นฐานที่ตรังก้อดีอยู่น่ะ
อาร์มเชื่อครูหยิืนแล้วใช้ไหมว่า...คนตรังนั้นมีเสน่ห์ น่ารัก...
พาคนพิเศษมาบ้านครูหยินด้วยซิ...ยินดีต้อนรับจ้า
-สวัสดีครับ..
-ตามมาอีกรอบ..
-มาบอกว่า..ว่างวันไหนเชิญมา...ได้ครับ..
-ว่าแต่....จะหนีไปเที่ยวตรังก่อนนี่สิ.5555
-วันนี้พี่จะพาไปดู"ผักควาบ"ครับ..
ครูดูแล้วว่ามีมากเลย
ถ้าออกแบบผลิตภัณฑ์ดีๆน่าจะขายได้ดีนะครับ
เห็ดออกบ้างไหมครับ
ครูเสียดายวันอบรมผู้บริหารไม่ได้พบกัน
ชื่มชมกิจกรรมนี้มากค่ะ กระสุนนัดเดียว ได้นกตั้งหลายตัว ตัวที่ ๑. เป็นการกำจัดผักตบชวา ตัวที่ ๒.พัฒนาทักษะชีวิตให้กับนักเรียนหลายทักษะ เช่น ทักษะการแก้ปัญหา ทักษะอาชีพ ทักษะการทำงานเป็นทีม ตัวที่ ๓.เป็นการจัดการศึกษาร่วมกันระหว่างโรงเรียนกับชุมชน ๔.ได้ผลิตภัณ์ที่สามารถนำไปจำหน่าย/และหรือมอบเป็นของขวัญได้
ตอนที่อาจารย์แม่เป็นหัวหน้าศูนย์สนเทศและบริการอาชีพ ก็เคยจัดการฝึกอบรมการสานผักตบชวา (ที่มีอยู่มากในห้วยม่วงข้างมหาวิทยาลัย) เป็นถาดรูปไก่ ให้กับนักศึกษาที่สนใจโดยจ้างวิทยากรจากอ.มโนรมย์ จังหวัดไชยนาทค่ะ เพราะไม่มีวิทยากรในชุมชน
บริการเพื่อนภาษา ย่อหน้าแรกพิมพ์ผิดนะคะ "...ซึ่งต้องเสียงบประมาณหลายสตาลค์กันเลยทีเดียวครับ"
อาจารย์แม่เพิ่งเห็นว่าตนเองพิมพ์ชื่อจังหวัดผิด "ชัยนาท" นะคะ ไม่ใช่ "ไชยนาท"
อาจารย์แม่ยินดีมาคุยกับ "ว่าที่คุณครูอาร์ม" คนนี้มากเลยนะคะ เพราะเห็นว่า เป็น "ว่าที่คุณครู" ที่มีความสามารถและความตั้งใจสูงมาก ที่จะจัดการเรียนรู้ให้บังเกิดผลดีต่อผู้เรียนมากที่สุด
ขอบพระคุณอาจารย์แม่เป็นอย่างยิ่งครับ